Nog twee verdiepingen te gaan: Het Conradhuis is bijna op het hoogste punt

Op de campus is het stil, maar de bouw van het Conradhuis gaat gestaag door. Nog twee verdiepingen en dan bereikt het gloednieuwe HvA-gebouw, voor onder meer de faculteit Techniek, het hoogste punt.

Het Conradhuis telt al elf verdiepingen, maar gaat nog verder de hoogte in. Eind maart worden de laatste twee verdiepingen aangelegd, en is het hoogste punt van het bouwwerk eindelijk bereikt. En die planning gaan de bouwvakkers halen, zegt HvA-omgevingsmanager Anne van den Eijnden.

Overlast

Want het voordeel van de rust op de campus, is namelijk dat de bouwvakkers voor weinig overlast kunnen zorgen. ‘Buiten de tentamenweken om, is er weinig les op de HvA. Ik krijg ook nauwelijks klachten van geluidsoverlast. Het bouwen gaat gewoon door, maar we mogen geen hinder veroorzaken. Activiteiten met veel geluidsoverlast; die doen we tijdens de tentamenweek even niet’, zegt Van den Eijnden.

Nog voor de tentamenweek werden de onderdelen van het dak op het gebouw gehesen. Deze dakspanten zorgen voor een verbinding tussen het Conradhuis en het Theo Thijssenhuis. In april komen er glazen platen tussen de witte spanten en is het dak van het atrium af. Daardoor kun je vanaf het Theo Thijssenhuis al een glimp opvangen van het gloednieuwe gebouw. ‘Na de zomer worden de steigers afgebroken, dan kun je echt goed naar binnen kijken’, zegt Van den Eijnden.

Aan de binnenkant van het gebouw leggen de bouwvakkers klimaatplafonds aan, om de temperatuur en luchtvochtigheid in de collegezaal te regelen. En ook de vloerverwarming en liften zijn geplaatst. De kabels die het gebouw van stroom en internet gaan voorzien, liggen al klaar voordat binnenkort de vloer wordt neergelegd.

In het gebouw zit momenteel al een deel van de ramen, de rest wordt in de komende weken geplaatst. Daarachter lijkt het gebouw nu donkergrijs, haast zwart. Vanaf april, als alle verdiepingen compleet zijn, worden tussen de ramen platen van natuursteen aangebracht.

‘Dan wordt het echt af’, zegt Van den Eijnden. ‘In het begin dachten buurtbewoners dat het een heel donker gebouw zou worden, met die ondergrond. Maar met de lichte stenen en al het glas, wordt het juist een heel licht gebouw.’