Julia juicht – maar voelt zich als HvA’er totaal niet voorbereid op haar scriptie
Daniël Rommens | Julia Kroonen
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (22) voor het vierde jaar naar de HvA. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar kamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze week: het gapende gat tussen de inhoud van haar opleiding en de eisen van haar scriptie.
Huilen, huilen en nog eens huilen. Soms lijkt het alsof ik niet tegen afstuderen opgewassen ben. Hoe kan dat? Eén ding is zeker: de Hogeschool van Amsterdam is medeplichtig.
Momenteel ben ik bezig met het veldonderzoek van mijn scriptie. Het makkelijkste onderdeel, dacht ik. In eerdere studiejaren ging het bij veldonderzoek gewoon om het afnemen van interviews, waar je daarna transcripties van maakt. Om zeker te zijn dat ik alles goed deed, checkte ik nog eens de Brightspace-pagina. Daar schrok ik me een ongeluk.
Onderzoek doen stelde niets voor, nu liggen al mijn zinnen onder een vergrootglas
Er kwamen woorden voorbij waar ik nog nooit van had gehoord. Mijn interviews moest ik ineens coderen. Was dat niet een ICT-vak? Het coderen moest via een programma genaamd MAXQDA. Gelukkig legde een docent in een kennisclip uit hoe het programma werkte en wat coderen überhaupt inhield. Hier had ik nooit onderwijs over gehad.
Ik downloadde het programma en ging aan de slag. Al snel merkte ik dat ik de helft van de functies in het programma niet kon vinden. Het filmpje van de docent kwam uit 2020, het programma was volledig vernieuwd. Alles stond dus op een andere plek. Op YouTube vond ik uiteindelijk de uitleg die ik zocht. Helaas wel in het Engels, maar goed: het coderen lukte.
Het werd erger toen ik in het filmpje van de docent zag dat een belangrijke bijlage de ‘codeboom’ is. Wat deze boom inhield, stond nergens op Brightspace beschreven, laat staan hoe je deze plant. Ik raakte volledig in paniek, gecombineerd met een ultieme woedeaanval op de Hogeschool van Amsterdam. Waarom had ik hier nooit les over gehad?
Een scriptie zou het bewijs moeten zijn dat je de kennis uit vorige jaren kunt toepassen
Tijdens het schrijven van mijn scriptie ben ik nu al zo veel dingen tegengekomen waarvan ik onzeker ben geworden. En uit ervaringen van medestudenten kan ik zeggen: ik ben niet de enige. In vorige jaren stelde onderzoek doen niet zo veel voor. Bronnen? Pluk maar gewoon van Google. Onderzoeksopzet? Ach joh, schrijf maar wat op. Die acht krijg je wel.
Nu wordt van mij verwacht dat ik bronnen via Google Scholar en andere databanken kan verzamelen. Van aanleiding tot werkwijze moet alles ineens perfect geformuleerd zijn. De beoordelaars? Een stuk strenger. Iedere zin ligt onder een vergrootglas en alles wat ik schrijf moet ik kunnen verantwoorden. Mijn medestudenten en ik hebben steeds het idee dat we het niet goed doen. Aan het beoordelingsformulier heb je niets: dat staat vol met vage termen.
Ik heb dus het gevoel dat mijn opleiding mij totaal niet voorbereid heeft op het schrijven van een scriptie. Anders had ik dit toch allemaal toch wel geweten? Een scriptie zou het bewijs moeten zijn dat je de kennis uit vorige jaren kunt toepassen. Mijn opleiding moet eens nadenken of studenten met de huidige inhoud van het onderwijs wel genoeg voorbereid worden op hun afstuderen.
De eerste stap is gelukkig al gezet. Volgens mijn begeleider wordt coderen tóch niet meegenomen in de beoordeling. Gelukkig, maar. Ik zou namelijk niet weten hoe dat zou moeten.
