Startup strikt crowdfunders met plastic veters
Anne Kok
‘Ik zit in veters.’ Een paar maanden geleden vond communicatiestudent Jip van de Meent het nog gênant om te zeggen. Maar afgelopen december heeft haar bedrijf Strick meer dan 7.500 euro opgehaald.
Als je tien jaar geleden modebewuste mannen had gevraagd of ze sokken met flamingoprint zouden aantrekken, zou het antwoord ‘nee’ geweest zijn. Tenminste, dat denken HvA-student Jip van der Meent (22) en haar teamgenoten van de UvA. ‘En toch doet Happy Socks het goed. Dat willen wij ook, maar dan met veters.’ Samen zetten ze voor de UvA-minor entrepreneurship het schoenveterbedrijf Strick op.
‘Veters zijn eigenlijk suf, marketing is key’
Hun bedrijf produceert schoenveters van gerecycled plastic. In teams van drie of vier werkten studenten van de minor entrepreneurship aan een onderneming en alles dat daarbij hoort, zoals een crowdfunding. Afgelopen december haalden ze op Kickstarter de benodigde 7.500 euro op om succesvol te starten.
Plastic schoenveters aan de man brengen bleek een uitdaging, vertelt Jip. ‘Veters zijn eigenlijk suf, maar als Nike nu zou bedenken om customized veters uit te brengen, zou iedereen ze meteen willen dragen. Marketing is key.'
‘Hustler’
Jip is de ‘hustler’, van het team. Als enige HvA-student is zij verantwoordelijk voor alle communicatie en de salespitches. Behalve een hustler, moeten teams bij de minor ook een ‘hacker’ en een ‘hipster’ bevatten. De hackers van Strick zijn UvA-studenten informatiekunde Rens Vendrig en Yannick van Zantvoort. Rens houdt zich vooral bezig met het opzetten van de website, Yannick doet de financiële en juridische zaken. UvA-student communicatiewetenschap Sifra Hordijk is als ‘hipster’ verantwoordelijk voor de organisatorische en milieubewuste kant van het bedrijf.
De studenten wilden graag een sociaal-maatschappelijk verantwoord en duurzaam product maken. ‘We hebben alles opgeschreven wat we konden bedenken: van zonnebrilbandjes tot canvas tasjes,’ vertelt Jip. Het werden schoenveters, die voor honderd procent bestaan uit gerecycled plastic uit Denemarken, Frankrijk, Duitsland en Nederland.
Korrels
‘Dat plastic wordt in Nederland omgezet in korrels, zo groot als kraaltjes. Daarvan wordt vervolgens een draad gemaakt,’ zegt Jip. ‘Van de draad weven mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt onze veters.’ De bedrijven die ze benaderden wilden allemaal direct meewerken. ‘Normaal hoor je vaak “nee”, maar bij ons was iedereen meteen enthousiast.’
‘Ik heb een grote bek, daarom moet ik ook pitchen’
De veters voelen glad, maar zijn stroef genoeg om te strikken, vertelt Jip. Bovendien zijn ze ongeverfd, want verf is niet duurzaam. De natuurlijke kleuren van het plastic dat gebruikt wordt zijn blauw en wit. Voor liefhebbers van keuze: tweederde wit met eenderde blauw of andersom. Het kost wel wat: tien euro voor twee veters. ‘Maar onze veters zijn veel sterker dan normale veters en je kunt ze goed wassen. Dan worden ze ook echt schoon.’
HvA’er Jip en haar teamgenoten van de UvA hebben niet echt een verschillende werkwijze, behalve af en toe als ze essays moeten schrijven. ‘Je ziet wel dat de UvA-studenten zijn getraind om de diepte in te gaan. Ze begrijpen dingen sneller. Maar ik heb een grote bek, daarom moet ik ook pitchen. En ik heb een goed netwerk, dat scheelt veel.’
