Tessy assisteert op de corona-afdeling: ‘Soms lijkt het sciencefiction’
Daniël Rommens
Vier dagen per week werkt student Tessy de Greef als extra hulp op de corona-afdeling. Ze is een van de studenten die als flexkracht bijspringen in de Amsterdamse zorg. Een bijzondere tijd: ‘Ik heb hier gezien hoe weerbaar en veelzijdig verpleegkundigen zijn.’
Het leek haast sciencefiction, vertelt student Tessy de Greef (28) over een bijzondere ervaring die ze in het VU medisch centrum (VUmc) meemaakte. Op een dag kregen de verpleegkundigen die Tessy daar assisteert een patiënt overgedragen van de IC.
Sinds kerst zijn HvA-studenten van de opleiding HBO-Verpleegkunde werkzaam op verschillende afdelingen van het Amsterdam UMC (AMC, VUmc). Een samenwerking met de opleiding en het stagebureau van de HvA maakt hun inzet mogelijk. De studenten worden als assistent op allerlei afdelingen in het ziekenhuis ingezet, ook de corona-afdeling. Daar krijgen de studenten kans om zich nuttig te maken in de crisis, voor patiënten die er ontzettend slecht aan toe zijn.
‘Dit is een enorme operatie geweest’, zegt HvA-docent en IC-verpleegkundige Evelien van Hooff, die aan de wieg stond van deze samenwerking tussen het ziekenhuis en de hogeschool. ‘De studenten worden nu als flexkracht ingezet en gewoon betaald: het is dus geen stage, maar een bijbaan’. Ze bepalen dan ook zelf of ze diensten aannemen. Zo’n veertig studenten hebben zich aangemeld om extra handen te leveren.
Wat gebeurde er?
‘Die persoon was net voor de kerst in slaap gebracht, had weken aan de beademing gelegen en miste een maand in het geheugen. Net een paar dagen wakker, emotioneel, verward. Op dat moment zijn we het gesprek aangegaan om die gemiste tijd weer terug te halen. Dat was echt heel bijzonder: ik zag iemand die een maand uit het leven was geplukt en weer wakker was geworden.’
In haar tijd op de corona-afdeling deed Tessy meer van dit soort confronterende ervaringen op. ‘Dat je opeens je leeftijdsgenoten staat te verzorgen’, bijvoorbeeld, ‘is best even gek. Ik realiseerde me meteen weer hoe ziek mensen van dit virus worden’, zegt Tessy daarover. ‘Dat besef verdwijnt soms even naar de achtergrond, omdat je gewoon weer naar een feestje wil, of lekker naar de kroeg. Zomaar ben je vergeten hoe hard het virus nog steeds toeslaat.’
Hoe is het om dit werk te doen?
‘Ontzettend leerzaam. En het is heel inspirerend om ondertussen te zien hoe iedereen hier bijspringt. Hoe de halve urologie-afdeling werd omgetoverd voor coronazorg, bijvoorbeeld. Of hoe verpleegkundigen van allerlei andere afdelingen komen meehelpen. De verpleegkundigen laten mij als ‘sluisbuddy’ bij van alles assisteren en meekijken.’
‘Soms willen familieleden van een overleden patiënt in een keer doorlopen’
Wat doet een sluisbuddy?
‘Ik ben als assistent de schakel tussen de corona- en andere afdelingen. Als de verpleegkundigen bijvoorbeeld medicatie voor de patiënt nodig hebben, dan regel ik dat die er komt. Verder help ik de patiënten te wassen, meet ik hun bloeddruk en zuurstof, help ik ze met eten en drinken, en ruim ik op. Het is een kleine, afgezonderde wereld bij de patiënt, waar het overigens erg druk kan zijn. Vandaag verzorgden we met twee verpleegkundigen en mij erbij maar liefst acht ernstig zieke patiënten.’
Kun je een beetje omgaan met alle heftige momenten die je daar meemaakt?
‘Ja, al is het af en toe best pittig. Zo ben ik vaak een van de eersten die de familie van een overleden patiënt moet opvangen. Die komen dan aan en zitten soms zo in hun emotie dat ze in hun verdriet in een keer willen doorlopen naar hun familielid. Ik moet dan streng blijven en zorgen dat ze eerst volledig beschermd aangekleed zijn, voordat ze de afdeling mogen betreden. Dat is soms zwaar, maar gelukkig word ik geweldig begeleid door de verpleegkundigen. Als ik het even moeilijk heb, kan ik bovendien altijd bij mijn begeleider terecht. Dan bel ik op en zeg ik: hey, ik wil het even van me afpraten.’
Tessy’s begeleider is docent en IC-verpleegkundige Evelien van Hooff, die garandeert dat op de studenten goed wordt gelet. ‘Dit werk kan heftige situaties met zich meebrengen. Goede mentale support voor onze studenten is dus erg belangrijk,’ weet Van Hooff, die dat zelf met een collega op zich neemt.
Van Hooff ziet dat het de studenten goed doet, zo te kunnen bijdragen in de crisis. ‘Studenten geven nu al aan dat ze graag het komende jaar ziekenhuiservaring willen opdoen. Eind januari verwachten we weer een piek, dan kan het Amsterdam UMC opnieuw bekijken of onze studenten nodig zijn’, legt Van Hooff uit, die ziet dat haar studenten vooral blij zijn dat ze kunnen helpen.
‘Dat niet alleen geneeskundestudenten, maar ook wij als verpleegkundestudenten nu als nuttig worden gezien, is ontzettend fijn’, benadrukt Tessy. ‘Dit project maakt mogelijk dat ook wij kunnen meehelpen in de zorg.’
Zou je het werk zoals je dat op de corona-afdeling doet ook willen blijven doen, later?
‘Nou, het verplegen op de corona-afdeling is wel echt een uitzonderlijke situatie. Dit werk in constante isolatie is intensief en je bent specifiek steeds met één ziektebeeld bezig. Als beginnend verpleegkundige wil ik mezelf natuurlijk liever zo breed mogelijk scholen, dus kijk ik de komende tijd graag eerst nog even rond. Mijn doel is denk ik om verpleegkundig specialist te worden in de oncologie of hematologie. Al zou ik zonder twijfel weer op de corona-afdeling bijspringen, mocht de druk op de zorg weer zo groot worden als de afgelopen tijd.’
Wat neem je vooral van deze ervaring mee?
‘Dat ik het heel fijn vind om in een ziekenhuis rond te lopen. Je leert hier zoveel dingen. De mensen hier wisten ook dat ik in opleiding ben, dus namen ze me mee om te assisteren bij van alles, en keek ik bij van alles mee. Ik heb vooral heel erg gezien hoe tof, weerbaar en veelzijdig verpleegkundigen zijn. Hun kracht en mentaliteit heb ik wel echt leren kennen.’
