Jessy gaat zes uur op een paal staan voor het goede doel

14 juni 2018
Beeld:

Mind | Jessy Brouwers

Geplaatst door
Carlijn Schepers
Op
14 juni 2018

Jessy Brouwer (23) wil het taboe op psychische problemen doorbreken, dus doet ze mee met de Last Man Standing-actie op 23 juni. Oftewel: zes uur op een paal staan in het Markermeer. ‘Het is geen marathon lopen, maar wel heftig.’

Het is dit jaar voor de tweede keer dat er honderden mensen op een paal in het Markermeer gaan staan voor het goede doel. De actie wordt georganiseerd door Mind, een organisatie die zich inzet voor mensen met psychische problemen. Jessy Brouwers, student toegepaste psychologie, was er vorig jaar ook al bij en doet nu weer mee. ‘Toen streden we tegen de lange wachttijden bij de GGZ,’ vertelt Jessy. 

‘Ook ik lieg wel eens over hoe het echt met mij gaat’

‘Op die paal voelde ik me een beetje als iemand die drie maanden op een wachtlijst staat. Je gaat je steeds zwaarder en minder goed voelen. En tegen het einde stort je compleet in.’ Dit jaar strijden de deelnemers tegen het taboe op psychische problemen onder jongeren. Het ingezamelde geld wordt ingezet om lespakketten aan te schaffen voor scholen. Zodat jonge mensen hun ervaringen kunnen delen en de problemen bespreekbaar worden gemaakt.

 

Betrokken
Dat zou ze zelf in de toekomst ook graag willen doen. Jessy voelt zich namelijk persoonlijk betrokken bij het onderwerp. ‘Ik heb zelf ook ervaring met de psychische gezondheidszorg en zeker met het taboe dat er op psychische problemen ligt. Dus ik begrijp goed hoe dit voor jongeren is. Ik hoop dat dat in de toekomst zal veranderen.’


(De tekst loopt door onder de afbeelding.)

Beeld: Beeld: privéarchief Jessy Brouwers | Jessy na de actie vorig jaar

Op haar actiepagina schrijft Jessy: ‘Ik denk dat we het allemaal wel eens doen: liegen over hoe we ons écht voelen. Ook ik lieg wel eens over hoe het echt met mij gaat. Maar als het eens wat minder gaat is dit geen teken van zwakte, maar een moment waarop we samen met anderen moeten vechten om eruit te komen.’

 

Naast de tekst staat een teller, die op het moment van schrijven op ruim tweehonderd euro staat. ‘Maar ik weet dat er nog een aantal mensen op het laatste moment geld overmaken.’ Ze hoopt haar streefbedrag van vijfhonderd euro te halen, vijftig euro meer dan vorig jaar.

‘Als ik zeg dat ze kunnen doneren óf zelf meedoen is de keuze snel gemaakt’

‘De meeste mensen die ik vertel over mijn actie zijn verbaasd en vragen of ik écht zes uur op een paal ga staan. Ze snappen het wel als ik vertel waarom. En meestal doneren ze ook wat. Vooral als ik zeg dat ze kunnen helpen door geld te geven óf zelf mee te doen. Dan is de keuze snel gemaakt.’

 

Warme chocolademelk
Ze ziet niet op tegen de dag van de actie, 23 juni. Hoewel het vorig jaar wel heftig was. ‘Het was rotweer: het regende en waaide heel hard. Iedereen kreeg steeds weer een golf koud water over zijn benen heen en het was soms best lastig op de paal te blijven staan. Gelukkig droeg ik een goed regenpak dat ik met ducttape om mijn enkels had getapet. En mijn vriend was zo lief om af en toe het koude water te doorkruisen om mij een kopje warme chocolademelk te brengen.’

Beeld: Beeld: Mind | Volgens Jessy zouden mensen met psychische problemen zich niet anders voor hoeven te doen dan hoe ze zich voelen

Trainen voor de actie doet ze op een speciaal door haar stiefvader gemaakte paal in haar tuin. ‘Ik oefen vooral rek- en strekoefeningen en mijn evenwicht bewaren. Op een gegeven moment krijg je namelijk kramp in je benen. Dan wil je ze kunnen strekken zonder dat je in het water valt,’ zegt Jessy. Ook mentaal is het best moeilijk. ‘Het beste is jezelf proberen af te leiden. Gelukkig zijn er bandjes en foodtrucks die dat gemakkelijker maken.’

 

Begrip
En natuurlijk helpt het doel in haar achterhoofd: het taboe doorbreken. Want als meer mensen kennis hebben van psychische problemen, herkennen ze het sneller bij zichzelf en hun omgeving, legt Jessy uit. ‘Ook zorgt erover praten voor meer begrip. Als je constant iets moet verbergen, bouwt de spanning op. Daarom is het taboe zo gevaarlijk,’ benadrukt ze.

 

‘Als je je been breekt en je komt op de eerste hulp, dan zet je daarvan een selfie op Instagram. Dat hoeft nou ook weer niet per se met je psychische probleem. Maar je moet wel aan je omgeving kunnen vertellen wat er aan de hand is. Dan kunnen mensen rekening met je houden en maak je het alleen maar makkelijker voor jezelf. Ik hoop dat door deze actie meer mensen die stap durven te zetten.’

 

De Last Man Standing-actie van Mind vindt plaats op 23 juni op het Markermeer. Jessy kun je steunen via haar actiepagina óf je meldt je natuurlijk zelf aan om mee te doen.