Lisa in alle Staten – we moeten het over de stagevergoeding hebben

Het einde nadert... Creative Business-student Lisa Wolkers is aan haar laatste jaar als HvA’er begonnen. Maar voordat ze hier klaar is, wil ze het echt nog even ergens over hebben: die stagevergoeding moet omhoog. ‘Maak het in ieder geval verplicht.’

De stagevergoeding: een controversieel onderwerp. Als student – en op het moment ook stagiair – durf ik mij er bijna niet over uit te spreken. Zeker omdat mensen die al een behoorlijk tijd in het werkveld rondlopen, vaak geneigd zijn om te benoemen dat onze generatie niet mag zeuren: hun stagevergoeding was vaak nóg lager dan die van ons.

Nu mag ik van geluk spreken dat ik überhaupt een stagevergoeding krijg, nog thuis woon én bijna geen vaste lasten heb. Maar om mij heen zie ik veel andere situaties. Te veel mbo-studenten krijgen géén stagevergoeding of minder dan hbo’ers, die dezelfde taken uitvoeren. En dat terwijl het leven inmiddels heel erg duur is geworden. 

Een aantal medestudenten loopt op het moment fulltime stage, aangezien dit verplicht is vanuit onze opleiding. Maar daarnaast moeten ze nog twee volle dagen werken in het weekend om rond te kunnen komen, of hun bijbaan überhaupt te behouden. Ik ben geen expert, maar ik kan je verzekeren dat dit soort ritmes niet goed zijn voor je fysieke of mentale gezondheid.

Iedereen klaagt over hoe duur het leven nu is. Maar velen zien niet in dat studenten vaak in een nog lastigere situatie zitten. Het collegegeld blijft de laatste jaren maar stijgen. Tijdens mijn eerste stage in het tweede jaar ontving ik 225 euro stagevergoeding per maand, het collegegeld bedroeg dat jaar zo’n 221 euro per maand. Aan het einde van de maand liep ik in principe dus weg met vier euro. Het collegegeld is sinds ik ben begonnen met studeren al ruim 350 euro gestegen, maar de stagevergoeding stijgt niet mee. Hoe kan dat? 

In andere landen gaat het heel anders dan in Nederland. In Amerika krijgen stagiairs gemiddeld 17 dollar per uur betaald. Dat is ongeveer 15 euro en dus boven het minimumloon.

In Groot-Brittannië wordt er onderscheid gemaakt tussen een stage en een ‘placement year’, wat een soort leerwerktraject is. Studenten volgen dit optionele jaar vaak na het tweede jaar van de hogeschool of universiteit en studeren dan het jaar daarna af. Van de uitwisselingsstudenten uit Oxford heb ik begrepen dat ze tijdens stages een vergelijkbaar bedrag betaald krijgen, maar tijdens een placement year verdienen zij een standaard maandsalaris.

Ik denk dat het tijd wordt om de wet rondom de stagevergoeding weer eens te herzien. Laten we het uitbetalen van een vergoeding in ieder geval verplicht maken. Een stageperiode is dan wel ‘om te leren’ en een onderdeel van de opleiding, maar onbetaald werk is niet meer van deze tijd. Op deze manier kunnen we ons niet meer financieel redden. We moeten met elkaar in gesprek. Denk als bedrijf na wat jij aan jouw stagiairs kan bieden in plaats van andersom.