HvA-student Robin laat zich arresteren voor het klimaat
Rosa Tromp | Robin (23)
Extinction Rebellion bezette zaterdag voor de zesde keer de A12 in Den Haag om te demonstreren tegen subsidies voor fossiele bedrijven. HvA-student Robin deed voor de eerste keer mee en was bereid om zich te laten arresteren voor het klimaat. ‘Deze actie biedt mij hoop.’
‘Mijn moeder is wel bezorgd.’ Robin (23) loopt zaterdagochtend duidelijk gespannen van station Den Haag Centraal naar de rand van het Haagse bos. Hij heeft de opdracht gekregen daarnaartoe te komen voor een briefing, voorafgaand aan de veelbesproken demonstratie van Extinction Rebellion (XR).
Robin is student Software Development en al langer politiek actief. ‘Ik zeg liever niet voor welke partij’, vertelt hij. ‘Omdat Extinction Rebellion daar niks mee te maken heeft.’ Robin demonstreert vandaag tegen de hoge subsidies voor fossiele brandstoffen. ‘Er moet écht iets gebeuren’, zegt de student terwijl hij zijn blik afwendt omdat hij langs een groep agenten loopt.
Daarom is hij zaterdag, samen met zo’n 4000 anderen, van plan om de A12 in Den Haag te bezetten. De weg die voor het ministerie van Economische Zaken en Klimaat loopt. De klimaatactivisten hebben echter alleen toestemming om te protesteren op het ernaast gelegen Malieveld. De politie mag een waterkanon inzetten, mochten de demonstranten niet gehoorzamen.
Het schrikt de 23-jarige student, gekleed in zwarte kleren, niet af. ‘Ik overtreed zometeen de wet en laat me arresteren omdat de overheid moet stoppen met het steunen van bedrijven die meewerken aan de opwarming van de aarde’, zegt Robin als hij aankomt op de plek van de briefing.
‘We zijn ingedeeld in groepjes die begeleid worden door een “vinger” en iemand die ons welzijn in de gaten houdt’, legt hij uit. ‘XR is goed georganiseerd.’
ME-busjes
Aan de rand van het Haagse bos, onder het kantoor van UNICEF, vindt Robin uiteindelijk zijn groep, die steeds groter wordt naarmate meer demonstranten zich aansluiten. Er zitten jonge studenten tussen, die zenuwachtig heen en weer schuiven, maar ook ouderen die dit duidelijk al vaker hebben gedaan.
Verderop in het bos staan andere groepen die zich klaarmaken om samen richting de A12 te lopen. Vanachter de bomen komen ook ME-busjes tevoorschijn. De sfeer is gespannen omdat eigenlijk niemand weet wat er zometeen gaat gebeuren. Ook de ‘vinger’ van Robins groep is nerveus. Opvallend is dat hij als leider nette kleren draagt en er niet uitziet als iemand die zich zometeen laat arresteren.
De vinger spreekt de gemengde groep toe in het Engels. Hij herinnert iedereen aan de spelregels die ze tijdens een eerdere training hebben geleerd. Als hij een gebalde vuist maakt, komt de groep bijeen. Wanneer hij een mond-dicht-gebaar maakt met zijn hand, is de groep stil. En als hij de groep wenkt, moeten ze doorlopen. ‘Maar: nooit rennen’, voegt hij daaraan toe.
Activisten van Extinction Rebellion bezetten zaterdag 11 maart opnieuw de snelweg. Ze doen dat omdat ze het niet eens zijn met de subsidies en belastingvoordelen die de Nederlandse regering verstrekt aan bedrijven die olie, kolen en gas produceren.
Grote fossiele bedrijven als Shell ontvangen korting op energiebelasting, bijvoorbeeld. De activisten willen dat dit stopt: zij stellen dat de overheid met zeker 17 miljard euro bedrijven ondersteunt die bijdragen aan klimaatopwarming. Volgens het ministerie van Economische Zaken en Klimaat ligt het anders: het zou om een bedrag van 4,2 miljard euro gaan.
Een oudere vrouw, gehuld in een groen hesje, houdt het welzijn van de groep in de gaten. ‘Het is belangrijk dat we goed blijven ademen’, zegt ze. Ze stelt voor om wat lichamelijke oefeningen te doen tegen de spanning. Robin geniet. Samen met de anderen doet hij de vrouw na. Ze schudden hun armen los, springen even op en neer en ademen een paar keer goed in en uit.
Bokkenpootjes
Dan is het moment daar om in een stoet richting de snelweg te lopen. Robin zoekt zijn buddy op en schrijft met een viltstift het nummer 76 op zijn pols. ‘Dat nummer is gekoppeld aan een arrestatieformulier met mijn gegevens. Dat heb ik eerder ingevuld en is in handen van Extinction Rebellion’, legt hij uit. ‘Op die manier weten zij dat ik meedoe en opgepakt kan worden.’
Terwijl Robin het bos inloopt, achter de anderen aan, vraagt zijn buddy hem of dit zijn eerste keer is. ‘Ja’, antwoordt Robin die door de briefing meer ontspannen lijkt. Zijn buddy, die al een paar keer eerder gearresteerd is bij een XR-actie, legt uit dat het er best grimmig aan toe kan gaan. ‘De vorige keer boog een agent mijn polsen op een pijnlijke manier’. Robins buddy doet het voor en buigt zijn hand richting zijn pols. ‘Bokkenpootjes noemen ze dat. Vreselijk.’
Robin heeft weinig tijd om op zijn buddy te reageren omdat de politie door een megafoon scandeert dat de groep absoluut niet de A12 mag betreden. De XR-demonstranten, die inmiddels uit verschillende hoeken van de stad komen aanlopen, geven geen sjoege.
En dan gaat alles opeens heel snel. Iedereen komt samen. Het deel van de A12 is gauw gevuld met zingende en roepende mensen. Ze dragen spandoeken en houden borden omhoog met leuzen als ‘geen tijd voor klimatig beleid’. De politie kijkt toe.
Waterkanon
Door dezelfde megafoon klinkt een eerste waarschuwing. ‘Na de derde waarschuwing van de politie kan je worden opgepakt’, legt Robin, zichtbaar vrolijk, uit. Hij geniet van de mensen, het saamhorigheidsgevoel en de liedjes die worden gezongen onder een strakblauwe lucht. De gespannen sfeer is omgeslagen, ook al staan twee waterkanonnen dreigend klaar. ‘Ze bluffen’, zegt een andere demonstrant. ‘Die gaan ze voorlopig niet inzetten.’
Hij lijkt gelijk te hebben. De klimaatactivisten krijgen zes uur van de politie om hun boodschap duidelijk te maken. En Robin staat al die tijd op de weg. Later wordt het grimmig, vertelt hij de volgende ochtend aan de telefoon. Het waterkanon wordt ingezet en ook Robin krijgt een nat pak. Samen met zo’n 700 anderen wordt hij opgepakt en in een stadsbus gezet. ‘Ik wilde zelf met de agent meelopen’, vertelt hij. ‘Maar hij vroeg het niet eens. Ze droegen me weg, terwijl ik nog vastzat aan mijn buddy.’ Daarbij verliest de student zijn schoen.
Na meerdere waarschuwingen van de politie werd op een gegeven moment het waterkanon ingezet. Deze spoot met een zogenaamde benevelstraal, niet met volle kracht. De brandweer en hulpverleningsorganisaties stonden klaar om medische hulp te bieden aan demonstranten, melden media op basis van berichtgeving van ANP. Hier konden de activisten ook droge kleding halen.
De ME is ingezet om demonstranten te verwijderen die voor het waterkanon stonden en die het handelen van de politie bemoeilijkten. Uiteindelijk zijn 700 demonstranten opgepakt. Vier actievoerders raakten onwel.
Met de stadsbus worden de arrestanten naar een grote sporthal gereden, verderop in Den Haag. Daar wordt Robin, die zijn schoen inmiddels weer terug heeft, ondervraagd. In tegenstelling tot andere demonstranten heeft hij zijn ID wel mee, wat betekent dat hij vrij snel weer buiten staat. Om negen uur ’s avonds kan Robin eindelijk naar de slaapplek die hij vooraf geregeld heeft. Een strafblad krijgt hij niet, het blijft waarschijnlijk bij een aantekening.
‘Ik vond het geweldig’, vertelt hij. ‘Volgende keer doe ik weer mee.’ Af en toe vond Robin het bijna onwerkelijk: ‘De steun en support van de demonstranten om de kerngroep heen was groot.’ Ook heeft hij al veel positieve reacties ontvangen van anderen die de actie eerst vooral radicaal zouden hebben gevonden. ‘Zij zeggen volgende keer ook mee te willen doen. Dat vind ik bijzonder.’ Robin: ‘Je ziet dat XR steeds meer mensen aanspreekt, dat biedt mij veel hoop.’
De achternaam van Robin is bekend bij de redactie.
