‘Bij de opening van dit studiejaar liep alles gesmeerd, en toch kriebelde er iets’
Christa Romp | Jacob Eikelboom
Jacob Eikelboom is naast overtuigd twijfelaar ook docent bij de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Elke twee weken schrijft hij een column over het verwarrende leven op en rond de hogeschool. Deze keer over de opening van het studiejaar, waar het over ‘impact’ ging.
Gedurende mijn eigen school- en studietijd waren er diverse mensen die impact maakten. Zo was er een docent geschiedenis die ons aanmoedigde een opstand te organiseren om zo de Russische revolutie te ervaren. En er was een docent die door haar enthousiasme mij de liefde bijbracht voor Middelnederlandse letterkunde. De impact zit in wat beklijft: ik ben nog steeds kritisch op de macht en het maakt mij gelukkig dat ik in een wijk woon met straatnamen als Ferguut, Heer Halewijnstraat en Vos Reynaerde.
Bij de opening van het hogeschooljaar, een paar weken geleden, ging het ook over impact. De HvA doet een hoop in, voor en met de stad, zo bleek uit mooie voorbeelden van werk dat diverse collega’s doen. Uiteindelijk stonden er allemaal HvA’ers op het podium, stuk voor stuk ‘impactmakers’. Die impact maken ze door bij te dragen aan grote en actuele thema’s als gezonde voeding, klimaatbewustzijn en kansengelijkheid.
‘Ik miste mijn collegadocenten, die elke dag impact maken op tientallen studenten’
Het event was fantastisch georganiseerd, alles liep gesmeerd en leek te kloppen. En toch kriebelde er iets bij mij toen ik dat podium zag, vol HvA’ers die hun dagelijkse werk doen. Ik miste namelijk een hoop impactmakers op dat podium: HvA-studenten en -medewerkers die hun nek uitsteken, die impact maken uit eigen beweging, die zich met lef en soms eigengereid of juist anoniem hard maken voor anderen.
Ik miste op het podium mijn collegadocenten, die elke dag met hun onderwijs impact maken op tientallen studenten. Door hun kennis, door te luisteren naar kleine en grote verhalen, door oprechte en uitdagende vragen te stellen, door oog voor het individu en voor detail, impact in bagage voor de toekomst. Vaak doen docenten dat in stilte, weinig zichtbaar en in alle bescheidenheid. Omgekeerd gebeurt het trouwens ook: studenten die impact maken op mij als docent. En waarschijnlijk niet alleen op mij.
Ik moest denken aan een student die ik recent begeleidde in haar afstudeeronderzoek. Haar baby was pas enkele weken oud toen ze aan het traject startte. De overleggen deed ze met haar baby op de ene arm terwijl ze met de andere hand aantekeningen maakte. Met slechts een paar maanden vertraging rondde ze haar onderzoek succesvol af. De impact die zij op mij maakte zat hem niet alleen in de wilskracht, maar misschien nog meer in het contrast dat ze bij mij opriep. Terwijl mijn collega’s met netgeboren baby’s geheel terecht maandenlang in verloftijd fulltime van hun baby en moederschap genoten, rondde mijn student met dezelfde moederzorg en -liefde een afstudeeronderzoek af.
‘Ik merk dat de persoonlijke impactmakers mij beter bijblijven’
Ik moet denken aan mijn sb-student van lang geleden. Ik ken niemand die zo veel demonen met zo veel eerlijkheid en schaamteloosheid en tegelijk met rust en vrede aanging als hij. Zijn drank- en drugsproblemen, delicten, financiële misère en dode familieleden keek hij recht in de ogen aan. Hij was het wandelend voorbeeld van hoe reflectie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk haalde hij na zes jaar zijn diploma. Als ik hem nu af en toe tegenkom op straat in de Bos en Lommer en als we dan tegen elkaar zeggen dat we blij zijn elkaar te zien, dan moet ik altijd denken aan grote namen als Ghandi en Cruijff. Ook mannen die uitblonken in wijsheid met weinig woorden en die zonder slachtofferschap of woede tegenslagen als uitdagingen tegemoet traden.
Ik denk bij impact ook nog regelmatig aan de student die antwoordde dat zijn moeder trots op hem was, toen ik vroeg waarom hij de afgelopen weken afwezig was geweest. Zijn moeder was trots op hem, omdat hij de eer van de familie had verdedigd en om die reden weken had vastgezeten. Voor zijn familie zette hij graag zijn opleiding en eventuele professionele toekomst opzij. En dat vertelde hij met opgeheven hoofd in een volle klas. Ook dat maakt impact, gecombineerd met verbazing en woede.
Maatschappelijke impact is natuurlijk niet te vergelijken met persoonlijke impact. Maar ik merk dat die persoonlijke impactmakers mij beter bijblijven. Dat was de kriebel die ik voelde tijdens de opening van het hogeschooljaar. Met een goedbetaalde baan impact maken op de stad is prachtig. Maar uit eigen initiatief, zonder privileges, zonder opdrachtgever of budget, maar met liefde en betrokkenheid in alle oprechtheid impact maken op de ander, daar kan niets tegenop.
