Student schrijft – Proctorio kijkt mee in je studentenkamer
Pexels
Deze week schrijven vijf studenten Creative Business een verhaal voor HvanA. Waar maken zij zich druk om, en wat valt hen op tijdens college? Vandaag: waarom blijft de HvA gebruikmaken van antispieksoftware?
Je camera en microfoon aanzetten, je scherm delen en je legitimatiebewijs voor de camera laten zien: thuis tentamens maken veranderde voor veel studenten van een droom in een stressvolle nachtmerrie. De oorzaak hiervan is Proctorio: de software die de HvA gebruikt om te voorkomen dat studenten afkijken tijdens hun online toetsen.
Online proctoring, ook wel antispieksoftware genoemd, is voor veel HvA’ers inmiddels bekend. De hogeschool gebruikt de software van Proctorio om fraude tijdens online tentamens te voorkomen. Door de studenten en hun omgeving te filmen, schermactiviteit vast te leggen en omgevingsgeluid op te nemen, kan de software verdacht gedrag herkennen. Als studenten bijvoorbeeld veel gefluister om zich heen hebben of verdachte bewegingen maken, kijkt personeel van de HvA of zij daadwerkelijk fraude hebben gepleegd. Het klinkt als de ideale oplossing voor studievertraging door corona, maar veel studenten maken zich zorgen en zien de software als een stressfactor.
‘Het gaat om meer dan alleen regeltjes. Ethische belangen als privacy spelen ook een rol’
Namen, e-mailadressen, informatie op studentenkaarten, videobeeld, schermopnames, schermactiviteit tijdens tentamens en IP-adressen: allerlei persoonsgegevens die de HvA via Proctorio over studenten verzamelt. Maar is dat eigenlijk wel toegestaan? Er zijn toch strenge privacywetten? Studenten van de Universiteit van AmsterdamBij de Universiteit van Amsterdam wordt ook gebruikgemaakt van Proctorio tijdens online tentamens. verbaasden zich hierover en spanden vorige zomer een rechtszaak tegen hun universiteit aan. Die verloren ze.
Een jaar later heerst er nog steeds veel ontevredenheid. Ook HvA-studenten maken zich zorgen over de veiligheid en werking van de antispieksoftware. Veel van hen weten niet wat er precies gebeurt met hun persoonsgegevens na een tentamen, maar degene die denken dat mensen in India naar hun camerabeelden kijken, hoeven zich geen zorgen te maken. In de privacyverklaring van de HvA staat namelijk dat slechts een aantal personen toegang heeft tot de beelden: de examinator, een surveillant, de examencommissie en personen binnen de HvA die Proctorio beheren. Daarnaast worden de beelden – als er niets mis is – na zes maanden verwijderd. Toch blijkt uit onze enquêteDe schrijver van dit artikel hield een enquête onder twintig HvA-studenten. dat verschillende studenten niet helemaal zijn gerustgesteld. Zo kunnen de aangewezen personen alsnog de kamers en persoonsgegevens van studenten zien en is er altijd kans op een datalek.
Aan studenten die hun online tentamens niet willen maken vanwege zorgen over privacy, biedt de HvA nog geen alternatief. De hogeschool verklaart namelijk dat zij zich aan de regels van de AVG (Algemene Verordening Gegevensbescherming) houden en dat zij persoonsgegevens daarom gewoon mogen verwerken. Dit mag omdat de school hiermee de kwaliteit van diploma’s kan garanderen en kan ingrijpen wanneer iemand fraude pleegt tijdens een tentamen. Volgens Tamara de Jong, student Pedagogiek, is dat een slechte reden om geen alternatieven aan te bieden. ‘Dat het mag, betekent niet dat het zou moeten mogen’, zegt ze. ‘Het gaat om meer dan alleen regeltjes. Ethische belangen als privacy spelen ook een rol.’
Omdat studenten moeten wachten op de herkansing als zij geen gebruik willen maken van Proctorio, vindt Tamara dat studenten indirect worden gedwongen om de software te gebruiken. ‘Ik vind dat je mensen niet zou mogen verplichten om hun persoonsgegevens te geven’, zegt ze. ‘Privacy is een belangrijk recht dat we moeten behouden.’
‘Het voelt voor studenten alsof er vooraf wordt ingegrepen: elke actie is mogelijk verdacht’
Behalve zorgen over privacy, heeft een aantal studenten ook slechte ervaringen met Proctorio. De software werkt volgens hen namelijk niet altijd even goed. Zo kreeg Isabel Veltman, student Creative Business, na haar tentamen een e-mail waarin stond dat ze zich niet had gelegitimeerd, terwijl Proctorio haar legitimatiebewijs wel had goedgekeurd. ‘Ik moest in een aparte online meeting met personeel van de HvA mijn identiteitsbewijs en studentenpas laten zien’, zegt ze. ‘Ze vroegen wat er mis was gegaan. Maar hoe kon ik dat nou weten?’ Isabel was niet blij met de situatie. ‘Het was een zwaar en moeilijk tentamen, dus toen ik die mail kreeg, schoot ik in de stress. Ik was bang dat mijn tentamen ongeldig zou worden verklaard.’
Ook Charlotte Molenaar, eveneens student Creative Business, ervaarde stress door problemen met de software. ‘Tijdens mijn tentamen stopte Proctorio er ineens mee, waardoor mijn antwoorden niet meer geldig waren. Nadat ik had gemaild met de helpdesk, mocht ik gelukkig doorgaan waar ik was gebleven’, zegt ze. ‘Toch heeft die error veel invloed gehad op mijn resultaat. Ik had voor de rest van mijn tentamen geen optimale concentratie meer en ik begon alles snel in te vullen, omdat ik bang was dat ik er weer zou worden uitgegooid.’
Bart Karstens, onderzoeker op het gebied van digitalisering van het onderwijs, stelt dat antispieksoftware voor een onveilig gevoel kan zorgen. Door de intensieve vorm van toezicht worden studenten namelijk automatisch als verdachten gezien. Tijdens tentamens in de tentamenzaal wordt ook gesurveilleerd, maar dat werkt volgens Karstens anders. ‘In de tentamenzaal grijpt de surveillant pas in als hij of zij verdacht gedrag ziet’, legt hij uit. ‘Maar bij online proctoring wordt van iedereen elk gedrag opgenomen en gemeten. Dat voelt voor studenten alsof er vooraf wordt ingegrepen: elke actie is mogelijk verdacht.’
Tamara vond dit gevoel erg vervelend. ‘Ik durfde tijdens mijn tentamens niet eens voor me uit te kijken, omdat ik bang was dat het zou lijken alsof ik aan het spieken was.’ Toch heeft de Hogeschool van Amsterdam, ondanks zorgen van studenten, ervoor gekozen om Proctorio te blijven gebruiken. Voorlopig kijkt de school dus nog mee in de Amsterdamse studentenkamers.
Dit artikel is geschreven door tweedejaars Creative Business-student Marloes Gort. Deze reeks artikelen komt voort uit een schrijfopdracht van de opleiding Creative Business, waarbij studenten in opdracht van HvanA een achtergrondartikel schreven over een zelfgekozen onderwerp.
