Amber had corona: ‘Ik heb liever een maand lang griep dan dit’
Tero Vesalainen, iStock
Het is voor student Amber (21, Bestuurskunde) alsof ze uit een slechte droom is ontwaakt. Eindelijk, want een maand lang was ze hondsberoerd door corona. ‘Ik dacht: dit kan toch niet? Dat zou te veel pech zijn.’
‘Het begon na mijn zusjes verjaardag op 14 maart. De vraag was: gaan we de stad in of niet? Nederland zat nog net niet op slot en we besloten te gaan. Eenmaal in de stad voelde het toch niet zo chill en vertrokken we op tijd naar huis. De volgende ochtend was ik ziek.’
‘Ik had heel erg hoofdpijn en voelde een druk op mijn borst. Iedereen in mijn omgeving was ongerust. Ik heb de ziekte van CrohnDe ziekte van Crohn is een chronische ontstekingsziekte van de darm. en val daardoor in de risicogroep voor corona. Zelf hield ik dat eigenlijk niet voor mogelijk. Ik dacht: ik heb al Crohn, het kan gewoon niet dat ik daar ook nog corona bij krijg. Dat zou te veel pech zijn.’
‘Een paar dagen later, op 17 maart, was mijn verjaardag. Ik werd 21 en zou een 21-diner houden. Wat er ook zou gebeuren, ik was vastberaden om het door te laten gaan. Maar die dag was ik zo ziek dat ik niet eens mijn bed uit kon komen. Mijn vrienden appten steeds hoe laat het zou beginnen. Uiteindelijk heb ik mijn verjaardag af moeten zeggen. Ik voelde me gewoon te slecht.’
‘Vanaf dat moment ben ik een maand ziek geweest. De dag na mijn verjaardag belde ik de huisartsenpost: ‘‘Kijk het nog even aan, want je hebt nog niet alle symptomen van corona’’, zeiden ze. Dat maakte me boos. Ik was echt heel ziek. Het kostte me veel moeite om adem te halen, de druk op mijn borst werd heftiger en elke keer dat ik hoestte deed het pijn.’
Infuus
‘Normaal krijg ik elke maand een behandeling in het ziekenhuis voor de ziekte van Crohn. Een maandelijks infuus zorgt ervoor dat ik geen buikpijn krijg. Die behandeling werd nu afgezegd vanwege corona. Ik heb toen lang met mijn arts gebeld die me normaal behandelt voor Crohn. Hij zei: we kunnen je nu niet testen omdat er niet genoeg testen zijn, maar alles wijst erop dat je corona hebt. Daarom willen we toch liever dat je thuis blijft.’
‘Ondertussen verloor ik mijn reuk en smaak. Ik heb zelfs sojasaus gedronken om iets te kunnen proeven, maar het was helemaal weg. Ik viel ook af omdat ik zo misselijk was. En door het gebrek aan mijn infuusbehandeling kreeg ik buikpijn. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik dacht: misschien moet ik gewoon bijna niets meer gaan eten, want elke hap valt verkeerd. De behandeling was al drie weken uitgesteld en mijn arts wilde het nog verder uitstellen. Dat kan echt niet, zei ik. Ik verga van de pijn.’
‘Je denkt misschien dat het je niet overkomt als je jong bent, maar dat is geen garantie’
‘Uiteindelijk heb ik een week later alsnog mijn infuus gekregen. De artsen boden toen hun excuses aan. Al had ik er wel begrip voor: deze situatie was voor iedereen nieuw, wat hadden ze kunnen doen? De buikpijn werd daarna een stuk minder. Wel had ik nog veel last van hoofdpijn en kortademigheid.’
Geen griepje
‘Ik heb vaak gezegd: ik heb liever een maand lang griep dan dit. Corona is echt geen griepje. Het is heftig, en dan zijn er nog mensen die veel zieker waren dan ik. Als ik erop terugkijk voelt het alsof het allemaal niet echt was: Nederland in lockdown en dat ik corona had. Dit kon toch niet echt gebeuren?’
‘In de periode dat ik ziek was verbleef ik bij mijn moeder. Inmiddels ben ik weer terug in mijn studentenhuis in Amsterdam. Nog steeds kan ik niet goed proeven en ruiken en ik ben nog heel moe, maar ik mag in ieder geval weer naar buiten. Dat het kabinet de maatregelen nu versoepeld heeft begrijp ik wel. Maar als ik zie dat mensen weinig afstand houden in de supermarkt dan kan ik me daar wel aan ergeren.’
Studentencomplex
‘Je denkt misschien dat het je niet overkomt als je jong bent, of dat het niet zo heftig is, maar helaas heb ik gemerkt dat dat geen garantie is. In het studentencomplex waar ik woon, zie ik in de binnentuin soms hele groepen studenten bij elkaar komen zonder afstand te houden. Ze hebben echt schijt. Ik ben niet het type dat daar iets van zegt, maar soms zou ik het bijna naar ze willen roepen. Als ze zouden weten hoe corona voelt, zouden ze het niet doen.’
‘De komende tijd ga ik me richten op mijn studie. Mijn propedeuse ga ik sowieso niet meer halen. Ik bereid me nu voor op alle hertentamens. Gelukkig bieden mijn studentcoach en studieadviseur veel hulp. Daardoor heb ik wel het gevoel dat het goed komt. Als alles voorbij is, kijk ik ernaar uit om mijn vrienden weer te zien, en om eindelijk mijn 21-diner te geven.’
Amber wilde om privacyredenen liever niet dat haar achternaam in dit artikel gepubliceerd werd. Haar volledige naam is bij de redactie bekend.
