Beeldig: spring maar achterop bij mij

In de rubriek Beeldig vangen we het leven op de campus in beelden. Mooie, opvallende of juist lelijke dingen die je dagelijks ziet, maar waar je nooit echt naar kijkt. Vandaag bestuderen we het vehikel waarop veel HvA’ers zich voortbewegen: de fiets.

Woon je in Nederland, dan heb je er een: een stalen ros. Woon je in Amsterdam, dan gebruik je hem zeker dagelijks. Veel HvA’ers komen er mee naar de campus. Ze parkeren hun tweewieler netjes in de ondergrondse fietsenstalling, zetten hem tegen de eerste beste boom aan of zoeken een plek in een straat achter de HvA, zodat de fietsencoach niet moeilijk doet. 

In Nederland hebben we meer fietsen dan inwoners, dat is een bekend feitje. Maar wist je dat een persoon gemiddeld 1100 kilometer per jaar fietst en daar bijna 99 uur over doet? Dat zijn heel wat uurtjes die je op je zadel doorbrengt. De vraag rijst: op wat voor fiets fietst de HvA’er?

De blauwe banden zijn inmiddels niet meer uit het straatbeeld weg te denken. Ze behoren toe aan de Swapfiets. De fiets die je voor een vast bedrag per maand huurt. Populair onder veel studenten, want: met de Swapfietsapp heb je altijd service binnen handbereik. De Swapfiets is hip en duurzaam, maar staat ook symbool voor de moderne mens die steeds gemakzuchtiger wordt. Dat betoogt onder andere Pieter Lagerwaard in De Groene Amsterdammer.

Dan hebben we de fiets die vooral modieus maar ook betaalbaar is. Een voorbeeld daarvan is de Veloretti. Een Amsterdams merk met mooie designs zonder al te veel toeters en bellen. Wie fietsen hier op? Vooral veel meiden die zich, met een mandje voorop, wanen in Parijs. 

De koning onder de fietsen is natuurlijk de VanMoof. De elektrische fiets waardoor je telkens weer, uit het niets wordt ingehaald op een te smal fietspad. De VanMoof wint trouwens ook de prijs voor de meest irritante fietsbel. Maar prachtig is hij wel. Het is een te dure fiets waar je je vaak aan ergert, maar die stiekem wel op iedereens verlanglijstje staat. 

Een oud barrel. Iedereen heeft wel iemand in zijn vriendengroep die een fiets heeft die bijna uit elkaar valt. Geen handvaten, een los hangende ketting en een kapotte koplamp. Het is vaak een stalen ros die net wat langer meegaat dan je denkt. Het grote voordeel: gestolen wordt ie niet. 

Dan de opvallende OV-fiets, die je voor een paar euro per dag huurt op het station. Het huren van een OV-fiets is helaas niet inbegrepen bij het studentenreisproduct. Het zijn dan ook vooral docenten die er gebruik van maken. 

Wel weer populair onder veel studenten: de retro racefiets, met de dunne bandjes. De fiets lijkt op een fixie, ook wel de doortrapper of een fixed Gear genoemd. Een fixie is een fiets waarbij de trappers altijd doortrappen. Dat komt omdat het tandwiel van de fiets direct aan het wiel is bevestigd. Het is een lichte fiets waar je hoge snelheden mee kan halen. Deze fietser heeft amper moeite om de elektrische VanMoof bij te houden. 

Deze kleurrijke, typisch Nederlandse fiets zie je altijd en in elke fietsenstalling opduiken, zo ook op de HvA. De Postcode Loterij-fiets. Al vijf jaar lang reikt de Postcode Loterij deze fiets als prijs uit. Feitje: gemiddeld winnen zes deelnemers per winnende postcode de fiets. Of de mensen er heel blij mee zijn is de vraag. Op Marktplaats wordt deze fiets bijna dagelijks aangeboden. 

Dan een fiets waar studenten minder vaak op fietsen: de tandem. Maar waarom eigenlijk niet? Het lijkt een goede oplossing om krachten te bundelen en niet helemaal bezweet aan te komen op de campus. En goedkoper dan een elektrische fiets, bovendien. 

Als laatste werd deze student gespot, hangend op zijn ‘dit-is-eigenlijk-niet-mijn-fiets’. Een beetje onduidelijk van wie de fiets dan wel was. Maar dat was niet belangrijk, volgens hem. ‘Als je maar niet denkt dat ik hem gestolen heb’, aldus de student. Het is in ieder geval een categorie fiets die hoort in Amsterdam, laten we maar zeggen.