‘Ik kan alles kopen wat ik wil, zei het wonderkind, behalve een diploma’
Christa Romp | Jacob Eikelboom
Jacob Eikelboom is naast overtuigd twijfelaar ook docent bij de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Elke twee weken schrijft hij een column over het verwarrende leven op en rond de hogeschool. Tijdens zijn vakantie schrijft hij over een bijzondere ontmoeting in het vliegtuig.
Op een vlucht van Boedapest naar Amsterdam zat ik ingeklemd tussen een vrouw met kind en een jongeman, weggestopt in een hoodie. De ongemakkelijke twee uur die ik vreesde, werden twee onderhoudende uren.
De jongeman kwam bij het opstijgen namelijk tevoorschijn uit de hoodie en stelde zich voor. Hij zei dat hij aan het rondreizen was. Toen ik vertelde over mijn onderwijsbaan aan de HvA keek hij me beteuterd aan. ‘I’m a dropout’, zei hij, een uitvaller. Hij vertelde dat hij in zijn geboorteland India op twee universiteiten had gezeten en daarna een studie in Amerika was gestart. Alle drie de pogingen waren mislukt. Nu oriënteerde hij zich op poging vier.
Thuis googelde ik zijn naam: de dropout bleek een self-made multimiljonair
We voerden een geanimeerd gesprek over onderwijs, studiekeuze en persoonlijke ontwikkeling. Hij bleek geïnteresseerd en nieuwsgierig, basisingrediënten voor een succesvolle studie. Toch bleef zijn falen, zoals hij het zelf noemde, een terugkerend thema. We zetten de landing in en beiden hadden we meer vragen dan toen we opstegen.
Hij nodigde mij uit om de dag erop verder te praten in zijn hotel, het Soho House. Het beeld dat ik van hem had, werd met die uitnodiging bevestigd. De universiteiten die hij noemde, zijn gemak van reizen en verblijven in exclusieve horecagelegen: alles deed vermoeden dat hij uit een gefortuneerde familie stamde. Ik dacht de reden voor zijn studiefalen wel te weten. Leunen op de financiële rijkdom van ouders maakt je lui en ongemotiveerd, toch?
Mijn vooroordelen bleken niet te kloppen. Thuis googelde ik zijn naam. De 22-jarige dropout bleek een succesvol techondernemer en selfmade multimiljonair. Zijn eerste techbedrijf startte hij al op zijn 14e. Vorig jaar verkocht hij een van zijn ondernemingen voor enkele miljoenen. Ook las ik dat hij die dag in Amsterdam een lezing gaf over blockchaintechnologie op een techcongres. Hoe kon het toch dat iemand die zo goed is in zijn vak, die anderen iets kan leren, zo’n focus heeft op een diploma en zichzelf als dropout presenteert?
Ik legde het wonderkind mijn vragen voor toen we elkaar de volgende dag spraken. Weet je, zei hij, ik kan alles kopen wat ik wil. Behalve een diploma. Een studie afronden heeft status en aanzien. Dat deel van mij zal altijd als mislukt aan mij kleven. Steve Jobs was ook voortijdig gestopt met zijn studie, antwoordde ik hem. Net als Bill Gates en Mark Zuckerberg. Die goedbedoelde troost had hij eerder gehoord, merkte ik.
Onderweg naar huis dacht ik aan wat ik mijn studenten regelmatig voorhoudt. Dat mensen die onzeker zijn zich kleiner maken dan ze zijn of juist groter, en dat beide reacties onnodig zijn en belemmerend werken. Dat een tegenslag in je studie niet betekent dat je gefaald hebt. En dat er honderden wegen naar Rome leiden.
Wat er met het wonderkind gebeurde? Hij vertrok naar zijn volgende bestemming. Op zijn sociale media zag ik af en toe foto’s van exotische oorden, feestjes en concerten. Foto’s van iets wat leek op studeren heb ik nooit gezien.
Deze column verschijnt ook in het aanstaande magazine van HvanA, dat we eind augustus tijdens de introductieweek van het nieuwe studiejaar lanceren.
