Jordi blikt terug: zijn eerste jaar HvA was ook meteen zijn meest bijzondere
Rosa Tromp | Jordi Frederiks
Jordi (26) is net afgestudeerd als toegepast psycholoog, wat betekent dat hij gedag moet zeggen tegen de oude gewoontes van het studentenleven. Vandaag, in zijn allerlaatste column voor HvanA, blikt hij terug op de bijzondere tijd die eerstejaars te wachten staat.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik afstudeerde. Maar met het begin van een nieuw studiejaar raak ik toch wat nostalgisch. Het doet me denken aan mijn eerste studiejaar. Dat is alweer zes jaar geleden.
Voor mij voelde het als een nieuwe start van mijn leven. Ik weet nog hoe ik me had voorgenomen om open te staan voor alles wat er op mijn pad zou komen, veel te leren en nieuwe mensen te leren kennen.
Het begon met het introductieweekend. Met honderd eerstejaars studenten gingen we naar Texel voor verschillende activiteiten. Niet bepaald mijn beste intro: ik was die ene student die vanwege een zonnesteek eerder naar huis moest. Niet alleen een behoorlijk nederige ervaring, ook een gemiste kans om andere eerstejaars te leren kennen.
Dat kwam later. De kennismakingsdag met mijn klas was wél geslaagd. Meteen al vond ik mijn studieloopbaanbegeleider (slb’er) leuk. Ik was omringd met sociale studenten en kreeg een goede indruk van de opleiding. Het duurde niet lang voordat het ijs gebroken was. Vrijwel iedereen kon goed met elkaar overweg, er werden al snel diepe gesprekken gevoerd. We leerden veel over én van elkaar.
‘Ik lette op de laatkomers die hun entree maakten en kon raden wie van de studenten keihard ‘STIL!’ riep’
Ik genoot van de eerste hoorcolleges, waarbij ik me vaak maar slecht kon concentreren. Ik werd afgeleid door die ene student die stiekem aan het Netflixen was en keek gefascineerd naar zijn buurman, die druk in de weer was met aantekeningen. Ik lette op de laatkomers die hun entree maakten en kon raden wie van de studenten keihard ‘STIL!’ riep als anderen door de docent heen praatten.
Als ik terugdenk aan mijn opleiding Toegepaste Psychologie, was dat misschien wel het meest speciale aan student zijn. Terwijl we theorieën bestudeerden over het brein, gedrag en mentale stoornissen, leerden we ook veel over onszelf en anderen. In het begin was ik anderen fanatiek aan het ‘diagnosticeren’. Tijdens tussenuren voerden we vaak persoonlijke gesprekken. Voordat je het wist belandden we in een soort groepstherapie.
Mijn eerste studiejaar was denk ik het meest bijzondere jaar. Terwijl ik het mentaal behoorlijk zwaar had, trokken mijn slb’er en klasgenoten mij daar doorheen. Ik heb in dat ene jaar allerlei nieuwe ontdekkingen gedaan over de psychologie, mensen in mijn omgeving, mijzelf; veel bijzondere studenten leren kennen, mooie gesprekken mogen voeren en vriendschappen gesloten.
Dat voldane gevoel, die persoonlijke ontwikkeling; ik wens het iedere eerstejaars student toe. Ik hoop dat ze op jouw opleiding hun best doen om het samen leren leuk en zo draaglijk mogelijk te maken. Met de nadruk op samen. Want ondanks dat jij je eigen pad bewandelt, bewandel je dat pad nooit alleen.
Dit artikel is ook te lezen in ons nieuwste papieren magazine. Wil je het hele magazine lezen? Vind het magazine hier of op een van de campussen.
