Het onvergetelijke jaar van Sofia Sabbar staat geschreven

De HvA’ers van het Jaar 2021 zijn Lisette Klok en HvA Fossielvrij. Maar ook de andere genomineerden hebben een bijzonder verhaal. Zoals Sofia Sabbar, die dreigde te worden uitgezet maar mocht blijven, en daar inmiddels prachtige columns over schrijft.

Ze mocht hier niet zijn. In kelders woonde ze, met schimmel op de muur. Ze verhuisde tientallen keren. Nu vind je haar terug in de collegebanken van de HvA, en schrijft ze schitterende columns. We hebben het hier over een vrouw die niet opgeeft, en die daarom een ongelooflijk verhaal te vertellen heeft.

Sofia Sabbar is sinds dit jaar HvA-student Pedagogiek en columnist voor HvanA. Maar in haar geval is daar niets vanzelfsprekends aan. Tot voor kort verbleef Sofia hier ‘illegaal’, want ongedocumenteerd. Heel haar jeugd bracht ze door in Nederland zonder een verblijfsvergunning. En begin dit jaar leek het erop dat dat recht nooit zwart op wit zou komen te staan. Dat de kans om hier te mogen studeren, haar diepe wens, haar voor altijd zou worden ontnomen. Lees voor de aardigheid eens de column die ze daar zelf over schreef. ‘Het is allemaal zó snel gegaan.’

Sofia weet inmiddels hoe vlug en verwonderlijk het leven kan lopen. Want waar het recht op onderwijs voor iemand zonder verblijfsvergunning na de middelbareschooltijd vervalt, mocht zij vanaf september dit jaar, na een lange strijd, plots in de collegezalen van de HvA te vinden zijn. Was ze opeens beroemd, en keek ze zichzelf in de ogen van haar eigen gezicht op een gigantische HvA-poster. ‘Als je wil dat dromen uitkomen, ga dan niet slapen,’ schreef ze over de rollercoaster die 2021 heet. 

De redactie nomineerde Sofia niet alleen om haar dappere doorzettingsvermogen. Bovenal is ze een gezegend schrijver die durft haar eerlijke, dankbare maar ook kritische blik met haar lezers te delen. Voor HvanA is ze als kersverse student in september meteen aan de slag gegaan als schrijfster van stukjes. Mogen wij even zeggen dat ze dat met verve doet?

In korte tijd heeft Sofia zich ontwikkeld tot kritisch beschouwer van het leven op de HvA. Of het nu over de Nederlandse klaagcultuur gaat of het belang van een docent met passie: Sofia durft zich uit te spreken, en dat na jaren van accepteren en volhouden. In haar columns schudt ze wakker wat vaak als vanzelfsprekend wordt gezien, en vertelt ze verhalen die je doen nadenken over je houding als student, medewerker en mens.

Dat Sofia haar ervaringen inmiddels opschrijft, waar zij juist op papier lange tijd niet bestond, maakt ons dankbaar en trots. Op naar meer goede columns, zeggen wij dus.