De stem van Achraf: ‘Voorrang voor jongeren op een huurwoning’
Hoe is het om je in te zetten voor een politieke partij? Deze week interviewen we elke dag een student of medewerker die op de kieslijst staat of zich op een andere manier voor een partij inzet. Vandaag: Achraf El Johari (25), die op de kieslijst staat voor Denk in Amsterdam.
Hoe ben jij in de politiek terechtgekomen?
‘Dat komt door het politieke klimaat in Nederland. Ik ben me ermee gaan bezighouden omdat ik zag dat politiek ging over mij en mijn identiteit. Ik heb als Marokkaanse Nederlander te maken gehad met allerlei problemen die al jaren in de politiek spelen: armoede, het woningtekort, of kansenongelijkheid bijvoorbeeld.’
‘In de derde klas moesten we voor wiskunde een grafische rekenmachine hebben. Die kostte 150 euro. Ga maar eens aan je ouders uitleggen dat zij voor drie weken aan boodschappen moeten gaan uitgeven aan een nieuw apparaat, terwijl de rekenmachine die je hebt het nog gewoon doet. Ik had dus voor wiskunde een onvoldoende, als enige vak op mijn cijferlijst.’
Achraf El Johari (25) werkt als docent Rechten op de HvA. Daarnaast studeert hij Privaatrecht (UvA) en International Technology Law (VU). Achraf werkte ook als beleidsmedewerker voor de raadsfractie van Denk in Amsterdam en was jongerenburgemeester. Op de HvA was hij lid van de Centrale Medezeggenschapsraad en student HBO-rechten. HvanA nomineerde Achraf in 2018 voor de titel HvA’er van het Jaar.
‘Voor maatschappijleer kreeg ik ooit een rondleiding in het stadhuis van PvdA-raadslid Maarten Poorter. Ik ben toen echt verliefd geworden op het idee om daar ooit te gaan werken. Ik heb de werkboekjes die we toen meekregen nog altijd in een mapje thuis liggen. En nu sta ik voor de tweede keer op de lijst van Denk voor de gemeenteraad.’
Je was eerder jongerenburgemeester van Amsterdam. Wil je jongeren nu ook in de raad gaan vertegenwoordigen?
‘Ja. Er is te weinig oog voor jongeren in de politiek. Oudere mensen spreken de taal van jongeren niet en zien de problemen in de stad niet vanuit het perspectief van jonge mensen.’
‘Er wordt echt veel gevraagd van jongeren: denk aan het schuldenstelsel, het lage jeugdloon, de woningmarkt. Maar jongeren zijn tegelijkertijd echt ondervertegenwoordigd. Als er al jonge mensen op de kieslijsten staan, dan staan ze op bizar lage plekken: ze zijn vaak onverkiesbaar.’
‘Amsterdam is voor veel jongeren die hier geboren zijn onderdeel van hun identiteit. Ze willen hier niet weg’
En waarom zit je bij Denk?
‘Mijn eerste stem ooit ging naar GroenLinks. Ze hebben een goed links verhaal, maar ik zag dat zij op bepaalde dossiers een blinde vlek hebben. Als het gaat om religieuze vrijheden, de Palestijnse kwestie of mensenrechten, dan houdt op een bepaald punt de verbindende praat op. Die dubbele maat past niet bij mij. Denk past op dit moment het beste bij mijn idealen: het is de enige partij die de blinde vlek durft te benoemen. Ik hoop dat andere partijen Denk uiteindelijk een keer overbodig maken.’
‘En als het gaat om deze verkiezingen, de woningproblematiek is een heel belangrijk thema voor mij. Vooral Amsterdamse jongeren worden zwaar benadeeld. Denk heeft daar oplossingen voor.’
Noem eens?
‘Denk wil jongeren voorrang geven op de woningmarkt. Amsterdam is voor veel jongeren die hier geboren zijn onderdeel van hun identiteit. Ze willen hier niet weg. En ze kunnen ook niet makkelijk weg, want andere gemeenten hebben al zo’n voorrangsregeling voor hun eigen jongeren. We willen dat een kwart van de sociale huurwoningen wordt gereserveerd voor Amsterdamse jongeren.’
Voor studenten dus?
‘Ik vind dat er te veel aandacht is voor studenten, ik doel juist op jongeren in het algemeen. We moeten ons niet blindstaren op studentenwoningen, we moeten de schaarste verdelen. Werkende jongeren hebben geen lobbyclub zoals Asva studentenvakbond, maar de problemen zijn voor deze groep misschien zelfs groter.’
Waarom moeten studenten absoluut naar de stembus deze week?
‘Je hebt niet het privilege om je niet met politiek bezig te houden. Politiek gaat over jou, over jouw onzekerheden. En zijn simpelweg te weinig jongeren die jongeren vertegenwoordigen. If you’re not at the table, you’re on the menu.’