Passie: Jonli is gek op airsoften
Andries van Laviere | Jonli (staand) in actie
Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Jonli So (21, communicatie) die airsoft.
‘Mensen hebben vaak geen idee wat airsoften is. Ik zeg altijd: het is een soort paintball, maar dan cooler. Bij airsoft speel je eigenlijk een oorlog met twee legers na. Die legers bestaan uit tussen de 25 en 100 spelers, waarvan de meesten ook echt militaire pakken dragen. We spelen vaak in een afgezet bosgebied van ongeveer achttien voetbalvelden groot. Je krijgt er dus een goede conditie van.’
‘Ik heb tot mijn achttiende moeten wachten voordat ik mijn eerste airsoftgame mocht spelen’
‘We schieten op elkaar met geweren waarin plastic kogels zitten die met een snelheid van tussen de 110 en 170 meter per seconde worden afgevuurd. Geraakt worden door zo’n kogel voelt een beetje alsof een mug je bijt, maar dan wel een grote beet. Er ontstaat een soort blaar. De pistolen waar we mee schieten heten ‘replica’s’. Ze zijn net zo groot en realistisch als echte wapens.’
‘Als kind was ik al gek van pistooltjes en legertje spelen. Op de kermis was ik niet weg te slaan bij de kraam waar je klapperpistooltjes kon winnen. Toen ik twaalf jaar was kwam een kennis terug van vakantie uit Italië met een airsoftpistool. Ik was verkocht.’
Legaal
‘Ik heb vanaf dat moment nog zes jaar moeten wachten. Je moet namelijk minimaal achttien jaar zijn om airsoft te mogen spelen. Een paar maanden na mijn achttiende verjaardag gingen we met school op werkweek. Ik heb toen mijn eerste airsoftwapen gekocht in Parijs en mee terug genomen naar Nederland.’
‘Omdat de replica’s zo op echte geweren lijken, zijn er strenge regels om airsoft te mogen spelen. De sport is sinds 2013 pas legaal in Nederland, daarvoor moest je altijd naar Duitsland of België. Je moet lid zijn van de Nederlandse Airsoft Belangen Vereniging (NABV). Want alleen met een ledenpas mag je een replica kopen en in je huis opslaan. Bij mij ligt ‘ie in mijn klerenkast.’
(Tekst gaat verder onder de video.)
‘Als ik met mijn replica’s naar een airsoftlocatie ga, moet ik daar vanwege de veiligheid in één keer heenrijden. Onderweg stoppen om te tanken of een hamburgertje te eten bij de McDonald’s is er in Nederland dus niet bij.’
‘Dat semi-illegale trekt mij wel. Ook het schieten en iemand raken die dan ‘‘auw’’ roept, dat geeft mij een kick. Mijn vader vindt mijn hobby ook wel gaaf, hij is vanbinnen ook nog een jongetje. Mijn moeder accepteert het.’
Dubbel betaald
‘Omdat ik maar eens per maand een zondag airsoft, lijdt mijn studie er tot nu niet onder. Ik ben wel van plan in de toekomst op dinsdagavonden naar militaire trainingen te gaan, daar leer je je geruisloos verplaatsen, beter schieten en beter samenwerken. Die trainingen duren ongeveer drie uur. Op de zondagen dat ik speel kan ik niet werken bij de Albert Heijn. Dat is wel jammer, want op zondag krijg je dubbel betaald.’
‘Airsoften is duurder dan voetballen, maar goedkoper dan paintball. Vanwege de strenge wetten moet je voordat je kunt airsoften een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) aanvragen. Dat kost 40 euro. Het lidmaatschap van de NABV is 78 euro per jaar. Voor een goedkope volautomatische replica op elektriciteit betaal je 100 euro, een wapen op gas kost minimaal 200 euro. En dan betaal je nog 30 euro voor een veiligheidsbril.’
‘Een game, ofwel skirm, duurt ongeveer zeven uur. Op zo’n dag betaal je 25 euro om deel te nemen. Ik heb drie vaste vrienden waarmee ik altijd ga. Er zit een heel groot sociaal aspect aan airsoften. Je moet bij elkaar blijven, elkaar aanwijzingen geven. Als team balanceer je tussen leven en dood.’
‘Het afgelopen halfjaar was ik een semester in Australië. Ik merkte toen dat ik minder fit was en minder uithoudingsvermogen had. Ik had na een paar weken echt de aandrang om weer te gaan schieten. Het is als gamen in real-life. Hoewel ik het pas drie jaar speel, voelt het alsof het altijd al onderdeel is van mijn leven.’
