25 jaar HvA: Stille krachten

18 oktober 2018
Beeld:

Bram Belloni

Geplaatst door
Redactie HvanA
Op
18 oktober 2018

Ze werken samen achter de schermen, op plekken die heel belangrijk zijn voor de hogeschool. Drie koppels van stille krachten laten zien: zonder hen is er geen HvA.

Puzzelen tot het klopt

Roostermakers staan stevig in hun schoenen, houden van puzzelen, kunnen ‘nee’ zeggen en moeten beredeneren waarom ze ergens voor kiezen. Dat zegt Hanne Dijkhuis, coördinator van het roosterbureau van de faculteit Digitale Media en Creatieve Industrie (FDMCI). Ze heeft vijf opleidingen onder haar beheer.

 

‘Roostermakers werken in een spanningsveld tussen beschikbaarheid van docenten, het aantal lessen, aanvragen op dag en tijd en de aanwezige ruimtes en de grootte daarvan’, zegt Dijkhuis.

Beeld: Beeld: Bram Belloni | Hanne Dijkhuis en Rosja Mastop, twee puzzelaars van de HvA

Voor Rosja Mastop, coördinator van het roosterbureau voor de faculteit Onderwijs en Opvoeding (FOO), speelt nog iets mee. ‘Ik heb ook te maken met vaste stagedagen van studenten en deeltijd- en voltijdstudenten met verschillende eisen’, zegt hij.

 

De acht roostermakers bij FDMCI plannen voor studenten minimaal drie lesuren per dag en één roostervrije dag per week. Daarnaast moeten ze zorgen dat de lokalen zo veel mogelijk worden benut en dat elke les in een passende ruimte gegeven wordt. Schuiven tussen ruimtes is het makkelijkst voor het eerste en laatste lesuur, want die zijn het minst populair.

 

‘Over het eerste roosterconcept zijn we altijd het meest tevreden’, zegt Dijkhuis. ‘De roostermakers hebben een optimaal en studeerbaar rooster gemaakt, maar dan komen de wijzigingen. Een docent neemt een vrije dag, kan of wil sommige uren geen les meer geven, lessen zijn verkeerd doorgegeven, worden heroverwogen, vacatures moeten nog worden ingevuld, docenten vallen uit, of de lesopbouw verandert.’

‘Over het eerste roosterconcept zijn we altijd het meest tevreden’

Na alle wijzigingen volgt het tweede concept. Docenten krijgen een tweede versie onder ogen en controleren of hun beschikbaarheid nog steeds klopt. Door alle veranderingen zijn de roosters vaak niet meer optimaal. ‘Er vallen gaten in de roosters. Vandaar dat studenten soms toch maar voor één les naar school moeten komen’, zegt Dijkhuis.

 

Coachen en lesgeven

Bij Sportkunde en Sport Studies werken zo’n vijftig docenten. Practice what you preach, zou hun motto kunnen zijn. ‘Wat je studenten bijbrengt, moet je zelf uitdragen’, zegt Katelijne Boerma, een van de teamleiders van de opleidingen aan de faculteit Bewegen, Sport en Voeding. ‘We leiden niet alleen studenten op, maar trainen ook onszelf.’


Er zijn tien vaste momenten in het jaar dat alle docenten bij elkaar komen: vijf studiedagen en vijf intervisiemomenten. De bijeenkomsten gaan over grote thema’s zoals de toekomst van de opleidingen, onderwijskwaliteit en actieve leervormen, maar ook over heel praktische onderwerpen.

‘Doordat we veel bijeenkomsten hebben is de sfeer op de faculteit ontspannen’

‘Hoe je je lessen ondersteunt met Prezi in plaats van PowerPoint bijvoorbeeld’, zegt Boerma. Door ervaringen uit te wisselen, leren de docenten van elkaar.

 

De intervisiesessie afgelopen juni ging over coachen. Peter van Paassen is docent bij de sportopleidingen. Toen hij drie jaar geleden begon aan de HvA, coachte hij studenten vooral intuïtief. ‘Als basketballer speelde ik over de hele wereld en leerde ik communiceren met mensen uit andere culturen’, zegt hij. ‘Ik leerde ook omgaan met tegenslagen. Die ervaringen helpen bij het begeleiden van studenten.’

 

Van Paassen leerde dat sommige collega’s juist coachen vanuit theoretische modellen. ‘Die theorieën koppel ik nu aan mijn aanpak, waardoor ik me beter kan verantwoorden, ook al ga ik nog steeds op mijn intuïtie af. Ik heb nu beter op een rij waarom ik iets doe en hoe ik mezelf kan verbeteren.’ De structurele ontmoetingen dragen ook bij aan het teamgevoel op de faculteit en de ontspannen sfeer bij de opleidingen.

Beeld: Beeld: Bram Belloni | Katelijne Boerma en Peter van Paassen werken in een zelflerend team

Ook studenten hebben een actieve rol in onderwijsontwikkeling. De opleidingscommissie roept na elk semester twee studenten per klas op voor tafelgesprekken met docenten. ‘We bestellen pizza, taart of koek en studenten geven feedback op de docenten. We vragen ook om ideeën voor verbetering’, zegt Boerma. 

 

Als laatste bepalen docenten zelf waarin ze zich willen ontwikkelen. In functioneringsgesprekken geeft elke docent aan waar hij of zij zich het volgende jaar in wil  verdiepen. Zolang het ook waardevol is voor de faculteit, is er veel mogelijk.


Of er nog verbeterpunten zijn? ‘Zeker’, zegt Van Paassen. ‘Het bezoeken van elkaars lessen verdwijnt in de waan van de dag. Ik neem me vaak voor lessen van collega’s bij te wonen. Dat is ontzettend leerzaam, maar het zit niet structureel in mijn systeem en dat is bij collega’s ook zo.’

De olie in de motor

Van monteurs oproepen, schoonmakers inzetten, technische storingen verhelpen tot toiletpapier bestellen; het hoort er allemaal bij voor de medewerkers van Facility Services.

Beeld: Beeld: Bram Belloni | Idonise Alias en Michel Boog. Beiden werken als facilitair coördinator

Michel Boog is facilitair coördinator van de Fraijlemaborg. ‘Het is ‘mijn’ gebouw. Ik zorg er net zo goed voor als voor mijn eigen huis’, zegt hij. Dat doet hij met twee huismeesters. ‘Zij zijn de oren en ogen in het gebouw. Ze legen papierbakken, signaleren het als meubilair gerepareerd moet worden, spreken studenten aan op ongepast gedrag, openen deuren, nemen post aan en ga zo maar door.’

 

Hoewel tijdens de vakantie weinig studenten en medewerkers in de onderwijsgebouwen rondlopen, is dat zeker geen rustige periode, volgens Idonise Alias. Zij is een van de drie facilitair coördinatoren op de Amstelcampus.

 

‘Tijdens de vakantie zijn er altijd verbouwingen en moet je ervoor zorgen dat alles klaar is vóór de start van het volgende studiejaar. Ik vind het de leukste periode, het blijft spannend of je de deadlines haalt. Creating tomorrow is de slogan van HvA en daar doen wij op onze manier aan mee.’

 

Afkomstig uit: HvA magazine Creating Tomorrow Together, najaar 2018

 

Tekst: Didi de Vries