‘Plotseling stond ik verbaasd naar het prijskaartje van mijn broodje te staren’
Rosa Tromp | Jessica Singh
Van student in de collegebanken tot medewerker en docent aan de HvA: Jessica Singh schrijft columns over de hogeschool die ze van twee kanten heeft leren kennen. Deze keer beklaagt ze zich over de prijzen in de kantine, die voor steeds meer studenten buiten bereik liggen.
Ik kijk naar mijn nieuwe broodtrommel, een hippe bentobox met vakjes voor fruit en groente. Ik lach bij de gedachte dat ik ooit zo georganiseerd ben geworden. Misschien houd ik het een paar weken vol met dit goede voornemen, maar daarna zullen het waarschijnlijk gewoon weer wat crackers worden. Ik ben nu eenmaal niet de meest georganiseerde persoon als het aankomt op het meenemen van mijn lunch.
Tot voor kort kocht ik mijn lunch elke dag in de kantine van de HvA. De prijzen waren redelijk, dus het leek mij niet veel duurder dan zelf brood meenemen. Maar langzaam begon ik veranderingen op te merken. Een paar cent hier, een paar cent daar… plotseling stond ik verbaasd naar het prijskaartje van mijn gebruikelijke broodje te staren.
Je kunt het halen van eten in de kantine als een luxe zien, maar voedsel is wel een basisbehoefte
€6,25 voor een broodje? Een wake-up call dat zelfs de meest basale behoeften van een student, zoals een fatsoenlijke lunch, voor steeds meer van ons buiten bereik komen te liggen. Nu zou je het halen van eten in de kantine natuurlijk kunnen zien als een luxe, maar is dat ook echt zo? Voedsel is uiteindelijk toch een basisbehoefte.
Natuurlijk begrijp ik dat prijzen kunnen en soms moeten stijgen. Maar in een onderwijsinstelling als de HvA, waar studenten vaak al worstelen met financiële druk, voelt het bijna als een verplichting om betaalbare opties aan te bieden. Nu begrijp ik dat onze externe partner Cirfood wel iets van winst moet pakken op de kantines, maar toch is het goed om ook altijd goedkopere opties te blijven aanbieden. Bijvoorbeeld een hoek met wat brood en beleg, zodat je zelf kunt smeren? Scheelt dat in prijs?
Als ik terugdenk aan mijn studententijd, realiseer ik me dat de kantine meer was dan alleen een plek om te eten. Het was een centraal ontmoetingspunt waar ik samenkwam met medestudenten om te socializen, te studeren en ideeën uit te wisselen. Door de hoge prijzen wordt de kantine echter steeds minder aantrekkelijk, ben ik bang. Als je nu een tussenuur hebt of klaar bent met de les, kun je maar beter het gebouw uit om naar de AH te lopen.
Nee, in plaats daarvan zijn ze bij de Faculteit Busisness & Economie nu begonnen met een ‘true pricing’ pilot. Studenten mogen nu ook kiezen of ze de ‘echte’ prijs willen betalen voor hun broodje, dus ook voor de impact die je aankoop heeft om het milieu en sociaal. Ik snap het concept, maar is een onderwijsinstelling hiervoor echt het juiste onderzoekslandschap?Studenten die al struggelen om lunch te betalen, moeten zich nu ook nog ‘schamen’ dat ze niet voor het klimaat kiezen. De tijd, energie en kosten die zitten in deze pilot, kunnen we volgens mij beter gebruiken om te zorgen dat de kantineprijzen toegankelijk zijn.
Ja, de prijzen stijgen overal. Ik geef les in ondernemerschap. Ik begrijp heus dat de inkoop tegenwoordig duur is. Maar als onderwijsinstelling is het goed om dit onderwerp wel op de kaart te zetten. Want als we dat niet doen, dan is dat broodje na de schoolvakantie €8,50.
