Julia juicht – en vindt dat sommige ouders niet in een klaslokaal thuishoren
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (22) voor het vierde jaar naar de HvA om te studeren. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar slaapkamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze week over ouders die haar presentatie verstoren en hun kinderen voor schut zetten.
Uren was ik bezig met de voorbereiding van de presentatie. Op de middelbare school had ik nog nooit van de Hogeschool van Amsterdam en de opleiding Creative Business gehoord. Aangezien ik hier nu goed op mijn plek zit, werd ik uitgenodigd voor een studiekeuzeavond. Hier mocht ik leerlingen een voorlichting geven over de opleiding. Dat pakte bijzonder uit.
Ik kreeg een lokaal met een hypermodern schoolbord toegewezen. Het was even zoeken hoe zo’n digitaal ding werkt, maar uiteindelijk shinede mijn PowerPoint op het scherm. Al dacht niet iedereen daar zo over. Een vader flipte toen hij de eerste dia zag. Daar stond namelijk een foto van de Amerikaanse oud-president Donald Trump op, met als bijschrift: ‘Trump says he has a running war with the media’. Passend plaatje, dacht ik, omdat mijn studie gaat over de media. ‘Bah, Trump!’, riep hij boos. ‘Nu al een hekel aan deze presentatie’, waarna hij nog net niet op het schoolbord tufte. Met tegenzin ging hij zitten, zijn zoon er beschaamd naast.
Een rotte appel zit er altijd tussen, zei ik maar tegen mezelf. Ik begon de presentatie en liet plaatjes van het Benno Premselahuis zien, legde uit welke specialisatievormen Creative Business heeft en waar je stage kunt lopen. Ook keuzevakken en uitgewerkte opdrachten kwamen aan bod. Het ging goed, totdat ik plotseling achter in de klas iets hoorde. Ik speurde naar de achterste rij en zag een ouder met het geluid aan een YouTube-video kijken.
‘Als het u niet interesseert, rot u maar lekker op. Eruit!’, wilde ik roepen
Ik wist werkelijk niet wat ik zag. Boeit de studiekeuze van zijn dochter hem dan helemaal niks? ‘Als het u niet interesseert, rot u maar lekker op. Eruit!’, wilde ik roepen. Maar zijn dochter leek oprecht geïnteresseerd in de studie en ik stond hier immers voor haar. Vader mocht deze avond niet verzieken en daarmee besloot ik het maar af te doen met alleen een woedende blik.
‘Zijn er nog vragen?’, vroeg ik afsluitend. Een paar handen gingen de lucht in. ‘Hoeveel baangarantie heeft mijn kind als ze Creative Business gaat studeren?’, vroeg een moeder. Naar alle eerlijkheid antwoordde ik dat er genoeg baangarantie is, maar dat je bij deze opleiding wel wordt opgeleid als freelancer. Ik zag haar gezicht al vertrekken. ‘Maar dat hoef je niet te worden’, zei ik snel, ‘je kunt ook in dienst treden. Wat de mogelijkheden zijn, verschilt echt per organisatie’. Helaas was het kwaad al geschied. Haar zoon werd niet rijk, zo dacht ze waarschijnlijk, dus Jonathan kon maar beter Accountancy of Rechten gaan studeren.
Terwijl de ouders het klaslokaal verlieten, keek ik naar buiten. Het was een vrijdagavond, ik had ergens in de kroeg kunnen staan. Maar nee, ik had mijn plannen afgezegd om leerlingen te helpen de juiste studie te kiezen. Want we weten allemaal hoe lastig die keuze kan zijn. Aan ouders daarom de oproep: vergeet niet dat je kind op zo’n avond centraal staat. Geef hem of haar de mogelijkheid te luisteren en zélf een mening te vormen. Kijk je liever een YouTube-video? Blijf dan vooral lekker thuis.
