Het Wibauthuis komt weer een beetje tot leven
Linette van Vlodrop
In het begin van de coronacrisis waren de studenten op het Wibauthuis op één hand te tellen. De laatste dagen wordt het er steeds drukker. ‘Thuis ligt mijn wifi er al drie dagen uit.’
Bij de ingang van het Wibauthuis vormt zich deze week dagelijks voor de deur een rij. Iedereen schuifelt een beetje ongemakkelijk door, beveiligers houden een paar studenten tegen. ‘Graag eerst even inschrijven op de lijst en je HvA-pasje laten zien.’ Ook ben je verplicht je handen te ontsmetten voor je naar binnen kan.
Op de eerste verdieping zit Chebio (28). De derdejaars student Human Resource Management wordt naar eigen zeggen ‘gek’ van de hele dag thuis zitten, daar is hij vorige week mee gestopt. ‘Ik heb geen colleges meer, ik doe nu onderzoek voor mijn studie. Dat kan ook vanuit huis, maar hier kan ik me een stuk beter concentreren.’
In het begin van de coronacrisis heeft hij wel proberen thuis te werken: ‘Daar is echt te veel afleiding: vrienden, Netflix. Hier zie je iedereen studeren in een leeromgeving, en het is rustig.’
Chebio komt met de auto, de fiets of het openbaar vervoer naar het Wibauthuis. Dat hij binnenkort mogelijk alleen nog tussen 11.00 en 15.00 uur met het ov mag reizen, vindt hij vervelend. ‘Ik heb een soort tijdslot met mezelf afgesproken: tussen negen uur ‘s ochtends en drie uur ‘s middags studeer ik. Ik vind het irritant dat ik niet voor elf uur zou mogen reizen. Daarnaast ben ik wel benieuwd hoe ze dat gaan handhaven. Ze kunnen moeilijk iedereen aanhouden en vragen: hé, ben jij student?’
‘De tram en de metro? Die durf ik echt niet te nemen’
Derdejaarsstudent Oumaima (24, Sociaal Pedagogisch Hulpverlening) hoeft niet met het openbaar vervoer; ze woont op twee minuten lopen van het Wibauthuis. ‘Door die inschrijflijsten bij de ingang dacht ik dat er hier alleen bepaalde mensen mochten zitten. Het wordt steeds drukker. Soms zit ik hier ook met vriendinnen, op afstand natuurlijk. Je hebt af en toe feedback van anderen nodig.’
Met de auto
Op de roltrap haasten Diante (23, Bedrijfskunde) en Sophie (22, Communicatie) zich naar beneden. De broer van Diante staat buiten op ze te wachten om ze op te halen met de auto. ‘We komen vanuit Purmerend naar de hogeschool. Het openbaar vervoer nemen vind ik echt niet chill, dus mijn broer brengt ons, die zit nu toch thuis zonder werk.’
In de kantine, de grote ruimte op de begane grond, klinkt geroezemoes. Een paar schoonmakers lunchen op gepaste afstand met elkaar en een aantal aannemers is in overleg.
Mondkapje
Nora (23) en Abel (18), beiden studenten HBO-Rechten, zitten samen aan tafel. Nora is gekleed in het zwart, langs haar capuchontrui bungelen twee lange vlechten. ‘Mijn wifi ligt er al drie dagen uit, en ik wilde onze virtual class echt niet missen vandaag.’ Een belangrijke les volgens Nora en Abel, want volgende week moeten ze een zitting op de rechtbank naspelen. ‘Mijn vader heeft me vandaag gebracht, want de tram en metro durf ik echt niet te nemen. Mijn moeder heeft last van astma en behoort tot de risicogroep. Ik wil niet alleen mezelf beschermen, maar ook mijn familie thuis.’
Nora draagt daarom een mondkapje. ‘Zelfs in de auto draag ik ’m. Vooral als het mooi weer is, en ik veel mensen tegen kom.’
Abel was het thuis helemaal zat. ‘Daar is mijn concentratie echt een stuk minder. Ik heb ook twee jongere zusjes die ook nog thuis wonen.’ Hij draagt een mondkapje en handschoenen in de trein. ‘Ik kom vanuit Hilversum, met twee vrienden die hier ook studeren. Ik probeer netjes afstand te houden.’ Abel ziet het niet zitten om voor een paar uurtjes naar de hogeschool te komen, zoals de regering wil. ‘Ik twijfel of ik het dan de moeite waard vind. Dan ga ik liever in een openbare bibliotheek in de buurt van mijn ouders zitten.’
Op de tweede verdieping zit Khaila (22, Media, Informatie en Communicatie). Ze komt ook met het openbaar vervoer. ‘In het begin was ik wel bang, maar de metro die ik dagelijks pak, is heel erg rustig. Veel mensen dragen mondkapjes en iedereen houdt netjes afstand van elkaar. Alleen tussen 11.00 en 15.00 uur reizen noemt Khaila bizar. ‘Het voelt toch alsof je vrijheid je wordt ontnomen.’
‘Zo’n praktische opdracht met een strakke deadline is heel lastig via online videobellen’
Voor Kamilla (24, Social Work) is het haar eerste dag op het Wibauthuis. Ze neemt de trein vanuit Driebergen-Zeist. Over zes dagen hebben Kamilla en haar studiegenoten een deadline voor een videopresentatie die ze gezamenlijk monteren. ‘Nu kunnen we elkaar aanvullen. Zo’n praktische opdracht is heel lastig via online videobellen. Ik wil de definitieve regels over het reizen nog even afwachten. Anders neem ik de auto.’
Tom (22) zit in zijn laatste jaar van de studie Accountancy, en is op weg naar het koffieapparaat. ‘Ik ben op dit moment mijn scriptie aan het schrijven. Eigenlijk kan ik me wel goed vinden in die nieuwe maatregel. Voor mij komt het perfect uit, die paar uurtjes. Zo heb ik genoeg tijd om even met mijn begeleider contact te hebben. Dat is echt veel fijner dan bellen over je scriptie. Ik heb mijn stagebegeleider vanuit school ook nog nooit ontmoet, door de coronasituatie. Hopelijk kan ik dat straks gewoon in persoon doen, dat is wel zo relaxt.’
