Halte HvA – Laurens Booij
Privéarchief Laurens Booij / HvanA
Elke dag reizen duizenden HvA’ers met het openbaar vervoer naar de hogeschool. HvanA pendelt met ze mee. Dit keer: Laurens Booij (20), student Communication & Multimedia Design. Hij reist van Hilversum naar het Theo Thijssenhuis.
‘Vanuit mijn huis in Hilversum is het maar één minuut lopen naar het treinstation. Vanuit daar kan ik of de trein naar Amsterdam Centraal of naar Duivendrecht pakken. Die gaan om en om, ieder kwartier. Vanuit een van beide stations pak ik vervolgens de metro naar het Weesperplein. Dan loop ik naar het Theo Thijssenhuis of naar Studio HvA, want ik doe nu de minor ondernemerschap. In totaal ben ik slechts een half uur onderweg. Toen ik nog bij mijn ouders in Huizen woonde, was dat bijna een uur met de bus. Dus dit is veel beter.’
(De tekst loopt door onder het kaartje.)
Heb je een favoriete zitplek?
‘Als er plek is, zit ik het liefst in de stiltecoupé. Daar is het lekker rustig en heb ik geen last van bellende reizigers of schreeuwende kinderen. Verder zit ik liever bij een tweezits dan een vierzits en als het even kan zo dicht mogelijk bij de deur. Vaak stapt op mijn eindstation bijna iedereen uit en op die manier kan ik zo snel mogelijk naar buiten.’
Praat je met andere reizigers?
‘Af en toe, maar niet heel diepgaande gesprekken hoor! Ik zit vaak in de trein richting Schiphol, dus dan stappen er regelmatig mensen met koffers in. Als hun bagage dan op een plek staat waar ik wil zitten, is dat vaak een begin van een gesprek. Laatst sprak ik in de internationale trein nog een vrouw uit Duitsland die hier op vakantie ging. Ze vertelde bijvoorbeeld over haar kinderen. Grappig genoeg zijn het vaak oudere mensen die een gesprek aanknopen.’
Flirt je tijdens het reizen?
‘Nee, daar doe ik niet aan. Ik heb al drie jaar een vriendin, dus de behoefte heb ik ook niet.’
Leer je onderweg wel eens voor tentamens?
‘Eigenlijk nooit, maar ik werk wel vaak aan mijn eigen bedrijf als ik in de trein zit. Bij de minor ondernemerschap heb ik met twee anderen Notulize opgezet. Dat is een platform voor het transcriberen van teksten: mensen die hun opgenomen tekst willen laten uitschrijven worden gekoppeld aan schrijvers. Ik neem in het team vooral de rol van designer en websiteontwerper op me.’
Doe je een deel van je ochtendritueel in de trein, bijvoorbeeld ontbijten of opmaken?
‘Ik ontbijt meestal thuis. Dat is een vast onderdeel van het wakker worden. Alleen heel soms als ik geen tijd meer heb, dan haal ik ontbijt als ik met de trein aankom op het station. Meestal is dat iets kleins, een mueslireep of zo, en ontbijt ik later uitgebreider.’
Wat is het opvallendste dat je ooit hebt meegemaakt onderweg?
‘Ik zat een keer in de stiltecoupé toen het meest asociale gezin dat ik ooit heb gezien instapte. Ze waren de hele tijd aan het schreeuwen en met ziektes aan het schelden. Ik heb er wat van gezegd en anderen ook, maar ze trokken zich er niets van aan.’
‘Ik zat in de stiltecoupé toen het meest asociale gezin dat ik ooit heb gezien instapte’
‘Ze waren met z’n drieën, maar hadden de vierde stoel van hun zitje bezet met hun spullen. Toen een man vroeg of ze die weg wilden halen zodat hij daar kon zitten, zeiden ze gewoon “nee”! En daarna nog een paar keer tegen een aantal anderen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Het zieligst vond ik het nog voor hun kindje van zes, die er ook bij zat. Hoe konden ze zulk gedrag vertonen in zijn bijzijn? Ik zat mezelf echt op te vreten.’
Naar welke muziek luister je?
‘Ik luister soms naar muziek onderweg. Ik vind één genre echt heel vet en dat is oldskool hiphop uit de jaren 90. Ik hoorde ooit het nummer ‘Full Clip’ van Gang Starr op de radio en ik was verkocht. Maar meestal besteed ik mijn tijd in de trein aan het lezen van boeken. Geen romans, maar boeken waar je slimmer van wordt.’
‘Zoals een boek over gewoontes: The Power Of Habit van Charles Duhigg. Ik leerde dat mensen veel van hun dagelijkse activiteiten doen uit gewoonte, zoals meteen als ze wakker worden op hun mobiel gaan. Het is moeilijk zoiets te veranderen, maar het boek legde uit hoe je dat wel kon doen. Door dat boek ging ik een maand lang elke ochtend hardlopen. Nu ben ik weer wat drukker met school, maar straks in de zomervakantie wil ik het weer oppakken.’
(De tekst loopt door onder de video.)
Wat is je grootste ergernis in het ov?
‘Natuurlijk mensen die bellen in een stiltecoupé, maar ook reizigers die dringen. Ik stap ook wel eens snel bij de eerste klas in en dan loop ik snel naar de tweede klas, maar sommige mensen hebben echt geen fatsoen. Ik zag een keer een man die zo snel de trein in wilde dat hij onderweg gewoon een ander aan de kant beukte.’
Vind je het ov een zegen of een vloek?
‘Echt een zegen. Ik vind het ov superfijn. Ik spreek weleens buitenlandse studenten die in hun thuisland niet gratis kunnen reizen in het openbaar vervoer en dan besef ik nog extra hoe handig het is. Natuurlijk erger ik me onderweg wel eens aan anderen, maar dat is slechts af en toe.’
