Uit de kast in Amsterdam: ‘Hier zijn mensen meer open-minded dan in Delft’

12 oktober 2020
Beeld:

Sven Ohrem | HvA Pride tijdens de Canal Parade 2019

Geplaatst door
Marloes van de Wakker
Op
12 oktober 2020

Ter ere van Coming Out Day zondag, vertellen studenten Iris en Eline en studentdecaan Jeroen hoe het is om uit de kast te komen en welke rol Amsterdam hierin kan spelen. ‘Gevoelsmatig beleefde ik mijn coming out in Amsterdam, maar dat betekent niet dat het ook veilig is.’

‘Wat als iemand ons ziet en ons iets aandoet?’

Iris van Gelderen, 29, student Voeding & Diëtetiek

HvA Pride

HvA Pride is een community van de hogeschool waarin iedereen welkom is die zich verbonden voelt met de LHBTI+-gemeenschap. In 2018 werd HvA Pride opgericht. Sindsdien organiseert de gemeenschap borrels en bijeenkomsten met sprekers. Ook was HvA Pride vorig jaar te vinden op een boot tijdens de Canal Parade. De community wil HvA’ers inspireren om zichzelf te kunnen zijn en biedt ze een luisterend oor.

‘Ik woon in Den Helder, maar als ik moest kiezen zou ik later liever in Amsterdam willen wonen. Den Helder is conservatiever. Je hebt daar bijvoorbeeld bijna geen gay clubs. In Amsterdam is dit heel anders. Je hebt hier een grotere diversiteit aan mensen, waardoor je makkelijker kunt blenden. Ondanks dat ik al eerder uit de kast was gekomen, beleefde ik gevoelsmatig mijn echte coming out pas tijdens de Canal Parade vorig jaar. Toen stond ik trots meezingend en dansend op de boot van HvA Pride.’

 

‘Toch betekent dit niet dat Amsterdam ook veilig is. Ik heb zelf ooit iets vervelends meegemaakt en bijna al mijn LHBTI+-vrienden hebben minstens één zo’n ervaring. Wat ik heb meegemaakt vertel ik liever niet, omdat ik mensen niet op ideeën wil brengen. Maar het zijn dus geen toevallige incidenten waar je af en toe over hoort.’

Beeld: Eigen foto | Iris van Gelderen

‘Als ik ergens met een vrouw over straat loop, ben ik altijd op mijn hoede. Wat als iemand met verkeerde bedoelingen ons ziet en ons iets aandoet? Je pakt minder snel een hand of geeft een kus. Als hetero kan dit wel, zonder dat je bang hoeft te zijn dat je klappen krijgt. Daarom is het goed dat Coming Out Day er is. We zijn er nog lang niet.’

 

‘Een paar jaar geleden kwam ik zelf uit de kast als lesbienne. Heel lang dacht ik dat ik biseksueel was. Toch werkte het daten met mannen niet. En als een relatie met een jongen uitging, was ik er zo weer overheen. Ik stopte een tijdje met daten en ineens schoot er door me heen dat ik alleen op vrouwen viel. Het was een enorme opluchting, alsof alles op zijn plek viel.’

 

‘Vanaf dit moment werd ik ook zichtbaar gay voor de buitenwereld. Ik hield me bezig met de gay-community, sloot me aan bij HvA Pride en ging naar LHBTI+-evenementen. Meevaren tijdens de Canal Parade was het absolute hoogtepunt.’

‘Iedereen is heteroseksueel geprogrammeerd’

Jeroen Zoon, 50, Studentendecaan Faculteit Business & Economie

 

‘In 1995 verhuisde ik van Haarlem naar de multiculturele stad Amsterdam. Mijn ervaring is dat het vrij goed gaat in de stad met homoacceptatie. Als ik hand in hand met mijn man over straat loop, hoor ik regelmatig jongeren roepen: “Gay is okay meneer!”’

Beeld: Eigen foto | Jeroen Zoon

‘Maar er worden ook mensen aangevallen en uitgescholden, dus ik scan altijd mijn omgeving. Ik heb het voordeel dat mijn man en ik allebei vrij groot zijn, dus ik denk niet dat ze snel iets tegen ons zullen beginnen. Toch werden we op Centraal Station een keer nageroepen en uitgescholden door een groep voetbalsupporters. We konden niks doen behalve doorlopen. Het was vooral vervelend dat andere mensen niet ingrepen. Ik zeg altijd: Als zoiets gebeurt, ga dan even om me heen staan en zeg er iets van of haal hulp. De omgeving kan echt het verschil maken.’

 

‘Ik weet al vanaf mijn veertiende dat ik op mannen val. In 1987 kwam ik als zeventienjarige voor het eerst uit de kast. Mijn familie en vrienden reageerden heel open en positief. Mijn moeder wilde wel dat ik goed voorgelicht werd, want in die tijd heerste het hiv-virus. Ik moest dus goed oppassen en mocht er niet allerlei contacten op nahouden.’

 

‘Daarna ben ik nog heel vaak uit de kast gekomen. Bij iedere nieuwe opleiding, baan of hobbyvereniging moet je het weer opnieuw vertellen. Eigenlijk zou dit niet nodig moeten zijn, maar het maakt het voor jezelf gemakkelijker. Anders vragen collega’s toch hoe het met je vrouw gaat en of je al kinderen hebt. Iedereen is nou eenmaal heteroseksueel geprogrammeerd.’

 

‘Mijn sollicitatiegesprek bij het decanaat van de HvA, viel vorig jaar op Coming Out Day. Ik droeg daarom een button van HvA Pride, zodat iedereen gelijk wist dat ik homo was. De reacties waren erg positief. Daardoor wist ik gelijk dat ik hier wel wilde werken.’

Beeld: Eigen foto | Eline Steijn

‘In Delft reageren mensen vaak verbaasd als ik vertel dat ik biseksueel ben’

Eline Steijn, 20, student Commerciële Economie

 

‘Ik studeer sinds twee jaar in Amsterdam en woon op kamers in Diemen. Het valt me op dat de mensen in Amsterdam een stuk meer open minded zijn dan de mensen in Delft, waar ik ben opgegroeid. Als ik in Amsterdam vertel dat ik biseksueel ben, merk ik dat iedereen het prima vindt. Ze vinden het goed dat ik het vertel, maar het had niet gehoeven. In Delft reageerden ze vaak heel verbaasd. Ik was de eerste van de mijn middelbare school die openlijk uit de kast kwam.’

 

‘Deze coming out ging in eerste instantie per ongeluk. Tijdens de seksuele voorlichtingsles was er een vragenronde. De vraag ‘Val je op mannen én vrouwen?’ kwam ook voorbij. Ik wist al vanaf ongeveer mijn tiende dat ik biseksueel was, maar ik wilde dit nog niet tegen iedereen vertellen. Door de zenuwen gaf ik per ongeluk toch het eerlijke antwoord. Mijn klasgenoten reageerden heel verbaasd, maar wel geïnteresseerd. Later kwam er een meisje uit een hoger jaar naar me toe. Ze vertelde me dat ze over mij had gehoord en dat zij daardoor ook in de klas uit de kast had durven komen. Ik had dus wat losgemaakt, dat was wel gaaf.’

 

‘Maar ik heb ook vriendinnen gehad die niet meer met me om wilden gaan, omdat ze gelijk dachten dat ik hen leuk vond. Dat is een vergissing die veel wordt gemaakt. Ik vind niet alle meiden leuk, ik val op de persoon.’

 

‘Er is nog best veel onwetendheid over biseksualiteit. Iemand zei ook ooit “Maar je ziet er zo normaal uit.” Ik heb geen kort pittig kapsel, wat nog steeds het stereotype beeld is van vrouwen die op vrouwen vallen. Jongens maken er al snel een seksueel ding van, door te zeggen dat het sexy is als twee vrouwen iets met elkaar doen. Op zulke reacties leg ik uit hoe het wél in elkaar zit. Hierdoor hoop ik dat ze het beter zullen begrijpen.’