Lisa in alle Staten – het is wachten tot de volgende bangalijst opduikt
Rosa Tromp | Lisa Wolkers
Creative Business-student Lisa Wolkers spendeerde voor haar minor een halfjaar in de VS en is nu weer op de HvA te vinden, terug op Hollandse grond. Deze keer zet een bangalijst haar aan het denken over grensoverschrijdend gedrag. ‘We leren er als studenten eigenlijk niets over.’
Sinds het nieuws over de bangalijst van het Utrechtsch Studenten Corps ben ik weer eens kritisch gaan nadenken over (seksueel) grensoverschrijdend gedrag en hoe we daarmee omgaan in het hoger onderwijs, onze samenleving en de media.
Dit was niet de eerste bangalijst. Opnieuw werden telefoonnummers en adressen van vrouwelijke studenten in Utrecht gedeeld met foto’s en een ‘beoordeling’ over hun bedprestaties en uiterlijk. Deze lijst, verwerkt in een PowerPointpresentatie, leidde tot een overvloed aan telefoontjes en appjes van wildvreemde mannen naar de slachtoffers.
Het eerste wat ik voelde toen ik las over de bangalijst was complete teleurstelling
Het eerste wat ik voelde toen ik het nieuws las, was complete teleurstelling. En volgens mij was ik daarin bepaald niet de enige. Voor de zoveelste keer moest ik lezen over dit soort vrouwonvriendelijke praktijken onder studenten. Het is echt opvallend hoe vaak de veiligheid van vrouwen, hun mentale gezondheid en hun vertrouwen op deze manier worden geschaad.
In wat voor een wereld leven we eigenlijk, dacht ik, dat dit haast een standaardprocedure is geworden? Een wereld waarin we tijdens het reclameblok herinnerd moeten worden door een campagne van de overheid ‘dat we met elkaar de grens trekken’? Waarom is respectvol met elkaar omgaan niet überhaupt al de norm?
Na de video’s van het Amsterdams Studenten Corps (A.S.C.) die in 2022 uitlekten, had ik een beetje gehoopt (en misschien ook wel verwacht) dat mijn medestudenten in Nederland wel hadden geleerd van hun fouten. Of na de eerdere bangalijsten van Vindicat. Of de vrouwonvriendelijke opdrachten van studentenvereniging L.A.N.X. Niets bleek minder waar.
Op dit moment leren we in ons onderwijs niet hoe we dit gedrag voorkomen
Als er iets wel duidelijk is, dan is het dat grensoverschrijdend gedrag onze aandacht verdient. Maar hoe gaan we er dan op de juiste manier mee om? En hoe voorkomen we het? Op dit moment leren we daar eigenlijk niets over, ook niet in ons onderwijs. Natuurlijk gaan verhalen over Vandaag Inside, The Voice en De Wereld Draait Door wel in de rondte onder studenten. Maar hoe wij nu als studenten, en straks als werknemers, ons hiertoe moeten verhouden? Daar praten we eigenlijk nauwelijks over tijdens de opleiding.
Zou dat niet juist een doel moeten zijn voor het (hoger) onderwijs, als we dit soort problemen echt willen voorkomen? En als we ons hierop willen voorbereiden, als we straks het werkveld ingaan? Eigenlijk is het best gek dat studentenverenigingen om de zoveel maanden aan de schandpaal worden gehangen, als er niet tenminste ook vanuit de maatschappij en het onderwijs een poging wordt gedaan om te laten zien hoe het dan wel moet.
Ik vind dat we het hier vaker over mogen hebben in het hoger onderwijs. En nee, studenten hebben geen behoefte aan een stoffige PowerPoint-presentatie waarbij we een rollenspel moeten naspelen en gaan ‘oefenen’ met confrontatie, zoals de HvA nu voorstelt. De hogeschool moet ervoor zorgen dat de sfeer op school veilig genoeg is om kenbaar te maken wat er speelt; dat de juiste hulpmiddelen laagdrempelig beschikbaar zijn voor studenten en dat meldingen ten alle tijden serieus worden genomen. Ik geloof dat die sfeer op dit moment niet overal in het studentenleven te vinden is, dus het is maar afwachten wanneer de volgende bangalijst opduikt.
