Julia juicht – en denkt door een dier even niet aan haar scriptie
Daniël Rommens | Julia Kroonen
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (22) voor het vierde jaar naar de HvA om te studeren. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar slaapkamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze keer zorgt een fascinerend dier voor studieontwijkend gedrag.
Twee weken geleden maakte ik, samen met de rest van Nederland, kennis met de das. De trein die ik moest nemen viel namelijk uit. Twee niet-rijdende treinen en een uur wachten verder kreeg ik op mijn telefoon een pushmelding dat er dassen op het spoor actief waren. Ze hadden een burcht gebouwd bij de Brabantse dorpen Esch en Vught. Gevaar van verzakking in de rails lag op de loer. Paniek in de tent dus bij ProRail, dat tegen reizigers niets durfde te zeggen. Waarschijnlijk waren ze te beschaamd om te zeggen dat ze overmeesterd waren door dassen.
Het treinverkeer zou wel vier weken platliggen. Ik was helemaal van mijn à propos: dat een das daartoe in staat is! Ze drukten ProRail in één klap met de neus op de feiten. De dassen waren namelijk al veel eerder ontdekt op het spoor, maar ProRail greep niet in. Zelfs dassen weten dat ProRail niet proactief is. Ik bedoel: de spoorbeheerder neemt vaak pas één minuut van tevoren de moeite om te vertellen dat een trein niet rijdt. Vonden dassen het tijd worden ProRail een spiegel voor te houden? Was dit het begin van een NS-revolutie?
Ik baalde als een stekker dat de das was verdwenen: nu moest ik me weer focussen op mijn scriptie
Wat de reden van hun optreden ook was: ik raakte op slag gefascineerd door het dier. Zo erg zelfs, dat ik mijn scriptie totaal vergat en het belang van naar de HvA gaan ook. Er was geen ruimte in mijn hoofd meer om te piekeren over online lessen of studievertraging. Ik wilde gewoon alles weten over de das. Het dier oogt zo schattig en onschuldig, maar is dus in staat een heel treintraject te verstieren. De das blijkt zelfs één van de grootste landroofdieren van Nederland te zijn. Hoezo wist ik dit niet? Doei Creative Business, dacht ik: tijd om mijn algemene kennis wat bij te spijkeren.
Wat blijkt? Het vocale repertoire van een das bestaat uit wel zestien verschillende geluiden. Van diep gegrom tot hoog gepiep, en, o ja: het duifachtige kirren. Dassentaal leer je niet zomaar, dat werd me meteen duidelijk. Gelukkig kon ik via de site van Stichting Dassenwerkgroep Brabant voor mezelf een luistertoets maken. Prrrrrt: innig contact of het zeuren van een jong? Inmiddels weet ik het verschil. De biologie en aardrijkskunde erachter ging me minder goed af. Maar ja, die vakken lukten op de middelbare school ook al niet. Ik weet nu dat dassen zich in Azië en Europa vestigen, maar waar precies? Hoe het zit met de voortplanting kan ik ook niet onthouden.
Tijd om dit allemaal goed te bestuderen kreeg ik helaas niet. Na twee weken werd ik plotseling uit mijn afleiding gerukt. ProRail meldde namelijk dat de treinen weer reden, de das was weer weg. Ik baalde als een stekker: nu moest ik me toch weer gaan focussen op mijn scriptie. In tegenstelling tot dassen veel minder spannend, al heb ik er natuurlijk veel meer aan. En toch: soms is het ook belangrijk om aan mijn algemene kennis te werken. Hierdoor kan ik misschien eindelijk eens een potje 30 seconds winnen. Is ook wat waard!
