De klas van Asis – De column die studenten zouden moeten lezen
Asis Aynan doceert aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening en schreef diverse boeken. Elke twee weken neemt hij je mee in zijn belevenissen, verwondering en plezier voor de klas. Deze week roept hij docenten op om ook hun verhaal te delen.
Er is gelukkig ruimte op verschillende platforms voor de last die de student tijdens deze covidtijd ervaart. Zo hoor en lees ik dat de student niet het onderwijs krijgt waar voor betaald is, de controletools van de onlinetoetsen zijn stasiaansDe Stasi was de Oost-Duitse inlichtingdienst ten tijde van de DDR, vereenzaming is een urgent onderwerp en ga zo verder. Ook tijdens mijn lessen en mentormomenten komen dergelijke zorgen aan de orde.
Het lijkt trouwens wel alsof de hinder die de leraar van de coronaperiode ervaart veel minder de ruimte krijgt in het openbaar.
(Wil je deze column liever luisteren? Asis leest ‘m hieronder zelf aan je voor.)
Waarom is dat eigenlijk? Want in contact met collega’s hoor ik over leerlingen die niet meedoen in de virtual classroom maar de les zonder toestemming opnemen, lichamelijke en geestelijke klachten teisteren het docentengestel, ontworpen toetsen worden afgekeurd en de leraar staat verder dan ooit van zijn ambacht en werkplek.
Uiterst zorgelijke zaken.
‘Pas tijdens zijn afstudeerfase zag hij dat de docent niet zijn tegenstander was’
Toch zijn docenten niet het volk om hun pijnen en zenuwen met het grote publiek te delen, want problemen los je samen op in het klaslokaal en bespreek je, met mate, in de lerarenkamer. Maar nu zijn beide ruimtes nauwelijks in gebruik in het grote, lege schoolgebouw, dus daarom is het misschien zinnig als de docent zijn totaal veranderde situatie onder de aandacht brengt bij zijn pupillen, zodat zij ook weten wat er in de leefwereld van de leraar omgaat.
Ik vrees dat een dergelijke houding behoorlijk wennen is voor onze studenten, want de docent is de persoon die alles weet en geen gepeins kent. Toen ik eens tegen Hvana-columnist Julia Kroonen zei, dat ik vlak voor mijn lessen altijd plankenvrees heb, was er bij haar oprechte verbazing. Ooit zei een goede vriend dat hij pas in zijn afstudeerfase de docent niet als zijn tegenstander zag, maar als iemand die er was voor zijn ontwikkeling. Een mokerslag van een opmerking vond ik dat, maar misschien is dit wel het moment om op gepaste wijze het wel en wee van ons docenten met de studenten te delen, zoals zij bij ons doen. Daarmee wordt de dubbel gedeelde smart totaal opgeloste smart.