Oekraïense HvA-studenten zamelen hulpmiddelen in voor hun landgenoten

Op de begane grond van de Fraijlemaborg loop je tegen een loketje aan waar de Oekraïense vlag aan vast is geplakt. Mariia Dmytriieva en haar medestudenten van de Amsterdam School of International Business zamelen daar hulpmiddelen in voor hun landgenoten.

Voedsel voor mens en dier, aspirines, kaarsen, lakens, slaapzakken, mobieltjes, ook rolstoelen en krukken kunnen ze gebruiken. ‘Studenten mogen eigenlijk alles komen langsbrengen. Behalve kleding, daar heeft het land geen behoefte meer aan. Vooral medische hulpmiddelen, zoals EHBO-koffers, maar ook batterijen en powerbanks zijn op dit moment hard nodig’, zegt tweedejaars student Mariia Dmytrieva.

Het idee om als studenten aan humanitaire hulp te doen kwam van haar en ontstond nadat ze met een groep Oekraïners van de HvA, UvA en VU bij elkaar waren gekomen in Amsterdam. ‘We wilden iets doen, al was het maar om onder studenten bewustzijn te creëren. Als je hier woont, is het nog best lastig om te begrijpen hoe het is om in die oorlog te leven, of er familie te hebben zitten’, zo legt ze uit. ‘Door nu hulpmiddelen in te zamelen, denken we de Oekraïense bevolking het best te kunnen helpen.’   

De ingezamelde spullen komen terecht bij de bevolking van steden als Lviv, Charkov en Sumy. Eerst gaan de hulpmiddelen naar het centrale inzamelingspunt bij The Student Hotel, waarna ze door vrijwilligers richting Polen worden gereden. Daar worden de spullen in distributiecentra gesorteerd, om uiteindelijk na weer een reis in het land in oorlog te belanden.

Afgelopen week zamelden ze tien volle dozen in. ‘Het gaat best goed’, vindt Maria, ‘maar het kan nog beter. We merken dat mensen geïnteresseerd zijn, vragen stellen. Sommigen voelen na het horen van onze verhalen echt de behoefte om wat bij te dragen, dat is mooi.’

Niet iedere student begrijpt echter altijd even goed wat hun bedoelingen precies zijn, voegt medestudent Kateryna Pugach daar glimlachend aan toe. ‘Zo denkt men soms dat we hier juist spullen staan uit te delen. Laatst hadden we een jongen die dacht dat hij wat eten van ons mee mocht nemen. Ach ja.’

Morgen, vrijdag 1 april, is voorlopig de laatste dag van hun inzamelingsactie. Mariia: ‘Over een paar weken gaan we weer verder met inzamelen, bij het begin van het volgende studieblok. We hopen dat we dan nog weer ietsjes meer voor het land kunnen doen.’