Zomerbaan: Alissya vermaakt vakantievierende kinderen

30 juli 2018
Beeld:

Anne Posthuma | Alissya (20) woont twee weken in een stacaravan op de Drentse camping Adelhof

Geplaatst door
Heleen Gorris
Op
30 juli 2018

Hoe komen HvA’ers de zomer door? Alissya Brouwer (20, culturele en maatschappelijke vorming) entertaint kinderen op een camping in Drenthe. ‘Ik wist al vanaf mijn zesde dat ik wilde toneelspelen.’

Uit een kleine pijp aan de zijkant van een laag gebouw komt een frituurlucht. Binnen in het café is het donker, de muren zijn bekleed met donkergelakt hout. Lamellen voor de ramen houden de felle zon tegen die naar binnen wil schijnen.

Een vrouw met kort blond haar en een Drents accent groet de enkele bezoekers die binnenkomen en een biertje bestellen. Tegelijkertijd neemt ze met een blocnote en pen de bestelling op in de snackbar aan de zijkant van de kroeg.

 

Op camping Adelhof in het Drentse Vledder ga je veertig jaar terug in de tijd. Het oogt op het eerste gezicht niet als een plek waar jonge meiden hun vakantie doorbrengen. Toch is dat precies wat de twintigjarige HvA’er Alissya Brouwer uit Hoofddorp doet. Zij vormt twee weken lang samen met Nienke Broeren (17) het animatieteam van de camping.

Beeld: Anne Posthuma | Het café van camping Adelhof

Muziek

‘We zijn verzeild in een kaartspel,’ zegt Alissya lachend ter begroeting. Ze zit aan een picknicktafel voor de stacaravan die ze met Nienke deelt, omringd door vier meisjes van tussen de zes en twaalf jaar. De kinderen zijn gekomen voor het middagspel dat de animatoren organiseren.

 

Als Alissya opstaat en een mondharmonica, tamboerijn, sambabal en ukelele tevoorschijn haalt komen de kinderen meteen om haar heen zitten om muziek te maken. Ze verdeelt de instrumenten. Niemand protesteert.

 

Ze oogt ontspannen, in haar korte spijkerbroek, blauwgroene campingshirt en met Birkenstocks aan haar voeten. Alissya is gewend in het middelpunt te staan. Ze heeft net een mbo-opleiding theater afgerond en begint in september aan de HvA met de opleiding culturele en maatschappelijke vorming (cmv).

Beeld: Anne Posthuma | Alissya heeft zichzelf ukelele leren spelen

Ze kwam via Animatiewerk.nl op deze camping terecht. Deze organisatie plaatst jaarlijks zo’n honderdtachtig animatoren, vooral meiden tussen de 16 en 23 jaar, op veertig campings in Nederland. ‘Dit is het tweede jaar dat ik dit werk doe. Ik houd van kinderen en van toneelspelen. Dat mag ik hier iedere dag doen,’ zegt Alissya.

 

Alissya en Nienke staan iedere ochtend rond half negen op zodat ze om tien uur aan de knutseltafel te zitten. Vervolgens is er om twee uur een door hen georganiseerd spel of speurtocht. Om zeven uur begint het improvisatietheater, gevolgd door nog een spel om acht uur. Ze werken zes dagen per week, op zondag zijn ze vrij. ‘Maar omdat het een afgelegen locatie is, is er niet echt tijd om uitstapjes in de omgeving te maken.’

‘Ik houd van kinderen en toneelspelen, dat mag ik hier iedere dag doen’

Het salaris verschilt per leeftijd. Alissya verdient 235 euro per week, Nienke 170 euro per week. ‘Op deze camping krijgen we er gratis avondeten bij, maar vorig jaar moest je dat zelf kopen,’ vertelt Alissya.

 

Pesten

Op de Drentse camping is van de hitte niet veel te merken. De bomen en aanwezige visvijvers houden vrijwel alle campingplaatsen aangenaam koel. Wel heeft de aanhoudende droogte ook hier het gras inmiddels geel gekleurd. De sparren hebben hun naalden losgelaten.

 

Onder een groepje sparren staat de stacaravan van de animatoren, inclusief gifgroene kozijnen.

‘Ik ben de gehele lagere school gepest, dat heeft me lange tijd onzeker gemaakt’

In de schijnwerpers staan is voor Alissya niet altijd vanzelfsprekend geweest, vertelt ze terwijl ze haar gezicht opmaakt voor het theater. ‘Ik ben gedurende de hele lagere school gepest. Dat heeft me lange tijd onzeker gemaakt. Altijd als ik mensen hoorde lachen dacht ik altijd: dit gaat over mij.’

Beeld: Beeld: Anne Posthuma | Alissya maakt zich op voor het theater

‘Uiteindelijk vond ik gelukkig vrienden die me nemen zoals ik ben, waarbij ik mezelf kan zijn. In de toneelstukken die wij opvoeren zit ook voor de kinderen iedere avond een levensles verstopt.’

 

Terwijl Alissya voor een spiegel staat waarvan de linker bovenkant afgebroken is (‘we sloegen een deur te hard dicht’), komt boven haar hoofd een stukje tape los. Dat zit rondom een vochtplek. ‘Gelukkig is er tijdens mijn verblijf geen regen voorspeld,’ zegt ze lachend.

Woede-aanval

Iedere avond voor het kindertheater transformeert Alissya in haar zelf bedachte alter-ego: Lizzy Dizzy. Een zenuwachtig en clownesk typetje met twee staartjes en een hoge stem. ‘Ik wist al op mijn zesde dat ik wilde toneelspelen,’ zegt Alissya, terwijl ze een zonnebloem achter haar oor steekt.

 

‘Ik vind het toneelspelen gaaf aan dit werk, maar soms is het ook zwaar. Laatst kreeg een jongetje van tien een woedeaanval in de knutselruimte, omdat hij zijn zin niet kreeg. Toen wij besloten hem buiten de deur te zetten begon hij tegen het raam te trappen. Dan mogen wij dat aan zijn ouders uit gaan leggen.’

Als Alissya klaar is pakt ze haar ukelele. Al spelend loopt ze een ronde over de camping. Binnen no time verzamelen de kinderen zich om haar heen. ‘Hoe heet ik?!’, roept ze. ‘Lizzy Dizzy!’, gillen alle kinderen in koor.

Beeld: Anne Posthuma | Iedere avond halen Alissya en Nienke de kinderen op voor het theater

Ook laten zien wat jij deze zomer doet? Laat het ons weten via hvana@hva.nl, dan komen we bij je langs.