Lisa in alle Staten – verknocht aan een koud kikkerland
Ilya Ghassemi | Lisa Wolkers voor Syracuse University
Welcome in America! Creative Business-student Lisa Wolkers is de oceaan overgestoken voor een minor aan Syracuse University, New York. Om de week schrijft ze een column over haar belevenissen. Vandaag, de terugkomst: eindelijk thuis in het land van boerenkool.
En daar stond ik dan weer. Ik wachtte met drie koffers op het vliegveld in Syracuse. Na vier maanden pizza en hamburgers gegeten te hebben, wilde ik graag weer terugkeren naar het land van boerenkool en frikandellen. Mijn enthousiasme daarover kon ik nog even niet delen, want mijn familie en vrienden wisten niet dat ik nu al terug zou komen.
’s Morgens vroeg stond mijn oom mij op te wachten. Hij zat in het complot: ik had het hem al een paar weken geleden verteld. Samen reden we naar verschillende locaties om mensen te verrassen: de school van mijn zusje, het ouderlijk huis van mijn beste vriendin en de basisschool waar mijn moeder werkt. Na veel tranen en gegil was ik eindelijk weer in mijn vaderland gesetteld. Thuis.
Vroeger was ik er altijd van overtuigd dat de Nederlandse cultuur niks voorstelde
De dagen die volgden, voelden gelijk weer als vanouds. In Syracuse deed ik iedere dag wel eens iets nieuws en leerde ik elke week weer wat over de Amerikaanse cultuur, maar hier in Nederland ken ik alles al. Ik kan gerust mijn bord vol scheppen zonder mij zorgen te maken of ik het wel lekker vind en in de supermarkt hoef ik niet eerst alle gangpaden af voor ik heb gevonden wat ik zoek.
‘Je weet pas wat je hebt, als het er niet meer is.’ Een waarheid als een koe. Vroeger was ik ervan overtuigd dat de Nederlandse cultuur eigenlijk helemaal niks voorstelde. Ik keek altijd jaloers naar klasgenoten die andere feestdagen vierden en eten meenamen naar het kerstdiner dat ik nog niet eerder had gezien. Maar na mijn tijd in de Verenigde Staten besef ik me hoe erg ik alleen al de Nederlandse hapjes heb gemist.
Ik weet nog hoe gelukkig ik was dat mijn moeder mij halverwege mijn tijd in Amerika nog wat eten uit Nederland had opgestuurd. Anders was mijn heimwee alleen nog maar erger geweest. Stroopwafels en pepernoten kon ik niet vinden in de Target, de Amerikaanse supermarkt. Zelfs Lay’s paprikachips en Coca-Cola was nergens te bekennen op de campus.
De afgelopen maanden in Amerika ben ik meer van dit koude kikkerlandje gaan houden
De gewoontes miste ik ook. Pakjesavond en kringverjaardagen zijn helaas niet via de post te versturen. Eenmaal op Schiphol aangekomen zat de feeststemming er echter wel gelijk in. Naast dat de luchthaven volledig versierd was voor kerst, kon ik ook eindelijk weer genieten van de droge humor en directheid die Nederland wat mij betreft zo prachtig maakt.
Voor mijn terugkomst had ik een lijstje gemaakt van dingen die ik graag weer wilde doen thuis, waaronder een patatje joppie eten en de crompouce proberen – die kans had ik natuurlijk nog niet gehad. Maar ook weer naar mijn favoriete terras gaan met mijn vrienden stond op de lijst. Tegen al mijn verwachtingen in voelde het alsof ik nooit weg was geweest.
Natuurlijk ga ik mijn leven in Amerika ook missen. Die angst speelde de laatste weken ook wel in mijn hoofd. Afscheid nemen van mijn nieuwe vrienden, weer wonen in mijn ouderlijk huis en terug gaan naar school in Amsterdam. Mijn twijfels groeiden. Zou Nederland nog wel bij mij passen?
Daar kan ik volmondig ja op zeggen. Gedurende de afgelopen maanden ben ik er pas achter gekomen hoe veel ik eigenlijk houd van dit kikkerlandje en van Amsterdam. De cultuur, waar ik als kind soms een gebrek in ervaarde, heb ik nu dan eindelijk gevonden. Ik ben van plan om over een paar jaar weer op bezoek te gaan in de Staten, zodat ik mijn vrienden daar kan vertellen hoe geweldig dit kleine land wel niet is. En als ik Amerika dan toch nog mis, dan kan ik de McDonald’s hier altijd nog vinden.
