Schrijven voor mensenrechten: de HvA doet mee. ‘Het geeft mensen kracht’
Wereldwijd zitten duizenden mensen ten onrechte in de gevangenis. Op 10 december organiseerde Amnesty een schrijfactie om er bij regeringen op aan te dringen deze mensen vrij te laten. De opleiding Social Work gaf de afgelopen weken al een voorzet.
Het is 28 oktober 2016. In Marokko wordt de vis van de visverkoper Mohsin Fikri door de politie in beslag genomen en in een vuilniswagen gegooid. Fikri springt erachteraan om zijn koopwaar te redden. Het mechanisme van de wagen wordt in gang gezet en Fikri komt om. Het was de aanleiding voor duizenden mensen, waaronder Nasser Zefzafi, om te protesteren tegen het Marokkaanse bewind.
Zefzafi, die gevangen werd genomen omdat hij een preek in een moskee onderbrak, is een van de tien mensen voor wie Amnesty International in actie komt. Op 10 december organiseerde de mensenrechtenorganisatie wereldwijd de schrijfactie ‘Write for Rights’, waar brieven werden geschreven aan machthebbers die mensen oneerlijk behandelen. Ook was er mogelijkheid om gedetineerden een persoonlijk kaartje te sturen. De HvA deed aan deze schrijfactie mee.
De afgelopen weken kon je op de vierde verdieping van het Wibauthuis terecht om een brief te sturen. De actie werd georganiseerd door een student van de opleiding Social Work, die stage loopt bij Amnesty. Volgens Maria Colombo, een van de kartrekkers van het project, is het niet gek dat juist deze opleiding de actie ondersteunt. ‘Het is belangrijk dat deze studenten een kritische blik ontwikkelen over actuele onderwerpen in de maatschappij. Daar hoort ook bij: wat speelt er internationaal, wat vind ik daarvan, wat doet het met mij?’
In totaal zijn er zo’n 200 brieven en kaartjes geschreven door studenten, schat Colombo. De langslopende studenten worden aangetrokken door de enorme tafel, die geel is uitgeslagen door alle folders die er liggen. Veel studenten met Marokkaanse wortels kennen het verhaal van Fikri. Een student vraagt zich hardop vertwijfeld af wat ze op het kaartje moet zetten.
Transgender
Voor tweedejaarsstudent Jade Korvage van Social Work was de keus niet zo lastig. Zij besloot Yren en Mariana, twee transgender vrouwen uit Paraguay, te schrijven. ‘Ik ben zelf ook van die community, vandaar. In Nederland kun je zijn wie je bent, maar dat is dus niet in alle landen zo. Dit is Paraguay, maar ik las laatst online dat ook in Oekraïne trans mensen nog niet zichzelf kunnen zijn. Een stuk dichterbij huis, dus.’
‘De politie hoort mensen te beschermen. Maar in zoveel landen is dit niet zo’
Haar buurvrouw en medestudent Fleur Bakker kiest voor twee vrouwen uit Zimbabwe, die tegen hun regering demonstreerden en daarom opgepakt en seksueel misbruikt werden. ‘De politie hoort mensen te beschermen. Maar in zoveel landen is dit niet zo en zijn agenten corrupt. Daarom schrijf ik, al weet ik nog niet zo goed wat ik op het kaartje moet zetten.’
Op posters op de ramen is te zien dat eerdere schrijfacties van Amnesty succesvol waren. Zoals voor Bernardo Caal Xol uit Guatemala, die gevangen werd genomen omdat hij zich had ingezet om de heilige rivier van de Maya’s te beschermen. Hij ontving 30.000 brieven en kaartjes. ‘De druk op de regering werd zo groot dat ze hem wel moesten vrijlaten’, zegt Colombo. ‘Het geeft mensen weer kracht, om door te gaan met de strijd. Daarom schrijven wij ze.’