Van voor de klas naar achter de laptop: hoe gaat het met leraren in opleiding?

Toekomstige leraren hebben dubbel last van de sluiting van scholen. Bovenop het online onderwijs dat ze krijgen, moeten ze zelf ook digitaal lesgeven. ‘In één seconde was het hele samenzijn met de klas weg. Dat is heel gek.’

Voor het coronatijdperk zag de stage op het ROC van Flevoland van Amal Hayouf (22, Kopopleiding leraar Pedagogiek) er gestructureerd uit. Nu zit ze thuis. Haar collega’s zijn vervangen door twee vrolijke, maar drukke broertjes, de lerarenkamer behoort tot het verleden en ze breekt het hoofd over vragen als: hoe zorg ik ervoor dat 25 studenten niet door elkaar gaan praten in mijn online les?

En dat is spannend, zeker als stagiair die sinds januari zelfstandig les geeft. Amal besloot voor de online les de klas in verschillende groepen op te delen, zodat ze niet iedereen in één videogesprek te woord hoefde te staan. ‘Daardoor kon ik iedere student aandacht geven. Het ging eigenlijk heel goed en het was ook wel gezellig: zaten we met z’n allen te videobellen, de ene student aan de keukentafel, de ander nog in bed.’

Het went, volgens Amal. Al is het nog lastig om haar stage en privéleven gescheiden te houden. ‘Je bent de hele dag online op Teams. Dat is een voordeel: want leerlingen kunnen altijd met hun vragen bij je terecht. Maar dat is tegelijkertijd ook het nadeel. Ik probeer wel een eindtijd van de werkdag te bepalen, maar in de praktijk loopt het nog weleens anders.’  

Samenzijn

Ook de dagen van Arjen van Norden (30, zij-instromer Pabo) staan in groot contrast met hoe hij zijn werk gewend is. Als leerkracht op ’t Palet, een basisschool voor speciaal onderwijs in Grootebroek, zag hij om stipt 08.40 uur de leerlingen binnendruppelen en stond de dag vanaf dan ‘helemaal aan’. ‘Opeens is dat er niet meer. In één seconde was het hele samenzijn met de groep weg. Dat is heel gek.’

Een gemis, volgens Arjen. En daarnaast ook zorgelijk. Zijn groep bestaat uit leerlingen die door een leerachterstand of gedragsproblemen wat extra hulp nodig hebben. ‘Een van de leerlingen van ouders die niet goed Nederlands spreken heeft nog geen enkele opdracht ingeleverd. Ook zijn er leerlingen die ik niet altijd goed kan bereiken. Dan vraag ik me af: gaat alles wel goed?’

Arjen belt daarom dagelijks met de kinderen. Niet alleen om te horen of opdrachten al af zijn, maar ook om informeel te praten: hoe gaat het? Voel je je gezond? Hoe gaat het thuis? Ook maakt hij met collega’s instructievideo’s en challenges om opdrachten beter uit te leggen. 

Hij hoopt dat de tijd van thuiszitten snel voorbij is. ‘Natuurlijk omdat ik zelf ook de deur uit wil: de auto in stappen, de groep weer zien, met mijn collega’s praten. Maar nog meer voor kwetsbare kinderen die zo veel baat hebben bij school als fysieke plek. Misschien kan er voor hen een manier bedacht worden om toch, binnen de richtlijnen van het RIVM, naar school te kunnen.’ 

Huiswerkbegeleiding

Dat het gebrek aan school voor kinderen met een achterstand negatief kan uitpakken, weet ook Boot.Een onderdeel van de HvA dat samen met de gemeente en andere organisaties maatschappelijke projecten opzet in Amsterdamse buurten. (Buurtwinkel voor Onderwijs, Onderzoek en Talentontwikkeling). De organisatie  besloot daarom de huisbezoeken die studenten normaal aan de keukentafel doen, nu online uit te voeren. Ruim 200 gezinnen uit Amsterdam-Zuidoost en Nieuw-West krijgen nu digitaal hulp van studenten Pedagogiek, Social Work en Toegepaste Psychologie.

Imane Belmir (24, Social Work) is een van de stagiairs bij Boot. ‘Normaal ging ik in gesprek met de ouders en leerde ik het kind thuis spelenderwijs oefeningen en vaardigheden. Dat we dat nu online moeten doen is lastig, maar ook belangrijk. Zo blijft er routine en beginnen ze niet met een grotere achterstand aan het volgende schooljaar.’