Sofia studeert – En laat haar studiegenoten cultuur proeven

Dat Sofia Sabbar (25, Pedagogiek) op de HvA studeert is niet vanzelfsprekend. Ze heeft namelijk sinds kort een verblijfsvergunning. Voor HvanA schrijft ze over haar strijd om te mogen leren, en haar ervaringen nu dat eindelijk mag. Deze week verrast ze studiegenoten met baklava.

Na honderd-en-een uh... ik bedoel driehonderdmiljoen klikken op Brightspace, kwam ik bij de beschrijving van mijn eerste beroepsopdracht: Kies een wijk in Amsterdam en maak een sociale kaart, waarin vragen van ouders beantwoord worden. Zorg daarbij dat het aansluit bij de vraagstukken die spelen in de wijk.

Eenmaal in de les, werden we ingedeeld in een groep en moesten we een wijk in Amsterdam kiezen. Ik kwam samen in een groep met twee lange, blonde jongens uit dorpen waarvan ik durf te zweren dat er koeien vrij op straat lopen. Na een gesprek over eten, bekenden ze allebei vol schaamte dat ze nooit baklava hadden gegeten. Als je mij kent dan weet je dat mijn handen beginnen te jeuken. ‘Hoe krijg ik deze jongens aan de overkant van de brug?’, is een vraag die mij de hele les heeft beziggehouden.

Als je opgroeit tussen twee werelden waarin je constant moet schakelen, verlang je regelmatig naar een tijd waarin dat niet meer hoeft. Als kind van de multiculturele samenleving voel ik me daarom extreem verantwoordelijk om bruggen te bouwen.

‘Geuzenveld-Slotermeer!’, riep ik enthousiast uit! ‘Zegt mij hélémaal niks. Maar klinkt goed’,  reageerde één van de jongens.

Ze dachten dat ik deze wijk had gekozen, omdat ik daar werkzaam ben als huiswerkbegeleider. ‘Het komt echt helemaal goed met ons verslag. We hebben een echte Geuzenveld-kenner in de groep’, zei de andere jongen. ‘Sofia begeleidt daar verschillende kinderen en heeft regelmatig contact met scholen en pedagogen’, vertelde hij trots aan de docent.

Wat ze niet doorhadden was dat de opdracht het laatste was waar ik op dat moment aandacht voor had. Ik had een heel ander doel. Namelijk: een stukje baklava regelen voor deze jongens.

Een week later zat ik opgetogen achter in de auto met mijn klasgenoten, onderweg naar Geuzenveld-Slotermeer.  ‘Om de buurt te ontdekken’ schreef ik in ons plan van aanpak. ‘Jongens zijn jullie er klaar voor?’, giechelde ik als een klein kind vanuit de achterbank. ‘Jezus, Sofia. Ik ben nu wel heel zenuwachtig. Wat staat ons daar nou in Geuzenveld te wachten?’