In GTST of Spangas: Student Kaylee duikt als figurant overal op

7 oktober 2020
Beeld:

Eigen foto | Kaylee (midden, met roze pet) in een scène van Spangas.

Geplaatst door
Kyrie Stuij
Op
7 oktober 2020

Nippend van haar koffie op de achtergrond van GTST, in de schoolbanken van Spangas of verliefd kijkend naar een voorbijlopende acteur in de film Brugklas. Student Kaylee Knuppe (20, Creative Business) is figurant. ‘Sommige acteurs kennen me al bij naam.’

Lange blonde haren, een kleurrijke outfit en dat kenmerkende petje. Kaylee valt op, al staat ze op de achtergrond. Als figurant mag ze er meestal gewoon uitzien als zichzelf, en dat leidt tot herkenning. Bij de buren bijvoorbeeld, wanneer ze een aflevering GTST kijken en hun buurmeisje achter een dramatisch gesprek tussen Shanti en Billy opduikt. Of zelfs bij vreemden, zoals de groep kinderen die Kaylee nariep of ze niet het meisje uit de film Brugklas: de tijd van m’n leven was? 

 

Zo’n twee en een half jaar geleden rolde Kaylee in het figurantenbestaan. Niet met hulp van een castingbureau, maar via haar netwerk. ‘Ik werk in een theater en ben een praatjesmaker. Ik ga met iedereen het gesprek aan, ook als het BN’ers zijn. Zo ben ik mijn website interviewbykaylee begonnen, waarin ik in gesprek ga met BN’ers. Denk aan Karin Bloemen, Tim Akkerman, Maan en Ferry Doedens. Via via werd ik gebeld of ik zin had om te figureren, en daarna gebeurde dat steeds vaker.’

Beeld: Eigen foto | Kaylee (links, met petje) in een scène van Goede Tijden Slechte Tijden

Carry Slee

Haar eerste rol als figurant was voor de film Vals, naar het gelijknamige boek van Carry Slee. ‘Daar zag ik voor het eerst hoe het eraan toe gaat achter de schermen. Al die camera’s, die acteurs die zich aan het inleven zijn en hun script repeteren, met professionele apparatuur en de lichten. Ik was onder de indruk van hoe georganiseerd zo’n filmset is.’ 

 

Kaylee had geen toneelervaring en leerde alles wat ze moest weten op de verschillende sets. ‘Je moet vooral niet bang zijn voor de camera. Soms moet je er gewoon zijn, soms moet je ook een beetje acteren. Voor de film Misfit 1 zat ik in een klaslokaal en moesten we spelen dat we in spanning waren, omdat we elk moment konden horen of we door waren in een zangprogramma. En na het goede nieuws moesten we natuurlijk enthousiast reageren.’

 

Maar je moet als figurant ook geduld hebben, vertelt Kaylee. ‘Voor een scène van dertig seconden ben je soms een uur tot anderhalf uur bezig. Alles moet er goed op staan. Is het licht minder mooi dan gedacht? Dan doen we het opnieuw. Ik heb ook weleens met andere figuranten een trap op moeten lopen voor een scène. Nou, dat moesten we zo vaak doen dat het na afloop voelde als een workout, haha.’    

Beeld: Eigen foto | Kaylee (rechts, met petje) in een scène van Spangas

‘Ben je er nou alweer?’ 

Een van de leukste bijkomstigheden aan het werk zijn de mensen, vindt Kaylee. ‘Ik heb er veel nieuwe vrienden aan overgehouden. En omdat ik niet bang ben om een praatje te maken, heb ik leuke gesprekken met acteurs. Niek Roozen (red. Vals, Misfit, Verliefd op Cuba) heb ik inmiddels zo vaak gezien dat hij me bij naam kent en me vaak een beetje plaagt. Zo van: ben je er nou alweer?’ 

 

Toch heeft ze geen droom om actrice te worden. Al zou ze wel iets in de entertainmentwereld willen doen, als journalist bijvoorbeeld of in een functie achter de schermen. ‘Ik zie het figureren nu vooral als een bezigheid. Het is leuk om te doen. Ik kom op plekken waar ik anders nooit zou komen. Soms stap ik een bushalte uit en denk ik: waar ben ik nu weer beland?’

Beeld: Eigen foto | Kaylee (recht met petje) in een scène van Misfit 2.

Bioscoop

Kaylee is al te zien geweest in Brugklas: de tijd van m’n leven, in GTST, Spangas, De slet van 6 vwo, de eerste twee films van Misfit en in verschillende televisieprogramma’s. Maar de kers op de taart blijven de bioscoopfilms. Zo komt 16 december de derde film van Misfit uit, waar ze opnieuw in mocht figureren. ‘Ook al is het verhaal gericht op kinderen, ik koop dan zeker een kaartje.’ 

 

En dan klinkt er waarschijnlijk ergens achter in de bioscoopzaal: ‘Hey, dat ben ik!’. Want hoe vaak Kaylee zichzelf ook terugziet op tv, wennen doet het nooit. ‘Elke keer schreeuw ik dan toch weer naar de tv. Het blijft bijzonder om alles terug te zien.’