‘Deze is voor alle haters: jullie zijn allemaal bijzonder, op je eigen manier’
Rosa Tromp | Jacob Eikelboom
Jacob Eikelboom is naast overtuigd twijfelaar ook docent bij de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Elke twee weken schrijft hij een column over het verwarrende leven op en rond de HvA. Vandaag sluit hij 2023 af met een kerstgedachte: wees lief voor elkaar, het kan heus.
Ik heb een collega die er altijd fantastisch uitziet. Ze besteedt aandacht aan kleding en accessoires op een manier die doet overkomen alsof het vanzelfsprekend is hoe ze er uitziet. Toen ik haar van de week buiten een sigaretje zag roken in een bewerkte lammy coat en bijpassende bontmuts, riep ik haar toe dat ze er prachtig uitzag.
Twee studenten die met mij opliepen, reageerden geschrokken. ‘Wojoh, dat kan je echt niet zeggen tegen een vrouw,’ zeiden ze bijna in koor. Hoezo niet, vroeg ik terwijl ik wel snapte waar ze op doelden. Gewoon, dat mag je niet meer zeggen tegenwoordig. Dat vinden vrouwen niet leuk. Maar voor u is dat misschien anders, omdat u homo bent, concludeerden ze.
Was het anders voor haar? De enige die dat kon bevestigen of ontkennen was mijn collega zelf. Ik legde haar de vraag van de jongens voor, wat wel en wat niet gepast is om tegen een vrouw te zeggen. Tegen een mens, corrigeerde ze mij terecht.
Iedereen voelt volgens mij haarfijn aan wat gepast is bij opmerkingen naar een ander
In een minicollege op straat legde ze de jongens uit wat ze eigenlijk al wisten. Iedereen voelt haarfijn aan wat wel en niet gepast is in een opmerking tegen een ander. Maar bovenal dat de angst om een fout te maken het geven van complimenten niet in de weg mag staan. Aardig zijn is altijd goed. De jongens bedankten voor het gesprek en liepen weg. Geef mevrouw nog even een compliment, daagde ik ze uit. ‘Mooie hoed, mevrouw,’ kwam er welgemeend uit. Iedereen ging goedgemutst en blij uit elkaar.
Aardig zijn tegen elkaar en complimenten geven is het beste medicijn tegen chagrijn, ongemak en polarisatie. Ook in Amsterdam, waar mopperen ongeveer tot het cultureel erfgoed behoort. Een beetje Amsterdamse ‘kankeraar’ compenseert dat gemopper gelukkig met een ‘schat’ tussendoor of een beetje zelfspot. Oud-burgemeester Eberhard van der Laan liet de stad niet voor niets achter met de opdracht dat we lief moesten zijn voor de stad en voor elkaar.
Ik merk dat niet altijd, mensen die gewoon lief tegen elkaar zijn. Het begint al als ik ’s ochtends fietsend de stad doorkruis, op weg naar de HvA. De sfeer van ‘ikke ikke ikke’ viert dan hoogtij in het verkeer en als de ander aan bod komt, dan is het in de vorm een verwijt. Aangekomen op de HvA word ik regelmatig geconfronteerd met mensen die hun eigen ongeluk of ochtendhumeur uiten in zwijgen en binnensmonds brommen.
Een column schrijven levert ook nogal eens wat onaardigheid op, variërend van opzettelijk wegkijkende collega’s tot anonieme haatberichten. Gelukkig gebeurt het tegenovergestelde vaker. Eén compliment of een aardige blik van een collega of student vaagt al die boze onnozelheid weg. Eén iemand die onderweg naar werk een vriendelijk knikje geeft, doet alle aso’s op de weg vergeten.
Mensen zijn in het echt bijna altijd aardig, probeer maar eens
Aardig zijn is zo eenvoudig. Geef maar eens een compliment aan een collega of wildvreemde. Stop eens voor een zebrapad. Leg oogcontact met een medeweggebruiker. Maak een praatje in de tram. Zeg goedemorgen tegen de mensen achter de balie in de HvA-gebouwen, tegen de schoonmakers en medegebruikers van de lift. Geef een compliment aan een mens, over alledaagse en minder alledaagse keuzes die mensen maken in kleding en stijl.
Praat eens met iemand waar je online over leest en een oordeel over vormt. Want de ander, dat ben jij voor diegene. Mensen zijn in het echt bijna altijd aardig, probeer maar eens. En het leuke van complimenten geven en aardig zijn, is dat je je een stuk beter voelt dan van mopperen op de ander. Dat is een leuke bonus.
Daarom, voor alle wegkijkers, chagrijnen, haters en voor iedereen die al snapt hoe geluk werkt, jullie zijn allemaal bijzonder, op je eigen manier. Een mooie Kerst, of je het nu viert of niet. En een aardig 2024 alvast.
