Raúl rommelt – Alles is administratie

Raúl Inzaurralde is SIS-specialist op de HvA. Naast die zeer opgeruimde kantoorbaan rommelt hij wat aan in het leven en daarover schrijft hij voor HvanA. Deze week ontdekt hij dat het ziekmelden op de HvA hem mogelijk nog grieperiger maakt. 

Laatst was ik eindelijk weer eens ziek. Ik had me er eigenlijk een beetje op verheugd en was van plan om een dag in alle rust te genieten van mijn koortsdromen. Ik was alleen vergeten wat er allemaal nog meer komt kijken bij ziek-zijn.

Om 07:00 uur gaat de wekker. Je hebt overal pijn, maar moet opstaan om aan je collega’s door te geven dat je vandaag niet kunt werken. In deze toestand is het niet makkelijk om een geloofwaardige formulering te vinden. Je strompelt in je onderbroek naar het ijskoude thuiskantoor en zet de laptop aan. Verward voer je je wachtwoord een paar keer verkeerd in en wacht je met je gezicht op het toetsenbord totdat de computer is opgestart.

Je spit alle nieuwe e-mails door om te kijken of er niets urgents tussen zit en annuleert de afspraken. Een automatisch antwoord in Outlook moet voorkomen dat collega’s zich afvragen waar je bent. Maar dan rest er nog het ziekmelden in het systeem: met griep neemt dit een paar uur in beslag. Na een lange dag je eigen afwezigheid te hebben geadministreerd, ga je weer rillend in bed liggen, hopend dat je hierdoor niet nog zieker bent geworden.

Ook vakantie is een veredelde vorm van administratie. Je moet het van te voren plannen, afstemmen met collega’s, het internet afstruinen naar het ideale vakantiehuisje, een reservering maken, een aanbetaling doen, de route plannen, een lijstje maken en inpakken. Daar aangekomen begint alles weer opnieuw. Als je even niet alert bent, maak je per ongeluk een kras op het aanrecht, breek je een wijnglas of krijgt je leenfiets een lekke band. Al die schade moet natuurlijk worden gemeld aan de eigenaar en voordat je het weet ben je uren in de weer met je verzekeraar. In plaats van ontspannen, keer je huiswaarts met een schuldgevoel. Je was van plan om te schrijven, maar bent niet verder gekomen dan een dagboek van je vernielingen.

Eigenlijk bestaat het volwassen leven alleen maar uit administratie. Het begint al met stemrecht. Is dat niet gewoon een vorm van administratie? En een huis kopen? Administratie. En wat dacht je van trouwen? Waarom zou ik mijn erfenis niet alvast regelen? Ook het einde van je leven neemt immers een hele rompslomp met zich mee. Morgen ga ik weer naar mijn werk, maar ik zal er niet veel van merken, want het zal een min of meer prettige voortzetting zijn van hetzelfde.