HvA’er Laura sprintte de 400 meter op het EK in Berlijn
Bjorn Parée | De start van Laura de Witte
HvA’er Laura de Witte combineert haar studie voeding & diëtetiek met atletieken op topniveau. Woensdag kreeg ze te maken met een tegenslag op het EK in Berlijn: ze strandde op de 400 meter.
Pure zenuwen. Dat voelde HvA-student Laura de Witte (23, voeding & diëtetiek) toen ze woensdag in haar startblok plaatsnam. Ook al heeft ze inmiddels heel wat keren een 400 meter gelopen, ontspannen aan de start staan is een illusie. Maar zodra het startschot klonk, waren de zenuwen verdwenen.
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Laura, hoe is het gegaan?
‘Niet goed. Ik heb me helaas niet geplaatst voor de halve finales. De race ging niet slecht, maar ook niet goed. In de eerste 200 meter verloor ik eigenlijk al. Toen was ik gewoon al te langzaam.’
‘In de laatste 200 meter zag ik een paar meiden stuk gaan, die kon ik toen nog inhalen. Maar je wil na de eerste helft eigenlijk vooraan zitten.’
De 400 meter staat gelijk aan één hele ronde, en is het langste sprintonderdeel in de atletiek. De afstand staat bekend als een van de zwaarste onderdelen, omdat er in de laatste 150 meter volledige verzuring in de benen optreedt.
Laura liep de 400 meter in een tijd van 52,57 seconden. Maar ze had 52,43 seconden moeten lopen om door te gaan. Laura: ‘Het scheelde echt niks.’
Wat voelde je na de race?
‘Behalve verzuurde benen vooral frustratie. Toen ik mijn tijd zag dacht ik: hiervoor ben ik niet naar Berlijn gekomen. Ik besefte dat het afgelopen is voor mij dit EK. Toen kwamen de tranen wel.’
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
‘Twee weken geleden hoorde ik ook nog van de atletiekbond dat het estafetteteam op de 4x400 meter zaterdag niet start. Dat hebben ze besloten omdat de finale van de individuele 400 meter in het programma te snel na de kwalificatieronde voor de 4x400 meter estafette komt. Het individuele onderdeel krijgt dan prioriteit.’
‘Twee lopers uit het estafetteteam gaan de halve finale inderdaad lopen. Mijn twee jaar oudere zus Lisanne de Witte en Madiea Ghafoor. Zij maken allebei kans op een finaleplaats.’
‘Ik ben voor de verwerking een stuk taart gaan eten en gaan winkelen. Ondanks dat ik voeding & diëtetiek studeer ben ik ook gewoon een emotionele eter. De rest van het jaar ben ik bezig met gezonde voeding vanwege mijn studie en mijn sportcarrière.’
‘Ik ben voor de verwerking een stuk taart gaan eten en gaan winkelen’
Is er ook iets positiefs aan je uitschakeling?
‘Zeker, ik heb nu alle tijd om mijn zus Lisanne aan te moedigen, die wel de halve finales loopt. Ze loopt vanavond, en het is echt vreselijk zo’n dag in je eentje door te komen. Dus ik houd haar overdag gezelschap. Vanavond moet ze zich volledig focussen, dus dan laat ik haar met rust.’
Voel je jaloezie dat je zus het wel heeft gehaald?
‘Nee, ik voel geen jaloezie. Eigenlijk is er tussen ons nooit echt competitie geweest. Natuurlijk denk ik als we tegen elkaar lopen wel: Ik ga je verslaan. Maar omdat het mijn zus is voelt het anders dan bij andere tegenstanders.’
(De tekst loopt door onder de afbeelding.)
Volgend jaar beter dan, op het WK in Doha, Qatar?
‘Dat is het volgende doel. Ik plaatste me helaas op vijf honderdste van een seconde niet voor de 400 meter op het WK in Londen in 2017. En ik heb de ervaring van een WK echt nodig in de aanloop naar misschien wel mijn grootste droom: deelnemen aan de Olympische Spelen van Tokio in 2020.’
