Theatercursus bij Crea: kringspelletjes en drankliederen
Sterre van der Hee | Een deel van de groep beeldt een vijfkoppig monster uit.
Deze zomer bezoekt Folia wekelijks een Crea-zomercursus. Deze keer: theatersport, waar cursisten de basis van theater leren door kringspelletjes en drankliederen. ‘We willen de destructiescène zien. Dat alles kapotgaat.’
De groep van tien cursisten – vijf vrouw, vijf man – vormt een cirkel in het witte lokaal 3.06, op de bovenste verdieping van cultureel studentencentrum Crea. ‘Woesj,’ roept de ene. Ze maakt er een golvende beweging bij. ‘Woesj,’ doet de buurvrouw, die de beweging doorgeeft. ‘Woesj.’ ‘Woesj.’ ‘Woesj.’ Tot iemand een andere strategie gebruikt. ‘Pauw!’ Hij vormt zijn vingers tot pistool, en schiet naar de andere kant van de ruimte.
‘We spelen veel games, plezier is erg belangrijk’
De cursisten hebben zich opgegeven voor Theatersport, een van de laatste zomercursussen die deze weken worden gegeven bij Crea. Het lokaal heeft wat stoelen, een piano, en heel veel lege ruimte: de spelers hebben vooral zichzelf nodig, zegt docent en (theater)acteur Michiel Rampaart (45, o.a. bekend van de theatershows Cabaret en De bende van de korenwolf). ‘Ze leren de basis van theatersport. We spelen veel games, het plezier is erg belangrijk. En het sociale deel is leuk, de groep wordt vaak ook écht een groep.’
Kamikazepiloot
Als ‘opwarmer’ voor de dag komen verschillende spelletjes voorbij. Een van de cursisten neemt plaats in de kring – hij haalt diep adem. ‘Billy Billy…,’ ‘Bob,’ reageert de ander. Hij probeert het opnieuw. ‘Billy Billy B…,’ ‘Bob.’ Wie vergeet ‘Bob’ te zeggen, is af. Rampaart geeft er nog wat opdrachten bij. ‘Je kunt ook “Olifant” zeggen, dan moeten ze dat met z’n drieën uitbeelden.’ De variaties volgen rap: een kamikazepiloot (‘Mayday, Mayday’), James Bond (‘Oh James…’), een broodrooster (‘pling!’) en een sapcentrifuge (‘gggrhhgggrhh’).
Andere games volgen. De cursisten proberen de handstand, haten iemand grondig, houden hun neus tegen iets blauws, zijn verliefd, raken allemaal één laars aan en keilen drie stoelen door het lokaal. En er is een ontspannen denkspelletje, waarbij de kring een nummerreeks, die af en toe wordt onderbroken door het woordje ‘en’, moet opsommen. ‘Eén’, begint de eerste. ‘En’, doet de tweede. ‘Twee.’ ‘Drie.’ ‘Vier.’ ‘Vijf…’ ‘En.’ ‘Zes.’ ‘Zeven.’ ‘Acht. Néé! Agh…’
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Hennie Huisman
Veruit de meeste lachsalvo’s klinken bij de muzikale spelletjes. De cursisten spelen een opera – twee zangers, twee ‘vertalers’ en Rampaart op de piano. Hij heeft de zelfgekozen titel: Hoe Hennie Huisman zijn gehoor verloor. ‘Welke scène was daarbij het belangrijkst?’ Toen Hennie Huisman zijn gehoor verloor, besluit de groep. ‘Dan gaan we die zien.’ Er volgen wanhopige klanken. De vertaler zegt: ‘Hennie, we wonen al 32 jaar samen, ik ben je grootste fan. Waarom kun je me nou niet horen?’
De kracht van deze opera zat in het absurdisme, besluit Rampaart. ‘Denk ook aan de verhaalstructuur: begin, midden, eind. En wie zijn die mensen, wat doen ze? We willen een platform.’ De nieuwe opera begint: Tell Sell presenteert: de goede oude tijden, over de fruitautomaat van Bob en Kees. ‘Wat willen we zien?’ ‘De destructiescène. Dat alles kapot gaat.’
‘Het mooist is inderdaad als je eindigt met de kleur. Dan plaats je de clou achteraan’
De ochtend wordt afgesloten met rijmoefeningen en een variatie op de ‘Irish Drinking Song’, een improvisatieoefening die ook bekend is uit de Britse tv-show Whose Line Is It Anyway? (zie hier een voorbeeld). Eerst maken de cursisten korte rijmpjes, geholpen door categorieën als kleuren en fruit. Iemand stapt naar voren. Het rijmpje, ‘Een broccoli voelde zich een dag wat uit zijn doen, dus keek hij in de spiegel en dacht “man wat zie ik groen”,’ krijgt applaus. ‘Het mooist is inderdaad als je eindigt met de kleur,’ zegt Rampaart. ‘Dan plaats je de clou achteraan. Hebben we nog meer kleuren, jongens? Karmozijn, vermiljoen?’
Dranklied
Dan het dranklied. Met z’n vieren op een rij maken de cursisten een ABCB-rijmDit is een rijmschema waarbij de twee opeenvolgende regels niet rijmen. De tweede regel rijmt op de laatste., ieder één zinnetje, begeleid door piano. Het onderwerp: Sjoerd de Visser. De opdracht: een introductie, een gebeurtenis en een einde met een clou. ‘Heidiheidiheidiheidiheidiheidiho,’ zingen ze. ‘Heidiheidiheidiheidiheidiheidiho.’
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Sjoerd die was een visser / Hij viste op de zee / Dat deed hij... Lalalala / En hij nam iedereen mee
Toen viel hij in het water / Zijn moeder riep spontaan / Sjoerd, wat doe je daar / En eet nu een banaan
Heidiheidiheidiheidiheidiheidiho, heidiheidiheidiheidiheidiheidiho
Sjoerd had een voedselallergie / Ook voor de banaan / Hij kon niet alles eten / Want dan ging-ie d’r aan
Lalalalalala / Dat valt nu in het water / … / Daarom komen we wat later
Het mag best fout gaan, zegt Rampaart. ‘Die tijdsdruk is voor het publiek juist heel leuk om te zien. Als het lukt is het leuk, maar als het niet lukt is het ook leuk.’
Dan is de ochtend voorbij. De groep stuift weg. Pauze.
