‘Heeft de campus nog wel dezelfde aantrekkingskracht als vroeger?’

Van student in de collegebanken tot medewerker aan de HvA: Jessica Singh schrijft columns over de hogeschool die ze van twee kanten heeft leren kennen. Deze keer valt het haar op hoe vaak studenten thuisblijven. ‘Ik krijg elke week de vraag: mevrouw, kan het online?’

Een nieuw schooljaar is begonnen, maar het Wibauthuis lijkt uitgestorven. De hal is nu bijna leeg. Als ik koffie haal bij Coffee Break, vertelt de barista me dat ze het al sinds begin vorig jaar enorm beginnen te merken: steeds minder studenten komen naar de campus.

Ik denk terug aan mijn eigen studententijd. Ik zie mezelf nog zo zitten in de kantine tijdens tussenuren, genietend met klasgenoten aan de koffie. Nu vraag ik me soms af: is de student zoals ik die leerde kennen een uitgestorven ras?

Waar zijn de grote groepen studenten die op de trap zitten te lunchen, of hangend koffiedrinken op de chesterfield bank die al die tijd in de kantine van het Benno Premselahuis stond? Heeft de campus nog dezelfde aantrekkingskracht als vroeger? Of is er iets fundamenteels veranderd in hoe studenten hun tijd indelen?

Corona heeft natuurlijk een boost gegeven aan thuisstudie en online onderwijs. De mogelijkheid om vanuit huis te leren is voor velen een uitkomst. Ik krijg elke week wel dezelfde vraag van studenten: ‘mevrouw, kan het online?’

Geen lange reistijd meer, geen onnodige uren in een leslokaal en de hele dag doorbrengen op de drukke campus. De mogelijkheid om lessen en colleges online te volgen, met alle informatie en opdrachten op een platform, heeft het studeren een enorme efficiëntieboost gegeven. Waarom zou je nog naar de campus komen als je in je eigen woonkamer kunt leren?

Toch knaagt het aan me. Studeren is meer dan alleen kennis vergaren en diploma’s halen, het is een sociale ervaring. Ik zal maar niet benoemen hoe vaak ik met mijn klasgenoten de lichten heb uitgedaan in Café Fest. Je studententijd is een periode waarin je mensen kan ontmoeten en wellicht vriendschappen sluit. Soms lijkt het alsof dat steeds meer verdwijnt en dat studenten elkaar minder vaak ontmoeten. We zijn iets belangrijks kwijtgeraakt.

Het heeft natuurlijk ook van alles te maken met hoe ons onderwijs is ingericht. Tentamens zijn overgegaan in opdrachten en lessen in projectdagen. Wellicht is het geen kwestie van uitsterven, maar van evolutie. De student van nu is niet meer de student van toen en hecht waarde aan nieuwe dingen. Maar ik vraag me af of studeren voor hen dezelfde herinneringen oplevert die ik nu zo koester. Hebben zij nog wel ‘tussenuren’ om op terug te kijken?

Zeker sinds corona is binding voor de HvA een belangrijk speerpunt. Studenten liepen niet alleen studievertraging op, maar zaten ook mentaal niet lekker in hun vel. De afgelopen jaren is er veel geld gestopt uit de coronaspaarpot in het versterken van binding, maar als je nu om je heen kijkt, dan zie je daar soms maar weinig van terug.

Misschien vindt de nieuwe generatie studenten deze manier van studeren ook wel prima. Lekker thuis studeren, daarna afspreken met je eigen oude, vertrouwde vriendengroep. En zolang studenten niet weten wat ze missen, is het ook de vraag hoe erg dat is. Zelf kijk ik in ieder geval met nostalgie terug.