Julia juicht – maar snapt niks van de postcodeklassen
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (19) voor het tweede jaar naar de HvA om te studeren. Grote stad, lange treinreis en een door corona beperkt studentenleven; Julia schrijft het allemaal op. Deze week vertrekt ze al in de vroege uurtjes naar Amsterdam.
‘Het is maar één keer in de week’, zeg ik op een dag als vandaag tegen mezelf. Met de allergrootste tegenzin ooit zet ik de wekker om tien voor zes. Linkerzij, rechterzij, op mijn rug, buik en uiteindelijk rechtop: mijn bed ligt voor geen meter. Ik kan niet slapen. Hoewel ik om negen uur van plan was in dromenland te zijn, ben ik nu om twaalf uur nog klaarwakker. De tijd voor een goede nachtrust begint te dringen.
De HvA besloot afgelopen jaar de klassen in te delen op basis van postcode. De achterliggende gedachte was dat studenten elkaar buiten de Amstelcampus makkelijker kunnen ontmoeten. Een goed initiatief! Bijkomend voordeel: de HvA kan ook op deze manier een ander groot probleem oplossen. Studenten met een lange reistijd moeten namelijk vaak veel te vroeg beginnen.
(Luister je deze column liever? Julia leest ‘m zelf aan je voor.)
Gisteravond keek ik op mijn rooster om te weten hoe laat ik de volgende dag in het Benno Premselahuis moest zijn. Ik opende de HvA-app en schrok me kapot. Mijn mond viel open en ik kon mijn woedeaanval niet meer beheersen. Ik stampte zo hard op de grond dat het hele huis begon te trillen. Het stond er echt: half negen in Amsterdam. Hálf negen.
Veel opleidingen in Nederland bieden studenten die ver weg wonen lessen aan die later dan half negen beginnen. Sommige hogescholen gaan zelfs uit principe pas om tien uur open. Voor een hogeschool in het verre Amsterdam zou zo’n initiatief niet verkeerd zijn. Toch blijkt het voor roostermakers ingewikkeld om voor iedereen lessen in de vroege uurtjes te schrappen.
Het is echt niet nodig om studenten ‘s nachts hun bed uit te trommelen als het anders kan
De wekker gaat over minder dan zes uur. En hoe langer ik wakker lig, hoe groter de kans wordt dat ik me ga verslapen. Als ik de trein mis, ben ik al minimaal een uur te laat. Ik besluit tot vijftig te tellen, dan val ik vast uit verveling in slaap. Voor ik het weet ben ik bij 341 en is de vermoeidheid nog niet op komen dagen. De gedachte dat ik misschien de hele nacht wakker ga liggen natuurlijk wel.
Uit frustratie sla ik mijn hoofd een aantal keer in mijn kussen. Met resultaat: ik val in slaap. Niet veel later schreeuwt mijn wekker dat ik op moet staan. Al snel krijg ik appjes binnen van mijn klasgenoten. Ook zij zijn om zes uur al wakker. Als de klassen op basis van postcode worden gemaakt, zou het toch mogelijk zijn om rekening te houden met deze klassen tijdens het maken van ons rooster?
Om half negen aanwezig moeten zijn is voor een Amsterdammer misschien om acht uur vanuit huis vertrekken. Als ik op dit tijdstip vertrek, kom ik pas aan om kwart voor tien. Het verschil is dus enorm. Het is dus echt niet nodig om studenten ‘s nachts hun bed uit te trommelen als het anders kan. De postcodes van verre reizigers zijn namelijk al bekend op de HvA. Hopelijk binnenkort ook bij de roostermakers.
