Waarom Jordi moeite heeft met het loslaten van zijn studenten-ov
Rosa Tromp
Jordi Frederiks (25) is bijna afgestudeerd als toegepast psycholoog en zegt straks gedag tegen het studentenleven. Dat betekent dat hij ook gedag moet zeggen tegen oude én nieuwe gewoontes. Deze week zegt Jordi gedag tegen iets heel dierbaars: het studenten-ov.
Ik neem je even mee terug naar 15 december 2014, de dag waarop mijn wereld letterlijk en figuurlijk een stukje groter werd. Mijn studentenreisproduct ging in, omdat ik begon aan de opleiding Marketing & Communicatie. Destijds woonde ik in een kleine Overijsselse stad, waardoor mijn studenten-ov écht als een verrijking voelde. Ik kon gratis reizen en de grotere steden in Nederland ontdekken.
Ik zat in mijn eerste studiejaar en eigenlijk had ik, met alle respect, na een paar maanden door dat dit geen opleiding was waar ik veel tijd aan kwijt zou zijn. Ik zag de kans om op vrije middagen de trein te pakken. Vaak eindigde ik in het mooie Amsterdam. Dan wandelde ik dagdromend door de Amsterdamse straten en fantaseerde ik over een leven hier.
Toen ik eenmaal de Reguliersdwarsstraat ontdekte, pakte mijn vrienden en ik steeds vaker de trein naar de grote stad. De Reguliersdwarsstraat is een bekende, kleurrijke straat in Amsterdam met veel uitgaansgelegenheden voor de LHBTI+ gemeenschap. Een straat die voor ons een oase van vrijheid, vreugde en acceptatie werd. Redenen genoeg om bijna elke week vanuit school die kant op te gaan, een treinrit van 1 uur en 45 minuten.
Onze eerste stop was altijd een restaurant (lees: McDonalds) en daarna doken we de Reguliers in. Lang hadden we daar niet, want de laatste trein terug ging al rond half elf. Maar in die aantal uurtjes daar ontmoetten we talloze leuke mensen en lachten en dansten we uitbundig. Dat maakte het reizen helemaal waard.
'Het gratis ov zorgde ervoor dat ik zonder na te denken kon reizen naar de mensen die ik liefhad'
Al die weken in de Reguliers smaakten naar meer. Ondertussen naderde mijn afstudeerstage en zocht ik een stageplek in Amsterdam. Niet veel later vond ik een kamer in een sketchy studentenflat. Ik ruilde de urenlange treinritten naar Amsterdam in voor tram- en metroritjes van een kwartier, waardoor ik een groot deel van de stad heb leren kennen. Nadat ik mijn opleiding afrondde begon ik aan de opleiding Toegepaste Psychologie. Deze studie gaf mij minder tijd voor spontane treinritjes naar willekeurige bestemmingen.
Dat nam niet weg dat ik vaak zonder na te denken het ov pakte naar vrienden en familie in andere steden, wat ik zonder gratis ov minder snel had gedaan. Het gratis ov zorgt namelijk niet alleen voor de mogelijkheid om zorgeloos rond te reizen en plekken te ontdekken. Maar ook voor het feit dat je gemakkelijk kan reizen naar de mensen die je liefhebt.
Ongeacht of je krap bij kas zit of niet, reizen kan je in ieder geval altijd. Het maakt het makkelijker om toch naar dat ene feestje te gaan, dat ene familielid op te zoeken of om naar je ouders toe te vluchten wanneer de studiestress je even te veel wordt. Van dat laatste heb ik genoeg voorbeelden, zeker tijdens het schrijven van mijn scriptie.
Eigenlijk vind ik dat het openbaar vervoer ‘gewoon’ gratis moet zijn voor iedereen, niet alleen voor studenten. Gratis reizen brengt mensen op nieuwe bestemmingen, dichter bij elkaar en is daarnaast een milieuvriendelijkere optie dan met de auto reizen. Dus als de minister van Infrastructuur dit leest: ik zie genoeg voordelen. En met de laatste cijfers over toenemende gevoelens van eenzaamheid én het feit dat het leven steeds duurder wordt is dit wellicht de makkelijkste oplossing om mensen wat verlichting te bieden. Een vervroegd kerstkadootje misschien?
