Studenten maken een Google voor boeken en historisch Amsterdam
Stadsarchief Amsterdam | Nostalgische zoekmachine
Een boek vinden waarvan je de titel niet meer weet, maar de kleur van de kaft nog wel. Of een eigen fotoboek maken aan de hand van foto’s uit het Stadsarchief. Studenten Communication & Multimedia Design maakten alternatieve zoekmachines waarmee dat nu kan.
Het was zo’n mooi boek… Maar hoe heette het ook al weer precies? Als je nog wel de kleur, dikte of het genre weet, kun je vanaf nu terecht bij de app Boegle. Vier studenten Communication & Multimedia Design ontwikkelden deze tijdens hun minor Web Development voor de Openbare Bibliotheek Amsterdam.
Samen met Desley Aalderink, Victor Zumpolle en Chanakarn Niyornram maakte Emiel Muis (21) een soort Google voor boeken. ‘We wilden graag een zoekmachine voor boeken maken waarin je niet alleen op titel en auteur kan zoeken, maar ook op vagere informatie. Als je bijvoorbeeld weet dat een boek over avonturen van een meisje met een rode jas gaat, kun je zoeken op “avonturen”, “meisje” en “rode jas”.’
De zoekmachine maakt gebruik van de database van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Daarin staat informatie over alle boeken die de bibliotheek bezit. ‘Je kunt al zoeken op titel, auteur of taal, maar dan is het mogelijk dat je alsnog honderden resultaten krijgt.’
Verbaasd
‘Met onze zoekmachine kun je met behulp van andere gegevens verder zoeken, zoals de kleur van de kaft, de uitgever en de dikte van het boek. Als het boek dat je zocht uiteindelijk gevonden is, kun je in de zoekmachine ook zien of het boek beschikbaar is en op welke locatie het op te halen is.’
De zoekmachine is vooral bedoeld voor middelbare scholieren. ‘We tonen een digitaal boek dat scholieren zelf kunnen invullen met de gegevens die ze nog wel weten,’ zegt Emiel. ‘We hebben onze zoekmachine ook op hen getest. De eerste leerling voerde geen titel in en vond met de andere opties toch zijn boek. Hij was verbaasd dat het werkte, dat was leuk om te zien.’
De naam van de zoekmachine is natuurlijk geïnspireerd op Google. De groep wil liever geen problemen met de internetgigant. ‘Wil je er alsjeblieft bijzeggen dat het om een schoolproject gaat? We hebben geen commerciële intenties.’
Herkennen
Naast een Google voor boeken, is er nu ook een zoekmachine voor het Amsterdam van vroeger. Ben jij benieuwd naar hoe jouw buurt of de HvA-campus er vroeger uit zag? Suus ten Voorde (22) en Max de Vries (22) bedachten een ‘nostalgische zoekmachine’, waarmee je op straatnaam en tijdperiode in de database van het Stadsarchief Amsterdam kunt zoeken, in plaats van gebruik te moeten maken van hele specifieke termen. Dat deden ze in samenwerking met stichting Adamlink, die bezig is met het in kaart brengen van Amsterdams erfgoed. Met de foto’s die je vindt kun je vervolgens een fotoalbum maken.
Op de al bestaande website van het Stadsarchief kun je alleen specifiek zoeken. Met de nieuwe zoekmachine krijg je resultaten van de hele buurt te zien. ‘Wij merkten dat mensen heel vaak maar een paar straten die zij kenden opzochten. Maar mensen herkennen bij het zien van de foto’s vaak meer dan zij zich denken te herinneren,’ zegt Suus.
In de database staan nu ongeveer vierhonderdduizend foto’s, waarvan driehonderdduizend gelinkt zijn aan een locatie. ‘De opdracht was het in kaart brengen van “het verhaal van de Amsterdammer”. Toen zijn we bij de vorm van een fotoboek uitgekomen,’ zegt Suus.
Slager
Twee weken geleden hebben zij hun product met een groep ouderen getest bij de OBA in Molenwijk, een buurt in Amsterdam-Noord. ‘Uiteindelijk hebben wij daar ruim een uur gezeten omdat al die mensen allemaal verhalen aan ons gingen vertellen over vroeger. Ze herinnerden zich dingen zoals waar iemand woonde en waar de slager zat,’ vertelt Suus.
Het project is nog niet helemaal rond. ‘Want wat er voornamelijk nog in moet, is dat je het fotoboek ook echt kan opslaan. Dat staat op de achtergrond wel al klaar, maar werkt nog niet helemaal goed,’ zegt Max. Ondanks dat de minor nu is afgerond, zijn de studenten wel van plan het project nog af te maken. Suus: ‘We willen er sowieso mee verder. We doen het niet voor het cijfer, maar puur omdat we het leuk vinden.’
