Julia juicht – En gedraagt zich tijdens tentamens als een kat

Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (19) voor het tweede jaar naar de HvA om te studeren. Grote stad, lange treinreis en een door corona beperkt studentenleven; Julia schrijft het allemaal op. Deze week probeert ze met een zelfhulpboek haar tentamenweek te door te komen.

Deze week ben ik de afgrond in geduwd. Docenten hebben hun computer namelijk massaal uitgeschakeld. Zonder iets te zeggen gaan ze ervan uit dat ik deze val overleef. In paniek greep ik naar het enige wat me zou kunnen redden: een zelfhulpboek.

Doe en denk als een kat. Deze titel sprak me direct aan. Een boek dat je vertelt dat je van al je stress af bent als je je gewoon gedraagt als een kat. Gisteravond sloeg ik het boek voor het eerst open. Schrijver Stephane Garnier gaf in het eerste hoofdstuk meteen de beste tip ooit: je mag gerust naar mensen blazen als zij je stress geven. Geen enkele kat accepteert het namelijk als iemand op zijn poot gaat staan. Nu is er nog nooit een docent op mijn voet gaan staan, maar ze kunnen me wel behoorlijk op de zenuwen werken.

(Wil je deze column liever luisteren? Julia leest ‘m hieronder zelf aan je voor.)

Dat blazen zou dus een goede oplossing zijn. Toch zitten hier ook haken en ogen aan: je moet het maar durven. Nu heb ik het geluk dat al het onderwijs tegenwoordig online is en ik dus gewoon op kan hangen als mijn ‘KCHHHHHH’ niet helemaal goed uit de verf komt. In spanning wacht ik af tot er een moment komt dat mijn docent even stopt met praten over veel te belangrijke dingen.

Met mijn tong op mijn keel, mijn handen strak op mijn bureau stond ik klaar om mijn innerlijke, woeste kat te laten horen. En toen gebeurde het. De docent zei plotseling: ‘Dit was ‘m dan voor vandaag. Fijne dag. Doei!’. Voor ik het wist was de Teams-meeting voorbij en heb ik niet één kans gehad om te blazen. En dat terwijl hij de hele les op mijn poot heeft gestaan.