‘Mag het alsjeblieft allemaal wat hipper op de HvA?’
Rosa Tromp | Jessica Singh
Eerst zat ze er zelf in de collegebanken, nu is ze medewerker en docent aan de HvA. Jessica Singh schrijft columns voor HvanA over de hogeschool die ze van twee kanten heeft leren kennen. Deze keer over het stoffige imago van de HvA. ‘Dat is toch niet meer van deze tijd?’
Afgelopen week nam ik met enkele collega’s even de tijd voor een koffiepauze bij Café Ko. Terwijl we in de rij staan om te bestellen, komt op een gegeven moment de huisstijl van de HvA ter sprake. Want ja, met onze commerciële achtergrond hebben we nogal vaak een mening over content van de HvA. Niet veel later regent het grappen over de website van onze hogeschool.
‘Maar kom op, die in scène gezette foto’s van studenten bovenaan op de homepage... dat is toch niet meer van deze tijd?’ roept een van mijn collega’s. Op de opmerking volgt luid gelach van de rest van de groep, inclusief mij. Maar tussen het schateren door denk ik stiekem wel meteen: wat jammer eigenlijk. Het zou zo veel beter kunnen.
De HvA is ontzettend innovatief, maar als je de website opent, zie je vooral stoffige informatie
De huisstijl van de HvA is allesbehalve hip, trendy, of zelfs maar een beetje eigentijds. Zonde, de HvA heeft namelijk heel veel innovatieve initiatieven die je bij andere hogescholen niet ziet. Maar wanneer je de website opent zie je toch vooral stoffige informatie voor medewerkers, droge informatie over werken bij de hogeschool, met hier en daar een klein beetje info over open dagen en opleidingen waaruit je kunt kiezen.
Volgens mij streven hogescholen en andere onderwijsinstellingen ernaar om hun huisstijl professioneel en representatief te maken, rekening houdend met hun doelgroep, waaronder studenten, medewerkers en externe belanghebbenden. Als dat het geval is, mag het dan alsjeblieft allemaal iets hipper?
Het lijkt mij dat de website toch vooral bedoeld is voor onze grootste ‘klant’, namelijk de student. Is het dan niet van belang dat de student zich herkent en thuis voelt in de communicatie van de HvA? Is de website van de HvA niet een van de eerste kanalen die een student ziet bij het oriënteren naar een hogeschool?
Op onze opleiding leren we onze studenten hoe belangrijk de eerste indruk is en ook dat je goed moeten weten wie de voornaamste doelgroep is van je organisaties. Nu is de website voornamelijk, zo lijkt het althans, bedoeld voor medewerkers en daar hebben we andere platformen voor. Voor studenten is de eerste indruk die ze online van de hogeschool krijgen onwijs gedateerd.
Als je de connectie met studenten wilt bevorderen, moet je vooral online relevant blijven
Als je de connectie met studenten wilt bevorderen, is het juist cruciaal om ervoor te zorgen dat je online relevant blijft. Een goed voorbeeld van hoe het niet moet zijn de PowerPoint-presentaties die docenten nu ontvangen voor hun lessen. Eerlijk gezegd gebruik ik deze presentaties nooit. Ik neem de informatie over en geef er mijn eigen draai aan. Mijn studenten gaan toch niet twee uur lang naar een prehistorische PowerPoint zitten staren?
Elke keer dat het woord ‘re-branding’ valt binnen de HvA, maakt mijn hart een sprongetje. Eindelijk hebben ze het begrepen, denk ik dan. Maar toen recentelijk de nieuwe HvA-webshop werd gelanceerd, vroeg ik me serieus weer af waar het was misgegaan. En dat is bijna elke keer zo bij een re-branding, ook al moet ik zeggen dat ze het bij de opleidingen Communicatie en Creative Business qua look wel erg goed gedaan hebben.
In plaats van al de ‘nikszeggende’ informatie centraal te zetten, zou ik websitebezoekers vooral laten zien wat er allemaal gebeurt binnen de HvA. Toon beelden van de uitreiking van de GO Game Changers award, laat zien wat er gebeurt bij evenementen van Floor en tijdens het HvA Experience Festival voor nieuwe studenten.
Zet ondernemende HvA-studenten centraal en toon in foto’s het indrukwekkende werk dat zij verrichten. Waarom vervangen we de gehele stoffige content op de website niet met al deze prachtige momenten die zich binnen de HvA voordoen? Ze zijn er, en ze verdienen het om gezien te worden.
