‘Kom je naar de stad om je vrij te voelen, stuit je op een alcoholvrije zone’
Rosa Tromp
Naast overtuigd twijfelaar is Jacob Eikelboom docent bij de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Elke twee weken schrijft hij een column over het verwarrende leven op en rond de hogeschool. Deze week over de alcoholvrije zone bij Café Fest, die een averechts effect heeft.
In een uitnodiging voor een HvA-borrel in café Fest stond dat er een alcoholvrije tafel zou zijn. De tafel zou met een bordje worden gemarkeerd en iedereen die wel alcohol drinkt, werd verzocht de tafel te respecteren.
Ik probeerde in mijn hoofd te doen alsof het doodnormaal is, een alcoholvrije zone in een café. Maar het bericht straalde uit dat er lang over na was gedacht, dus las ik het bericht nog maar een keer aandachtig. Natuurlijk snap ik het signaal van deze tafel. Je wilt als gastmens HvA dat iedereen zich welkom voelt op een borrel, dus ook HvA’ers die geen alcohol drinken. En HvA’ers die wel alcohol drinken. Zo hoort het, iedereen doet mee. Maar deze uitnodiging schoot in zijn nadrukkelijkheid uit de bocht.
Ik moest aan mijn man denken. Hij drinkt niet. Niet principieel, maar gewoon omdat hij het niks vindt. Ik dacht ook aan mijn oud-student die niet mee wilde met een klassenuitje, omdat we pizza gingen eten in een gelegenheid waar ook wijn en bier werd geserveerd. Zijn beweegredenen waren wel principieel en zijn religieuze overtuiging stond geen enkel compromis toe.
‘De inclusief bedoelde tafel is toch vooral een exclusief signaal. Je hoort er wel bij, maar eigenlijk ook niet’
Zowel mijn man als mijn oud-student zouden deze gemarkeerde tafel mijden. De meeste mensen willen niet in een apartheidshoekje zitten, maar willen zich vrij bewegen, zeker op een naschoolse borrel op een mooie zomermiddag. De inclusief bedoelde tafel is toch vooral een exclusief signaal. Je hoort er wel bij, maar eigenlijk ook niet.
De alcoholvrije tafel in Fest is toch vooral een welkom signaal naar gelovige niet-drinkers. Daarmee creëert zo’n tafel ongemak voor studenten die ooit gelovig waren of het nog steeds zijn, maar wat losser in de leer en die dus wel een IJwitje willen drinken. Zo’n tafel riekt naar dwingen tot kiezen en verantwoorden, zeker als je nog maar net het religieuze nest hebt verlaten.
Kom je als student naar Amsterdam om je vrij te voelen, stuit je op een alcoholvrije zone. Een gesprekje aanknopen om eens van gedachten te wisselen zit er ook niet in. Het bordje op tafel is meedogenloos. Sta je daar met je biertje. De vraag is of het biertje de dialoog belemmert of het verzoek het verbodsbordje te respecteren.
