Decaan Jean Tillie verlaat na elf jaar de HvA: ‘Ik word zelf weer hbo-student’

Na elf jaar als decaan van de Faculteit Maatschappij en Recht neemt Jean Tillie aan het eind van dit studiejaar afscheid van de HvA. Wat zijn de uitdagingen voor zijn faculteit en hoe ziet hij zijn eigen toekomst? ‘Eigenlijk ben ik heel makkelijk, tot je over een grens gaat.’

Zeg je eigenlijk ‘gefeliciteerd’ als iemand zijn prepensioen aankondigt?

(Hardop lachend) ‘Jazeker! Het is een luxe dat ik dit kan doen. Blijkbaar heb ik twee en een half jaar geleden al eens gezegd dat ik rond mijn 65e een nieuwe stap wilde zetten. Ik heb het hier enorm naar mijn zin, maar stoppen voelt nog steeds als een goed idee.’

U staat bekend als een onafhankelijk denker, iemand die zich niet zomaar laat sturen en soms ook een tikkeltje recalcitrant. Herkent u zich daarin?

‘Eigenlijk ben ik heel makkelijk, tot je over een bepaalde grens gaat. Ik hecht veel waarde aan duidelijke normen en transparantie in alles wat je doet. Ook als decaan. Geheime agenda’s? Daar kan ik echt niet tegen. Ik zie mezelf als een zachte, vriendelijke Limburger met een glimlach, hoewel niet iedereen dat beeld deelt, denk ik.’ 

In de aankondiging van uw vertrek staat dat u de Faculteit Maatschappij en Recht op de kaart heeft gezet als een veelzijdig kenniscentrum met oog voor diverse stemmen. Beetje vaag, wat deed u precies?

‘Allereerst is het belangrijk om te zeggen dat ik dat natuurlijk niet alleen heb gedaan. Maar ik ben er trots op, absoluut. In de afgelopen tien jaar is de faculteit totaal veranderd. We zijn nu een kenniscentrum van betekenis, middenin Amsterdam, met goed onderwijs, waarbij ook veel meer samengewerkt wordt met het onderzoek.’

‘Elf jaar geleden vroeg Huib de Jong, toenmalig bestuursvoorzitter van de HvA, mij om te solliciteren op deze functie. Mijn collega’s bij de UvA vroegen zich destijds af waarom ik voor een ‘‘demotie’’ (teruggaan naar een lagere functie, red.) koos. Ik vind dat nog altijd grappig, want juist bij hogescholen gebeurt het echte onderzoek als het gaat om menswetenschappen, volgens mij.’

U heeft het over goed onderwijs. De resultaten van de Nationale Studenten Enquête (NSE) laten echter zien dat de scores van uw faculteit op uitdaging, inhoud en opzet de laatste twee jaar nogal zijn gedaald. Wat vindt u daarvan?

‘Dat is lastig te verklaren. Ik heb hierover gesproken met de opleidingsmanagers en het kenniscentrum. Bij officiële beoordelingen van onze opleidingen door een panel van onafhankelijke deskundigen, blijkt juist dat studenten heel tevreden zijn. En laten we eerlijk zijn: studenttevredenheid is belangrijk, maar het kan niet de enige maatstaf zijn. Een opleiding waar iedereen honderd procent tevreden is, bestaat niet. Ik zou me pas zorgen maken als een student zou zeggen: ‘‘Ik heb hier niks geleerd.’’

Laat ik de vraag dan anders stellen: wat kan er beter?

‘De roostering en communicatie met studenten moeten echt beter. Dat krijgen we ook terug uit feedback. Flexibel onderwijs aanbieden is een van onze speerpunten. Daar hoort een goed en duidelijk rooster bij. Wat goed gaat, is de uitwisseling tussen alle opleidingen en onderzoek. Die is sterk en dat moeten we vasthouden, ook in tijden van bezuinigingen. Die wisselwerking tussen vakgebieden en onderzoek komen studenten straks ook in hun werk tegen. Interdisciplinair samenwerken is onmisbaar in de maatschappij.’