Pieter Hofmann liep dit jaar twaalf marathons: ‘Missie voltooid’
Elsie Vermeer | Hofmann ontving na de finish een bokaal van zijn collega's
Het jaar finishte voor Pieter Hofmann op de atletiekbaan van Spijkenisse. De HvA-medewerker liep zondag zijn twaalfde en laatste marathon van 2018, om geld op te halen voor onderzoek naar de ziekte van Huntington. ‘Ik heb weleens gedacht: dit gaat niet lukken.’
De laatste restjes sneeuw veranderden zondagmiddag in een bruinige drab. Er hing een dichte mist, die ervoor zorgde dat je nauwelijks vijftig meter ver kon kijken. Niet de ideale omstandigheden om een marathon te lopen.
Maar dat maakte voor de deelnemer met startnummer 27 niet uit. Pieter Hofmann, communicatiemedewerker bij de HvA, begon een paar uur eerder aan zijn twaalfde en laatste marathon van het jaar.Veel deskundigen zeggen dat het onverantwoord is om meer dan twee marathons per jaar te lopen. Volgens hoogleraar Tim Noakes hebben atleten mentaal zo’n zes maanden nodig om van een marathon te herstellen. ‘Tussen de dertig en veertig kilometer kreeg ik het zwaar. Ik had ontzettend last van mijn bovenbenen en je moet dan echt je loopritme houden terwijl je moe bent,’ vertelt Hofmann.
Oud worden
Hofmann liep zijn twaalf marathons niet zomaar. Hij zamelde geld in voor onderzoek naar de ziekte van Huntington. Deze zeldzame en erfelijke ziekte komt voor in zijn familie, en hij verloor er zijn oma aan. Zijn vader leeft nog, maar zit in een gespecialiseerd verpleeghuis vanwege de aandoening.
Huntington openbaart zich meestal tussen het dertigste en veertigste levensjaar. De hersenen van patiënten worden aangetast. Daardoor gaan de spieren van patiënten achteruit en ontstaan psychische problemen zoals angststoornissen en depressies. Hofmann hoorde zelf in 2015 dat hij het gen niet heeft. ‘Ik besefte ineens dat ik echt oud kon worden,’ zei hij in een eerder interview met HvanA.
Terwijl in de kantine van de plaatselijke atletiekclub van Spijkenisse bittergarnituur werd geserveerd aan onderkoelde toeschouwers, doemde in de mist aan de andere kant van de atletiekbaan Hofmann op. Hij liep in 2018 in totaal 506.340 meter, waarvan de laatste tweehonderd meter juichend met zijn armen boven zijn hoofd. Toen hij zijn collega Paul Helbing, compleet met spandoek, in het vizier kreeg verscheen er een grijns op zijn gezicht.
Monnik
Op de vraag hoe hij zich voelde na drie uur, negenenvijftig minuten en vijf seconden rennen kon hij na de finish nauwelijks antwoord geven. ‘Ik besef me nog niet wat er dit jaar allemaal gebeurd is. Ik ben trots maar kapot.’
‘Artsen hebben me twaalf marathons lopen niet afgeraden, maar ze vonden het wel ambitieus’
‘Artsen hebben me twaalf marathons in een jaar niet afgeraden, maar ze vonden het wel heel ambitieus,’ vertelde Hofmann toen hij weer een beetje op adem was gekomen. ‘Ik heb gedurende het jaar weleens gedacht: dit gaat me niet lukken. Tijdens mijn zevende marathon in juli kwam ik oververhit over de finish, en een halfuur later moest ik overgeven. Het was toen 28 graden. Ik dacht ook een keer dat er iets mis was met mijn hart, maar het bleek een extreem lage bloeddruk te zijn. Gelukkig niets ernstigs dus.’
Hofmann heeft met zijn actie, waarvoor hij ook een blog bijhield, ruim drieduizend euro opgehaald. De opbrengst moet bijdragen aan meer kennis en bekendheid over de ziekte van Huntington. Hofmann: ‘Ik wil dat meer mensen weten hoe vreselijk deze ziekte is en hoeveel onzekerheid het meebrengt.’
Wat Hofmann de avond na de finish ging doen wist hij meteen: ‘Ik heb het hele jaar als een monnik geleefd. Vanavond ga ik pizza of Chinees bestellen. Zolang het maar matcht met een biertje.’
