Jordi is afgestudeerd en ontkomt niet aan de vraag: ‘En, wat ga je nu doen?’
Rosa Tromp | Jordi Frederiks
Jordi (25) is nét afgestudeerd als toegepast psycholoog, wat betekent dat hij gedag moet zeggen tegen de oude gewoontes van het studentenleven. Deze week loopt Jordi tegen dé vraag der vragen aan: ‘Wat ga je doen nu je klaar bent met je studie?’
Afgelopen vrijdag was de dag aangebroken waarop ik met veel ongeduld en zenuwen heb gewacht. Het was namelijk de dag dat ik de uitslag kreeg van mijn scriptie. Al dat harde werk zou beoordeeld worden door examinatoren, mijn lot lag zogezegd in hun handen. Puur om mezelf mogelijke teleurstelling te besparen ben ik er niet vanuit gegaan dat ik geslaagd zou zijn. Misschien was het toch weer dat kleine duiveltje op mijn schouder dat mij wilde behoeden: het ‘imposter syndroom’ waar ik eerder over schreef.
Maar ik heb dat duiveltje wederom ongelijk bewezen, want afgelopen vrijdag belde een van de examinatoren al vroeg op met heel goed nieuws: ik heb mijn scriptie gehaald met een 8.3! Dit betekent dat ik gewoon ben afgestudeerd als toegepast psycholoog. Iets wat nog onwennig voelt om te zeggen.
Ruim vijf jaar geleden ben ik aan mijn opleiding begonnen en daar komt nu een eind aan. Dat laat me wat nostalgisch voelen, want die afgelopen vijf jaar heb ik zó veel geleerd en zó veel leuke mensen ontmoet. Als je mij in 2017 had verteld hoeveel levenslessen en vrienden ik zou overhouden aan deze opleiding, dan had ik je raar aangekeken.
‘Er zijn zoveel dingen die mij interesseren, waardoor ik door de bomen het bos niet meer zie’
Nu ik ben afgestudeerd word ik omarmd met felicitaties. Maar daarbij omarm ik ook één volkomen logische vraag die aan de felicitatie vast zit geplakt: ‘En, wat ga je nu doen?’. Ja, een goede en terechte vraag, want wát ga ik nu doen? Dat heb ik nog niet helder. Ik heb niet bepaald een stappenplan voor de komende jaren uitgewerkt. Dat heb ik eigenlijk nooit echt gedaan. Net als een vlinder fladder ik een beetje rond, doe ik de dingen waar ik energie van krijg en rol ik van daaruit in andere bezigheden.
Ik houd van spontaniteit en kan nog wel eens impulsief zijn, dus dat zal er vast mee te maken hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik geen ambities of dromen heb. Die zijn er juist in overvloed. Er zijn namelijk zoveel dingen die mij interessant lijken, die ik wil uitvoeren of wil leren, waardoor ik door de bomen het bos niet meer zie.
Hierdoor heb ik soms de neiging om te veel hooi op mijn vork te nemen en met verschillende leuke dingen tegelijkertijd bezig te zijn. De keerzijde hiervan is dat ik door al die interesses op sommige momenten niet weet waar ik moet beginnen.
Zo sta ik voor mijn gevoel op dit moment ‘aan het begin van een nieuw hoofdstuk’ en heb ik zeeën van tijd nu ik klaar ben met studeren. Het is mij dus nog niet duidelijk wat ik als eerst wil gaan doen. De vraag ‘En, wat ga je nu doen?’ zorgt dan ook vooral voor chaos in mijn hoofd. Ik weet in ieder geval wel dat ik niet weer met allerlei dingen tegelijk bezig ‘moet’ zijn.
De afgelopen jaren liep mijn studie namelijk als een rode draad door mijn leven, waardoor ik werk en sociale activiteiten daarom heen plande. Die rode draad moet ik nu vervangen: wordt dat een nieuwe studie, een baan of een reis? Dus om terug te komen op de vraag ‘en, wat ga je nu doen?’, zeg ik: cocktails drinken!
