Er hangen weer regenboogvlaggen uit de ramen in de studentenflat in West
Daniël Rommens | De studentenflat aan de de Krelis Louwenstraat
Bewoners van een studentenflat in Amsterdam-West ontsnapten eind augustus ternauwernood aan een brand, die ontstond doordat er regenboogvlaggen werden aangestoken. Hoe is het nu met de studenten? ‘Het doet iets met je om dit mee te maken.’
De acceptatie rondom LHBTIQ+’ers is nog steeds niet optimaal in Amsterdam-West. Het net geopende regenboogpad op het Bos en Lommerplein werd na een dag al beklad met een anti-lhbtiq-tekst. De alertheid voor een nieuwe brand blijft dan ook, ondanks dat het rustig is geweest in de studentenflat afgelopen periode. Bij de geur van verbrande toast gaan alle alarmbellen in haar gedachten af, vertelt bewoner en HvA-student Andra Geurtz (28, ICT). ‘Deze ervaring neem ik de rest van mijn leven met me mee’, zegt ze.
Eind augustus werden de bewoners van een studentenflat aan de Krelis Louwenstraat in Amsterdam-West, opgeschrikt door een brand in hun complex. De brand werd aangestoken vanwege regenboogvlaggen die in de flat hingen. Daaraan vooraf ging al een reeks incidenten. Al ruim een maand werden er posters en regenboogvlaggen, die werden opgehangen om het 25-jarig jubileum van het homohuwelijk te vieren, vernield of in brand gestoken.
De achtste verdieping waar de brand uitbrak, is nog steeds onbewoonbaar. De studenten zijn al een aantal maanden in vervangende woonruimte ondergebracht. Andra woont twee verdiepingen lager en is sinds de brand één keer op de achtste wezen kijken, om de ravage aan de burgemeester te laten zien. ‘Een enorme stank kwam ons tegemoet. Alles was zwartgeblakerd en kapot’, vertelt ze. ‘Het was niet leuk om te zien, dus ik ben daarna ook niet meer terug geweest.’ De renovatie van de zwaarst getroffen verdieping gaat langzaam. Er ligt inmiddels wel een nieuwe vloer op de gang, maar aan de appartementen wordt nog gewerkt.
Vlak na de brand uitten de bewoners van de flat hun boosheid richting huisvester Duwo. De organisatie nam niet genoeg initiatief in het plaatsen van camera’s of het bieden van mentale hulp, vonden ze. Een paar maanden later is er een hoop veranderd, vertelt Andra. In de weken vlak na de brand, waren er dag en nacht een beveiliger en brandwachter aanwezig in het gebouw. Op dit moment wordt gekeken hoe de beveiliging op een wat minder intensieve manier kan worden voortgezet.
Ook hangen er inmiddels camera’s bij de ingang van de flat en de spionnetjes in de deuren van de appartementen zijn teruggeplaatst. Deze werden tijdens de brand door de brandweer verwijderd, om te kijken of er nog mensen in het pand waren. Verder is er een bewonerscommissie opgesteld. Daarin hebben de bewoners direct contact met Duwo, waardoor dingen sneller geregeld kunnen worden. ‘Doordat de commissie een officieel orgaan is, kan Duwo ook niet langer om ons als bewoners heen’, benadrukt Andra.
Ondanks dat de dader van de brand niet is gepakt, voelt Andra zich wel weer veilig in haar flat. De brand heeft namelijk de samenhorigheid binnen het complex vergroot. ‘Het doet iets met je om zoiets mee te maken. We doen als bewoners vaker dingen samen nu en letten op elkaar’, vertelt Andra. ‘Ik vind het nog steeds fijn hier, ondanks alles wat er is gebeurd.’
Inmiddels hangen er weer een stuk of tien regenboogvlaggen uit de ramen van de appartementen. Daarnaast zijn er plannen om een beeld voor de flat neer te zetten, ter herdenking aan de brand. ‘We willen hiermee als bewoners laten zien dat iedereen hier welkom is.’
