Passie: Madelief fleurt de HvA op met extreme haarkleuren
Eigen foto, Bewerking HvanA | Madelief Spiekerman
Waarvoor gaan HvA’ers écht door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Madelief Spiekerman (22, Culturele Maatschappelijk Vorming), die met knalkleuren in haar kapsel zes keer per jaar een andere verschijning is.
Kylie Jenner met roze lokken of de neonblauwe coupe van Katy Perry: een felle haarkleur is opvallend, maar tegenwoordig niet uitzonderlijk. Dat was vroeger anders, herinnert Madelief zich. Op haar middelbare school in Hilversum was een strakke bob al gek genoeg. ‘Als tiener wilde ik er graag bij horen, maar eigenlijk werd ik daar niet gelukkig van. Thuis zat ik veel op internet. Ik bezocht Twitter of Tumblr en zag daar foto’s van meiden met groen of blauw haar. Dat vond ik heel nice. Er ging een wereld voor me open. Ik ontdekte een meer alternatieve scene, met mensen die concerten bezochten en een eigen stijl hadden.’
‘Alto’
Op haar veertiende verfde Madelief haar haarpunten blauw. Die actie leverde haar al gauw het stempel ‘alto’ op, maar dat vond ze niet erg. ‘Uiteindelijk dacht ik: het maakt me niet uit dat ik de enige ben, het gaat erom dat ik het mooi vind.’
‘Mijn ouders vonden het goed dat ik mijn haar wilde kleuren. Maar wel onder de voorwaarde dat ik het niet zou blonderen, omdat dit schadelijk is voor je haar.’ Op haar zeventiende verfde ze voor het eerst haar hele haar in een andere kleur: groen. ‘Toen ik in de spiegel keek en het resultaat zag, was ik zo blij. Ik dacht: dit bén ik.’
Regenboog
De haarkleuren waren in haar tienerjaren nog een afgezwakte versie van wat zou komen. Omdat Madelief een lichte brunette is, was de ondergrond altijd wat donkerder. Maar op haar achttiende besloot ze het te blonderen. Haar grote droom was een regenboog-look, met verschillende strengen in alle kleuren. ‘Ik volgde kappers die daar gespecialiseerd in waren, maar de hoge prijs hield me steeds tegen. Alleen al om het knalpaars te verfen ben je al €200 kwijt, laat staan voor mijn regenbooglook.’
‘Het verbaast mijn kapper dat ik na al dat verven nog steeds haar op mijn hoofd heb’
Dus toen Madelief zag dat een van die specialisten haarmodellen zocht, wist ze niet hoe snel ze moest reageren. Ze werd een van de vijftien modellen en kreeg daarmee gratis haar zo gewilde regenbooglokken. Tijdens een kappersshow in de A’dam Toren raakte ze aan de praat met een andere kapper, die inmiddels vier jaar haar vaste kleurspecialist is.
‘Toen de regenboogkleuren vervaagden, vroeg ik via Instagram voor welke kleur ik dit keer moest gaan. De kapper die ik tijdens de show ontmoette, reageerde dat ze wel wat toffe ideeën had. Omdat ze het zo leuk vond dat ze alles met mijn haar mocht doen wat ze maar wilde, hoefde ik alleen voor de producten te betalen. En zo gaat het nu al vier jaar lang. Ze matst me enorm, daar ben ik heel dankbaar voor.’
What’s next?
Niets is te gek voor Madelief. En dat zorgt ook voor een nadeel. Want haar wensenlijst raakt aardig leeg. ‘Tja, ik heb nu zoveel gedaan. Ik kan eigenlijk alle kleuren wel afstrepen. What’s next? Ik zou het natuurlijk in een gek model kunnen laten knippen, maar daar ben ik geen fan van. Het gaat mij echt om de verandering van kleur, mijn kapsel is bijna altijd hetzelfde.’
Gemiddeld is Madelief zes keer per jaar een andere verschijning. Hiervoor ontkleurt haar lokken maximaal vier tot vijf keer per jaar. En dat is niet per se gezond. ‘Mijn kapper is steeds verbaasd dat ik nog haar op mijn hoofd heb. Op de een of andere manier heb ik geluk. Ik verzorg het wel regelmatig, onder meer met een masker en kokosolie. Maar echt beschadigd is het niet.’
‘Helaas is er nog niet een product uitgevonden dat je haar permanent in een felle kleur kan verven. Daardoor moet ik het zo vaak per jaar opnieuw doen. Als dat product er ooit zou komen, zou ik het zeker gebruiken.’
Zelfverzekerd
Ondanks dat Madelief evoor kiest om op te vallen, betekent dat niet dat ze er altijd zelfverzekerd over is. ‘Ik zeg altijd tegen de kapper dat het me niet gek genoeg kan. Vervolgens wacht ik vol enthousiasme op het resultaat. Maar het eerste uur daarna ben ik vaak heel zelfbewust. Als ik dan over straat loop en ik zie mensen kijken, dan kan ik opeens de neiging voelen om mijn capuchon op te doen.’
‘Misschien komt dat omdat gekleurd haar vroeger minder gebruikelijk was. Daardoor ga ik er soms vanuit dat ik negatieve reacties zal krijgen. Zo liep ik laatst in de stad met mijn moeder toen er plotseling een scooter naast ons stopte. Ik zette me al helemaal schrap voor een vervelende opmerking, maar de jongen zei: ‘‘Wat heb jij cool haar’’. Na vier jaar is dat nog altijd een soort worsteling, maar uiteindelijk word ik gewoon heel blij van die kleurtjes. Dit is wie ik ben.’
