Het (oude) Wibauthuis: ‘lelijkste gebouw van de stad’ of monumentaal?

Deze week werkt de HvanA-redactie op locatie in het Wibauthuis. Het nieuwe Wibauthuis welteverstaan. Wist je namelijk dat op deze plek tot 2007 een heel ander gebouw stond? En niet alle Amsterdammers waren er even dol op.

Het gebouw werd vaak vergeleken met gebouwen uit het communistische Oost-Europa. Het werd ‘deprimerend’, ‘lelijk en smerig’ genoemd. Veel Amsterdammers vonden de Wibautstraat in die tijd ook de lelijkste straat van Amsterdam. Er waren ook liefhebbers van het pand vanwege de eenvoud en efficiënte inrichting.

Het Wibauthuis werd in de jaren zestig gebouwd in opdracht van de Gemeente Amsterdam. De gemeentediensten Bouw- en Woningtoezicht, de Woningdienst en Publieke Werken trokken in het pand. De gemeente gebruikte het pand tot in de jaren negentig.

Halverwege de jaren negentig verliet de Gemeente het Wibauthuis. De HvA nam het gebouw deels in gebruik en verhuurde de overige delen aan internetbedrijfjes.

Met de plannen voor de huidige Amstelcampus in voorbereiding, besloot de hogeschool dat het pand niet voldeed aan de eisen voor een modern onderwijsgebouw. Het gebouw moest volgens de HvA plaatsmaken voor een nieuw Wibauthuis.

Op het moment dat de HvA de sloopplannen bij de gemeente indiende, stond het Wibauthuis op de nominatielijst voor een monumentale status. Het gebouw zou kenmerkend geweest zijn voor de architectuur van de jaren zestig en mocht daarom volgens sommigen niet gesloopt worden.

De rechter oordeelde uiteindelijk dat de sloop toch kon doorgaan. ‘Een daad van geschiedvervalsing,’ noemde architect en buurtbewoner Erik Blits het destijds in het Parool.

Op de plek van het oude Wibauthuis verschenen twee nieuwe gebouwen: het huidige Wibauthuis en het Muller-Lulofshuis. De gebouwen zijn onderdeel van de Amstelcampus, waar het merendeel van de studenten van de HvA nu colleges volgt.