De Doorgeefcamera: Ashraf maakt gemis én warmte mee
Eigen beeld | Ashraf Rezek (midden)
In De Doorgeefcamera vertrouwen we studenten en medewerkers onze redactiecamera toe om hun week vast te leggen. Hoe studeren of werken ze? Wat valt ze op? En wat doen ze buiten schooltijd? Deze keer: Ashraf Rezek (27, student Toegepaste Psychologie).
In gedachten
Student Ashraf Rezek zit deze vakantie ergens anders met zijn hoofd. ‘Zie ik mijn ouders ooit nog eens? Waar is iedereen ineens gebleven? Hoe zit het met jongeren die niet bij hun familie kunnen zijn?’ Ashraf vluchtte acht jaar geleden voor de oorlog in Syrië naar Nederland, maar het grootste deel van zijn familie woont nog altijd in Damascus. Het gemis van zijn familie was deze vakantie groot.
In de Doorgeefcamera bieden studenten en medewerkers een blik in hun leven. Lijkt het jou ook leuk om je week vast te leggen met onze redactiecamera? Stuur dan een mail naar hvana@hva.nl of stuur ons een berichtje op sociale media. Je hoeft geen kei te zijn in fotograferen, je moet het vooral leuk vinden en op een creatieve manier kunnen nadenken over jouw leven in foto’s.
De warmte opzoeken
‘Er komen uiteindelijk wel momenten die je weer laten lachen’, schrijft Ashraf bij deze foto. Hij vond steun en warmte bij zijn goede vriendinnen Conny (links) en Anna (rechts). ‘Ieder persoon zoekt een warm gevoel bij een ander, daarom is het mijn doel voor 2021 om te stoppen met zoeken en te proberen dat warme gevoel zelf te geven.’
Stempel op mijn lichaam
‘2020 heeft op iedereen een stempel achter gelaten, maar ik ga het anders proberen’, zegt Ashraf. Die stempel is voor hem heel letterlijk. Afgelopen jaar heeft hij namelijk een tattoo laten zetten. ‘Het is een design van het woord liefde in het Arabisch.’ In de tattoo zijn de A (van Ashraf) en de C (van goede vriendin Conny) verwerkt. Hij leerde de 66-jarige Conny vijf jaar geleden in informele setting kennen. De vriendschap werd zo hecht dat hij zelfs een klein half jaar bij haar in huis heeft gewoond. ‘Ze is een vriendin, een soort moeder, ze is mijn energiebron in het leven.’ Saillant detail: Conny heeft dezelfde tattoo laten zetten.
Vriendschap teruggevonden
Op de valreep van 2020 gebeurde er iets heel bijzonders voor Ashraf. Na jaren kwam hij plotseling in contact met zijn jeugdvriend Liliaan. ‘Ik ken haar van voor de oorlog, toen we samen op de basisschool zaten. Haar familie was tegen het regime van president Assad en op een gegeven moment was ze verdwenen. Ik heb vaak aan haar gedacht: waar zou ze zijn?’
Liliaan bleek in Duitsland te wonen waar ze Social Work studeert. Omdat ze een stage zocht in Amsterdam, stuitte ze via het studienetwerk van Toegepaste Psychologie op het Instagram-account van Ashraf. Recent zagen ze elkaar weer in het echt.
‘Dat was heel gek en eerlijk gezegd ook emotioneel. Zij is mijn jeugdvriendin. Hier in Nederland heb ik niets dat mij herinnert aan mijn jeugd. Nu was zij hier, in mijn nieuwe leven. Dat is heel speciaal. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven.’
Op naar de toekomst
Ashraf sluit 2020 met gemengde gevoelens af. Maar het is tijd om die bizarre twaalf maanden achter zich te laten. ‘Ik richt mijn blik op de toekomst, ik ga weer vooruit.’
